donderdag, september 28, 2006

Gouden tips van nonkel Pierre

Tip 1:
Dag lange wachtrijen, overdosis kerstmuziek, geplunderde bankrekeningen en besluitloosheid. Begin nu alvast maar aan uw kerstaankopen.
Tip2:
't Is de moment om een BBQ of zomerstoelen te kopen.

woensdag, september 27, 2006

Ik zat erbij en ik keek ernaar

Ik ben een bijzit. Neen, geen minnaar, seksslaaf of toyboy want in onze spreektaal staat bijzit voor “aanhouder, bijslaap” of ander fraais. Voor alle duidelijkheid: als ik zeg dat ik een bijzit ben bedoel ik dus dat ik er zondag en acht dagen bij zal zitten in de voormiddag. Alle goedbewaarde geheimen uit de buurt zullen nu door mij ontsluierd worden. Het madammeken dat zich gedraagt alsof ze dertig is, zal nu als 40-jarige ontmaskerd worden, Geerts die eigenlijk Geraard heten zullen huilend weglopen als ik luid hun naam scandeer, travestieten die nog in een overgangsfase zitten zullen het mogen uitleggen. Jaja, dat wordt lachen geblazen.
Oh, en had ik u al verteld dat ik sinds kort ook een bijzit heb? Niet in de betekenis van minnares maar van iemand die naast mij zal zitten op 8 oktober. Want ten huize du coin hebben wij twee oproepingsbrieven gekregen om er bij te gaan zitten. Beste voorzitter van het stembureau, kleine H. laat bij deze weten dat zij heel goed overweg kan met stempels en officiële papieren en zich ook kandidaat stelt. Dus als u een algemene ramp wil voorkomen zal u toch één van ons beide moeten excuseren om kleine H. in toom te houden…

dinsdag, september 26, 2006

maandag, september 25, 2006

Deel zes: living on the edge of the night

Jeroen Brouwers schreef een boek. Benieuwd hoe hij dat doet. De naakte keizer schrijft ook een boek. En ik weet hij hij dat doet. Hij schrijft het eerste deel en geeft dan de pen door. Maxentia, Alcyon, Buddha en Katjesnest hebben er al een vervolg aan geschreven. Aan mij de eer voor deel zes.
Hier kan je lezen hoe het verhaal begint.
En hier volgt mijn bijdrage:

Sstt”. Ruw sleurt hij haar mee het donkere fietsportiek in. Zijn hemd is verschroeid en zijn wenkbrauw ligt open. Bloed loopt langs zijn jukbeen naar beneden maar hij schijnt het niet te merken. De creepy manier waarop hij haar aankijkt doet haar rillingen krijgen. Wat is er in hemelsnaam gebeurd? Waar is die zachtaardige man van een halfuur geleden? Ze durft niets te zeggen.

Ha, dat klootzakske dacht mij klein te krijgen. Mij wat intimideren. De omhooggewaaide fils-à-papa. Mij met zijn grijnslach op zijn zeepsmoel te kakken zetten. En dat op het bureau waar ik verdomme achttien jaar geleden mijn contract heb getekend bij zijn vader. 18 jaar. Ik heb hem meteen gezegd waar hij zijn C4 kon steken, de verwaande snotneus. Ik wou het papier in zijn strot rammen maar iets hield me tegen.” Philip lachte hysterisch. Els kromp ineen. Philip had haar beide armen vast en schudde haar wild dooreen. “Je doet me pijn” snikte Els zacht maar hij leek haar niet te horen. Druppels speeksel vlogen uit zijn mond. Els durfde zich niet meer te bewegen.

Ik ben meteen naar de fabriekshal gelopen, recht naar de P13. De P13 die ik nog samen met zijn vader ben gaan kopen in Duitsland op de beurs in Köln. De P13 die Plastibel groot heeft gemaakt. Ik opende de veiligheidsklep van de centrale aanvoer, spuwde op mijn ontslagbrief en duwde hem in de machine. “Kaboem”. Zijn ogen waren nu bloeddoorlopen en zijn handen trilden. Oh, wat wou ze dat ze die ochtend gewoon was blijven liggen. Hij sloot zijn ogen en zong zachtjes het liedje van Iggy Pop: “maybe I know some people, maybe I break some rules. But this is the street, I’ve got to compete. Baby I ain’t no fool. So I take a little bad with the good. It ain’t just black and white”.

Elske meiske, de politie probeert iedereen te verzamelen”. Oh God, Julien. Els hield het bijna niet meer uit. Zijn stem klonk dichterbij. Dat leek Philip wakker te schudden uit zijn lethargie. Hij gooide Els van zich af, duwde de verbouwereerde Julien opzij en spurtte naar zijn Audi. Onderweg ramde hij zijn hak nog in de carrosserie van de BMW van Maxim en scheurde de parking af. Julien vond Els ineengezakt en krampachtig huilend op de grond. What a mess.

Maxim zat ondertussen in de combi bij inspecteur Vermassen te wachten tot zijn verklaring werd opgetekend. Alles ging zo vlug. Hij probeerde zich die waanzinnige vijf minuten weer voor de ogen te halen. Het gezicht van die azijnpisser van een Philip was goddelijk. Hij had zich nog nooit zo machtig gevoeld. Hij had heel cool de C4 over de bureau geschoven alsof het een memo was die nog moest uitgetikt worden. Zijn reactie was om je te besterven. Toen hij afgedropen was, had hij zich net een dubbele whisky ingeschonken toen een klap de fabriek op haar grondvesten deed daveren. Shit, ik moet binnen een paar maand die grote bestelling binnenhalen of ik ben er geweest…

Bij deze geef ik de pen door aan de wandelaar

Mister mind strikes again

Vorige post deed me denken aan wat een onderhoudstechnicus van een lift ooit tegen me zei: de meest versleten knop in een lift is niet de nul maar de twee pijltjestoetsen om de deuren te laten open en dichtgaan. Let er maar eens op volgende keer dat u in een lift staat.

mister mind did it again

Thuis hebben wij het gezelschapspel mister mind liggen waarbij je een kleurencode moet kraken. Sinds G. mij keer op keer afdroogt met dit spel, is de goesting om het spel nog eens uit te halen enigzins getemperd.
Maar ik ga me hier toch eens wagen om uw code te kraken. Uw bankcode. Althans een gedeelte ervan. Begin alvast maar te zweten. Want er zit een nul in uw code hé.
Met dank aan de Colruyt. Toen ik er dit weekend met bankcontact wou betalen viel het me op dat op het toestelletje de nul al helemaal uitgeveegd was door overmatig gefrot van typende vingers. Volgende keer zal ik het toestelletje nog wat beter bekijken en ik ben ervan overtuigd dat ik binnen de korste keren uw tweede cijfer ook heb gevonden.

vrijdag, september 22, 2006

't zal niet pakken vrees ik

Onze lokale politici hebben hun eindsprint ingezet. Onze brievenbus staat hier constact te klepperen onder de aanhoudende stroom pamfletten die noeste partijsoldaten naar binnen wurmen.
Wat bij mij NIET pakt zijn de foto's waarbij de lokale pappenheimers staan te blinken naast een nationale bobo. Samen frieten eten met Verhofstadt, op de fiets met Vandelanotte of een liedje zingen met Dehaene.
"Oe, kijk eens naar mij, ik sta op de foto met Freya, stem voor mij!".

Niet dus.

Flahaut is coming soon to a town near you

Gisterenmorgen stond ik voor een rood licht aan de provinciebaan in Herzele. Ik was rustig van mijn cola aan het nippen toen ik plots twee para's met machinegeweer in de aanslag op de hoek van de straat zag staan. Toen ik wat beter rondkeer zag ik op elke hoek van de straat para's staan. Het Belgisch leger had met succes een kruispunt in Herzele off all places bezet. Ik moest meteen denken aan een boek van Dirk Draulans: "De charme van de chaos, berichten uit de burgeroorlog in België".

Hadden Leterme en Somers Onckelinckx één keer teveel getergd en had zij Flahaut naar de Vlaanders gestuurd? Was de meerderheid in Herzele het beu dat de oppositie altijd de verkiezingsaffiches kwam aftrekken? Werd via dit kruispunt doping voor wielrenners getraffikeerd? Enig navraagwerk leerde dat in heel België blijkbaar legeroefeningen bezig waren.
Toen ik die avond terugreed stonden onze jongens er nog. Ons leger is ook technologisch ook bij de koplopers in Europa. Enkele soldaten kregen zelfs instructies via SMS en MP3-speler.

krijg nou tieten

Enkele weken geleden sprong plots een kikker rond in onze tuin. Wij wonen midden in de stad en in de wijde omtrek is geen kikkerpoel of kitchering vijvertje te zien. Het beestje werd meteen in de armen gesloten en "Kaplan" gedoopt. Af en toe plonst hij lustig rond in één van zijn bloempotten die ik in de tuin heb ingegraven.

Vorig weekend zag ik plots een klein kikkertje rondspringen in het gras. De mond-aan-mond reclame doet zijn werk blijkbaar. Als ze aan dit tempo blijven komen eten wij kikkerbilletjes à volonté met oudejaar...

woensdag, september 20, 2006

ieniemieniemutte

Uit een vorige post kon u al raden dat ik mijn stemkeuze niet laat bepalen door een affiche met een knappe blondine, een ernstig kijkende veertiger of een hupse oma. Ik probeer de partijprogramma’s naast elkaar te leggen en te kijken wat men ons allemaal belooft. Eigenlijk zou je dan zes jaar later dat lijstje nog eens moeten bovenhalen en kijken wat er allemaal gerealiseerd is en wat van die lijst men opnieuw gaat beloven voor 2012. Dat zou pas interessant zijn!
Stel u voor een verkiezingsdebat in Aalst ergens in 2012. De moderator vraagt aan het murw geslagen publiek of er nog vragen zijn. Niemand reageert. De politici lachen in hun vuistje en zijn blij dat hun slogans er weer als zoete koek ingingen. Plots staat Pierre de Coin recht, haalt uit zijn vestzak de verkiezingslijstjes van 2006 tevoorschijn en begint meedogenloos te delibereren… “Ha, kandidaat 1, had u niet reeds in 2006 beloofd om meer sociale woningen te realiseren? Didn’t You? En wat zit u daar te grijzen kandidaat nummer 2, mijn belastingen zijn gestegen ipv gedaald en u daar kandidaat drie, uw das, is die met uw eigen VISA-kaart betaald? En kandidaat nummer 4, durft u te ontkennen dat u dezelfde verkiezingsfoto van 2006 opnieuw hebt gebruikt in 2012, en uw slogan is ook al gerecycleerd zie ik hier?

Nu back to 2006. Zeker voor gemeenteraadsverkiezingen laat ik mij grotendeels leiden door personen en niet zozeer door partijpolitieke voorkeuren. Ik stel mijn vertrouwen in een persoon, en eigenlijk heb ik er geen probleem mee om dat deze persoon ook op de lijst van een partij kan staan waar ik op het eerste zicht niet voor zou stemmen.

Aangezien wij nog maar een jaar in Aalst wonen, ken ik hier nog niet zoveel van de lokale politiek en dus ben ik gisteren naar een verkiezingsdebat getrokken. Vijf politieke kopstukken die in een bloedhete zaal vooraan moesten plaatsnemen. Hun glimlach verdween al gauw toen beul van dienst, Walter-draai-niet-rond-de-pot-en-geef-een-antwoord-op-mijn-vraag-Zinzen prompt via een voetpedaal nog een extra set spots in de ogen van het opgejaagde wild liet schijnen. Er waren geen vaste microfoons dus de kandidaten moesten telkens de draagmicro aan elkaar doorgeven wat soms hilarische momenten opleverde toen kandidaten de micro onderschepten ipv door te geven. Ja, Walter-I-eat-politicians-for-breakfast-Zinzen mocht bij momenten ook zijn tenen uitkuisen om te zorgen dat de micro bij de juiste politieker kwam.

En nu weet ik na 2 uur gepalaver verdomme nog niet voor wie ik ga stemmen binnen een week of drie. Voor wie ik niet ga stemmen weet ik al, dat is toch al een begin.

maandag, september 18, 2006

google earth is watching you

Ha mevrouw dacht nog even topless te gaan zonnebaden in haar miniscuul zwembroekje… . Als je pech hebt lig je inderdaad juist met de borsten bloot in je tuin als er een foto genomen wordt. In het nieuwsblad staan zo nog een paar voorbeeldjes vandaag.

Op zoek naar meer van dit fraais moest ik constateren dat Ann Van Elsen jammergenoeg niet thuis was maar en passant deed ik toch wel enkele merkwaardige ontdekkingen:



  • Beelden Leterme en Verhofstadt op de fiets langs de Leie. Je ziet duidelijk hoe Verhofstadt in Letermes oor fluistert en de high five toont aan dat een voorakkoord in de maak is. In de hoek van de foto zie je nog net Vandelanotte uit ontgoocheling op zijn stuur kloppen.
  • Tony Mary die op de parking van de VRT een deuk schopt in de dienstwagen van Bourgeois, terwijl deze laatste aan de voorkant van de Reyerslaan de pers toespreekt.
  • Patrick Dewael die een mot op zijn gezicht kreeg van Greet Op De Beeck toen de blonde dienster de rekening kwam brengen op het terras van het ski-oord. Je ziet nog net de hand van Dewael een briefje van 20 euro in de décolté van Schöne Heide steken.
  • Tobback die stiekem de cola van Dehaene opslurpt op rimpelrock terwijl hij de vrouw van Tindemans aan het binnendoen is.
  • Michel Vandenbosch die in zijn veranda vervaarlijk met een vliegenvanger staat te zwaaien boven zijn met vlees overladen BBQ.

Welke ontdekkingen heeft u al gedaan?

est-ce qu'elle a déjà mangé un biscuit?

Kleine H. is 2 jaar geworden. Ongelooflijk wat zo'n klein mensje al niet kan tetteren. Gisteren was er een feestje voor H. en telkens wij de deur gingen opendoen riep ze al luid "cadeautjes". En zingen van "appy birdday toe joe".
Zo'n klein prutsken verstaat ook al verdomd veel. 't Zal niet lang meer duren of we moeten de truuk van mijn ouders toepassen et parlez en français.

pissing break

Zondagavond naar de tweede aflevering van prison break gekeken. Mijn zak chips was nog niet goed en wel open of het was al tijd voor een commercial. En die duurde meer dan 7 minuten! Ha! Getimed en alles meneer. 7 minuten. Ik weet niet hoe met uw blaas gesteld is maar 7 keer 7 minuten pissen kan ik niet; zelfs niet als ik sloten cola binnenkap...

vrijdag, september 15, 2006

blond coupken

Morgen wordt de wielerwedstrijd GP Misano-Adriatico gereden. Nog nooit van gehoord zegt u? Tot voor enkele weken ik ook niet. Tot ik de naam zag opduiken in het persbericht waarin de ploeg Aqua & Sapone meedeelde dat Frank Vandenbroucke bij hen onder stal werd gebracht. De GP Misano-Adriatico is meteen ook de eerste van acht wedstrijden van het najaarsprogramma van VDB.
In een onbewaakt moment kreeg ik de kolder in mijn kop en schreeuwde uit dat als hij aan alle acht aan de start zou komen ik mijn haar blond zou spuiten. U begrijpt dat ik morgen met iets meer dan gewone belangstelling het wielernieuws zal volgen.

donderdag, september 14, 2006

Stop de bordendiarree

Moest ik chief in command zijn zou ik in mijn democratische dictatuur terstond volgende verordeningen doordrukken:

  • In een weide horen enkel koebeesten thuis. Dus geen foto’s van breedsmoelkikkers die ons aanstaren met hun-stem-toch-op-mij-kijkende ogen. Het begint vaak met één enkel bordje maar voor je het weet staat er opeens een ganse bevriende kudde.
  • Alle partijen zetten hun programma duidelijk op papier en steken dat in een overzichtsfolder zodat we uitgebreid kunnen vergelijken. Om de drukkers niet regelrecht in het faillissement te storten kan dat op een gedrukte folder gebeuren.
  • Op vlak van het afschaffen van promotie-materiaal wordt enkel een uitzondering gemaakt voor een met een slogan bedrukte stylo, want stylo’s kan men nooit genoeg hebben me dunkt.
  • Alle overbodig geworden stocks van verkiezingsposters gaan naar de lagere scholen alwaar de jeugd zich kan toeleggen op de nobele tekenkunst en het verfraaien der aangeboden posters.
  • Ieder politicus die op de markt gesignaleerd wordt dient in het bezit te zijn van een boodschappenlijst en draagtas, waar dus geen folderkes mogen inzitten.
  • Politiek dienstbetoon wordt afgeschaft, als een politicus mij per se toch ter dienste wil zijn kan hij/zij mijn auto komen wassen.

    En last but not least: alle politici zullen met respect behandeld worden want ik ben wel blij dat veel mensen zich nog willen engageren in den politiek, voor welke partij ze dan ook opkomen, allé bijna elke partij.

woensdag, september 13, 2006

prison break, mannen weten waarom

Zondagavond naar prison break gekeken en ik zag dat het goed was. Maar ik heb mij blauw geërgerd aan al die reclameblokken.
Kunnen ze daar in Amerika de reclame niet direct verwerken in de serie. In plaats van met een bot zelfgemaakt mesje kunnen ze dan elkaars keel met een Mach3-gillettemesje oversnijden. De knappe dokteres kan er dan een mooi lakkertje van Hansaplast op kleven en een dafalganneken voorschrijven. Of ze kunnen hun bajesplunje met dixan-mega-pearls wassen in hun prisonlavabo's die ze dan met Mister-Proper-anti-kalk uitkuisen.
En die reclame voor durex zullen ze ook wel in een paar scènes kunnen inpassen zeker?

de nullen doen mij duizelen

Gisteren maande de reclame voor euromilions ons aan om vrijdag mee te spelen en schandalig rijk te worden. Er is een magische spelpot van 33 miljoen euro.
Gisteren op het nieuws dat door een foute bereking bij de belastingen we met een extra tekort zitten van 800 miljoen euro in de begroting.
Misschien moet vadertje staat maar een abonnement nemen op euromilions. Wie weet heeft hij ongelooflijke hoerenchange en wint hij 25 weken na elkaar de volledige pot en zijn alle zorgen weer van de baan...

Ik heb vanmorgenvroeg nog eens de brievenbus geleegd maar er was nog geen brief bij van de belastingen dat ik door een foute berekening bij de belastingen 33 miljoen euro terugkrijg dit jaar.

vrijdag, september 08, 2006

stokje van K.

Het seizoen van de vallende bladeren is nog niet aangebroken of ik struikel hier al over een stok die K. liet vallen. Ik weet niet welke onverlaat als eerste die stok heeft gelanceerd maar ik als ik die tegenkom zal ik eens een zendmast (zie vraag 4) steken waar de zon nooit schijnt! Wat een vragen?!?

1. Wanneer heb je laatst aan je vinger geroken?
Aangezien ik vaak creatief ben met neuskeutels zit er meestal wel altijd één of meerdere vingers in mijn neus.

2. Wanneer heb je laatst een SMS gekregen van een mooie vrouw/man die niet je lief is?
Vorige week smste Martine Tanghe nog “Tof dat je ook eens over mij schreef Pierre, moeten gauw nog eens afspreken. In the meanwhile zal ik nog eens mijn speciaal lachje voor je bovenhalen als ik mijn volgende journaal afsluit. Ps. Als je het ooit waagt over Annelies Van Herck te schrijven krab ik je ogen uit”. Ja, Martine is een felle madam.

3. Wie heb je laatst in zijn/haar nakie gezien?
Gisteren nog een stukje naakt van Sharon Stone gezien in basic instinct.

4.Wanneer heb je het laatst naar www.zendmast.be gesurft.
Nog nooit, ben het ook niet van plan en hoop voor u hetzelfde.

5. Wat is het laatste liedje dat je meegehumd hebt?
Vanmorgen nog een imitatie van Lee Towers “ I can see clearly now, * armbeweging* the rain has gone, it’s gonna be a bright, * elloboogbeweging* bright sunshiny day *big smile*”. ‘t was ook geen hummen maar luid brullen in de auto. Aan het rode licht moest de dame in de auto naast mij lachen maar who cares, it’s gonna be a bright sunshiny day.

6. Wie heb je het liefst op je boterham: Bert of Ernie, en waarom?
Euh, doe mij maar koekiemonster (dat was pas een fretzaksken) of grover

Omdat K. een toffe madam is heb ik deze vragen met graagte beantwoord. De stok hou ik even hier vast. Wie onlangs nog iemand naakt heeft gezien en daar graag eens mee wil uitpakken mag de stok altijd komen halen hoor!

donderdag, september 07, 2006

Help, ik heb soms een boebel in mijn broek

Bent u ook soms gegeneerd als u in een winkel met pasgeld wil betalen. Ik zie soms mensen raar kijken naar de vreemde boebel in mijn broek. Tja mensen, ik steek nu eenmaal alle kleingeld in mijn broekzak en als ik een winkel niet meer kan betalen met mijn stukken van vijf, twee of één cent, wat moet ik er dan mee? Als ik dan betaal verontschuldig ik mij soms voor het kleingeld, maar geld is toch geld? Right? Alles in mijn spaarvarken steken vind ik ook geen goed idee want als je dan je vol varken vol stukken van 2 cent leegt, is de oogst vrij mager…

dinsdag, september 05, 2006

uw nachtrust zal nooit meer dezelfde zijn...

Gelezen bij Els babbel (zie links) dat een hoofdkussen na een paar jaar voor 10 percent gevuld is met dode en levende mijten, hun uitwerpselen en half verteerde huidschilfers. Eééékes.

Het doet er mij aan denken dat wij tijdens de blokperiode op kot ooit ook eens een dergelijk bericht hebben gelezen. Het ging toen niet over een hoofdkussen maar een matras. Dus het aantal huismijten x 30 of zo. Wij hebben toen onze matrassen uit de kamer gesleept naar de gang en zijn er daar als een gek op beginnen springen. Gelukkig hadden wij geen microscopisch gezichtsvermogen want het was een ware explosie van huismijtledematen en weggecatapulteerde uitwerpselen. Jaja, die dag is tot op heden een rouwdag voor de huismijtpopulatie uit de Van Hulthemstraat.
't Was in ieder geval een ideale manier om effe te ontstressen tijdens den blok.

Lost

Niet Lost-kijkers kunnen best nu wegzappen wegens hoogst on-interessant. Alle anderen kunnen verder lezen op eigen risico.
Maandenlang naar uitgekeken: het vervolg van Lost op VT4. Met een blik cola en zak chips in zetel en enkel tijdens pauzes effe naar het toillet gespurt. Voor de rest ging mijn onverdeelde aandacht naar den Locke, Kate, Sawyer en heel den bataklan op het eiland. Zoals gewoonlijk heb ik er na afloop een pak vragen bij. Zeker na het bekijken van de samenvatting van een uur die vooraf werd getoond en die volgens mij een aantal hints moet bevatten:

  • Hullen the others zich speciaal in lompen (zie verhaal Kate) om ‘aangespoelden’ te misleiden?
  • Waarom en op welke basis kiezen the others personen uit die voor hen interessant zijn? Ik dacht dat zij speciale voorkeur hadden voor kinderen (dochter Française, Walt, en binnenkort voor de baby’s van Claire en Sun ?
  • Zitten the others in de centrale bunker en is het beeld dat Locke zag oplichten en probeert te reconstrueren een grondplan van alle bunkers?
  • Wat is in godsnaam gebeurd met die gast die oorspronkelijk in den bunker zat en nadien wegliep in het woud?
  • Wat met het beest/zwarte rook?
  • Ik had zo’n gevoel dat “magnetisme” een rol speelt, iets wat nu heel erg versterkt wordt nu we meer over Rose weten.
  • Heeft Michael er nu echt een paar neergeknald en wordt hij gechanteerd of is hij nu een van the others geworden?
  • Was de gevangene misschien de leider van the others?
  • Heeft iedereen nu een band met iedereen? Waren ze misschien allemaal op een of andere manier in dat psychiatrisch ziekenhuis? Namen ze allemaal dezelfde soort hallucinerende medicatie?
  • Waarom zagen we in deze aflevering geen “waanvoorstellingen” genre van dingen/mensen die er eigenlijk niet zijn (vader Jack, mede-patiënt Hurley….).
    Afspraak volgende week?

vrijdag, september 01, 2006

den blogosfeer

Mijn links eindelijk eens aangevuld. Al moet ik zeggen dat op den duur de lijsten met links her en der in de blogosfeer wat op elkaar gaan lijken. Iedereen doet het met iedereen op den duur. Toch kom je zo wel eens ergens binnengevallen waar je nog niet geweest was. Comments zijn trouwens ook heel dankbare opstapjes om mijn neus ergens binnen te steken.

Nu we toch 1 september zijn kan een kleine test er wel af hé: zegt u het eens, hoeveel sites op mijn linklijst kende u NIET? Benieuwd wie de bolleboos van de klas wordt en ze allemaal kende. En welke wereldvreemde eend in de bijt tweede zit krijgt en pas terug mag komen als hij/zij ze allemaal eens heeft bezocht?

Stains be gone i tell you, and stay gone!


Daarnet tijdens het reclameblok een fantastisch waspoeder aan het werk gezien. Ik sta meestal vrij sceptisch tegenover wassend poeder maar de bewijslast was nu wel overweldigend. Bewijsstuk 1: een grijze bloes met kraag waar onze zenuwachtige dame in kwestie zelfs nog kort voor de opnames een ferme dot ketchup had op gemorst.
Bewijsstuk 2: een glazen kom gevuld met water en een handvol Vanish. De dame in kwestie sopte haar bloes 2 seconden in de glazen kom. Dit alles werd vastgelegd door 2 camera’s en ik meende zelfs bij de omstaanders gerechtsdeurwaarder Jo Van Backlé te herkennen, dus dat zat wel snor.

Nu, niet alleen waren de vlekken weg maar bleek de bloes niet grijs maar sneeuwwit te zijn! Een welgemeende “fuck maat” ontsnapte aan mijn lippen. Ondertussen snikte de vrouw van ontroering en begon ze haar grijze rok ook al uit te trekken. Met één hand moest ze de nu wel erg dichtbij gekomen Van Backlé afschudden en met de andere spoot ze lustig nog wat ketchup in het rond. Dat laatste had ze beter niet gedaan want daardoor viel ze pal voorover met haar bakkes in de bokaal met water. Toen ze opkeek droop een laatste restje nicotinegele tandplak uit haar mondhoeken en lachte ze de mensheid toe met een stralend witte glimlach.

Dus beste mensen: kieper uw wasmachine buiten, investeer in een roze doos vanish en een glazen bokaal met water en treedt binnen in de witte wereld van Vanish. Want u verdient het.
Dit alles wordt u gegarandeerd door de laboratoires De Coin.