donderdag, april 26, 2007

federale verkiezingen 2007

Tiens, nog geen verkiezingsdrukwerk of oproepingsbrief om te gaan bijzitten in de bus gekregen. En de verkiezingsbordendiarree is ook nog niet gestart.
't Zijn toch weldegelijk verkiezingen hé in juni?

woensdag, april 25, 2007

Hoor wie klopt daar kindjes?

Mocht u geen gehoor vinden ten huize du coin mag u altijd hier eens aankloppen.
U mag ook al uw collega's met vaag Aalsters accent, voile jeannetten of naar ajuin uit hun bek stinkende voorbijgangers naar deze link sturen.

donderdag, april 19, 2007

avé Maria

Conversatie ten huize du coin deze morgen
En straks gaan we naar school hé kleine H.”
“Ja, we gaan een kaarsje branden voor Maria in de klas. Dat is de mama van kindje Jezus
”.
Zucht, en de meimaand moet dan nog beginnen.

Pierre du Coin nu ook met niveau 1-jarige

Een jaar geleden begonnen met bloggen. Via google ooit toevallig op de blog van Kerygma terechtgekomen, waar ik meteen ook met raad en daad werd bijgestaan voor de opstart van mijn blog. Sindsdien wordt zij door mij nog steeds beschouwd als de "Goedele Liekens van de blogs", wat ten huize Du Coin een groot compliment is.

Mijn eerste dag bloggen heb ik meteen in stijl ingezet met maar liefst 4 posts tegelijk. Iets wat mij nadien nooit meer gelukt is. Misschien had ik op mijn hoogtepunt moeten stoppen, maar het schrijven van posts op zich is te leuk. Ik betrap er mij zelfs op dat ik soms "postsgewijs" dingen meemaak of registreer. Maar het meeste plezier beleef ik toch aan jullie reacties. Ook al zijn die vaak grappiger dan mijn posts. Wat eigenlijk niet grappig is.

*"fffffffffffffffffffffffff" pierre blaast kaarsje uit en presenteert iedereen een stukje virtuele flan-taart en een glas worldshake*



woensdag, april 18, 2007

suzanne vega

Gisteravond naar het concert van Suzanne Vega in de Marconi studio van de vrt geweest. Het grote voordeel van een kleine studio waar maximum 70 man in kan, is dat je sowieso bijna bij haar op schoot zat en elke subtiele wijziging in stemtimbre ten volle kon gesavoueerd worden. Enig minpunt was de vestimentaire keuze van vega. Haar I love NY t-shirt wordt met de mantel der liefde overdekt. Ze promoot immers haar nieuwe album "beauty and crime" met allemaal nummers over New York. Maar de korte kniebroek deed met momenten wel pijn aan de ogen.
Gelukkig konden we die gelukzalig sluiten bij de tonen van tom's diner, in liverpool, luca, left of center...
Ik werd helemaal zaza toen mijn personal favorite "blood makes noise" er ook tussen zat. Ik heb mijn vierkant van 30cm op 30 ten volle benut om er een paar ritmische heupbewegingen uit te schudden. En het nummer "Gypsy" werd als special request vanuit het publiek gevraagd.




Na afloop kwam vega er gewoon ook bij staan voor een frisse pint. Na enig aandringen wou ik uiteindelijk wel met haar op de foto. Omdat ze het zo mooi vroeg.
De rest van de foto's vindt u hier.

maandag, april 16, 2007

eerste schooldag

Deze morgen was de eerste (halve) schooldag voor kleine h. De overgang van peuter naar kleuter. Maar ze leek toch nog zo klein deze morgen met haar roze dora-rugzakje met koekje en propere onderbroekjes.
De “ik ga morgen terug bij juffrouw Liesbeth” deze middag zegt genoeg zeker?

The Sisters of mercy are coming your way

Wie graag eens in zwart gehulde en romy-pils drinkende dertigers uit de bol wil zien gaan, zakt best af naar Zottegem op zaterdag 7 juli. Op de affiche van Rock Zottegem: The Sisters of Mercy, Admiral Freebee, The Datsuns, Gorki, A Brand, The Van Jets, The Bony King of Nowhere. En dat allemaal voor slechts 20 euro in vvk. Meer info hier.

The Sisters of Mercy, hé mannen. Dat is geen groep maar een way of life. Hoe vaak niet naar de dansvloer gespurt op temple of love? Ieder jaar trouw een duwtje in de rug bij de tijdloze. Hoe vaak niet "Marian" gedraaid bij liefdesverdriet? En ik weet dat ik bij mijn goede voornemens had gezegd dat ik wat nieuwe muziek zou leren kennen en mij niet meer krampachtig zou vasthouden aan mijn jeugdmuziek, maar ik kan het toch niet laten.
Ook voor hen is de tijd blijven stilstaan want sinds 1993 hebben ze geen nieuw materiaal uitgebracht. Ik hoop dat ze er live staan en dat ze geen schim zijn van weleer. Ik heb ergens nog een bootleg liggen waarop Eldrith ook niet meteen toonvast is, maar den drumcomputer zal wel goed geprogrameerd zijn zeker? Naast Andrew Eldrith zullen ook Chris May (robochrist) en Ben Christo van de partij zijn. U toch ook?

ps. Mocht u in voorgaande zinnen een licht negatieve ondertoon herkennen is dit enkel een poging van mezelf om mijn hooggespannen verwachtingen enigzins binnen de perken te houden.
ps. Als het enigszins kan voor mij graag Temple of love, Marian, Doctor Jeep, Floorshow en this corrosion. Merci.
En nu allemaal rechtstaan, bureau en meubels aan de kant, spastische armbewegingen en meezingen hé mannen:
In the temple of love: Shine like thunder
In the temple of love: Cry like rain
In the temple of love: Hear my calling
In the temple of love: Hear my name

vrijdag, april 13, 2007

Suzanne Vega

Jippie! The times they are changing my friends! Dame Fortuna heeft zich aan mijn zijde geschaard. Daar waar ik de afgelopen maanden schromelijk genegeerd werd door haar, leef ik momenteel onder een wel heel gunstig gesternte.

Bij de lottotrekking van zonet hebben wij waarempel 2,5 euro gewonnen. Dan moet u weten dat wij nog nooit iets hebben gewonnen met de lotto! Na aftrek van onze 2 euro inzet houden we toch maar mooi 50cent over. Ha, du coin, wat kan je vandaag nog doen met 50 cent?

Wel daar ga ik dinsdagavond twee keer de toilletdame mee betalen op het concert van Suzanne Vega in de studio Marconi van de VRT! Met gratis gewonnen tickets! Ha, en ik had Vega dan nog niet eens in mijn top-5 van ferm kwelende madammen gezet... Dus wie weet loop ik PJ Harvey wel tegen het lijf in de Colruyt of komt Tanya Donnely wel naast ons wonen...

donderdag, april 12, 2007

Michel Wuyts is soms een vettig manneken

Wuyts afgelopen zondag tegen José De Cauwer, zijn co-commentator:
Zeg José, zou Boonen tevreden zijn dat ploegmaat Steegmans met Cancellara voorop is? Ik denk het wel. Het zaad van een maat kan immers geen kwaad”.
Zeg Michel, we hebben het hier wel over een wielerkoers hé”.

Let vooral op het contrast tussen beide commentatoren. Michel Wuyts, die de gave van het woord bezit en probleemloos urenlang kan doorbomen over lokale streekbieren of een rit uit de ruta del sol van 1978 en de zakelijke De Cauwer. Michel is doorgaans 90% van de tijd aan het woord. Hij vuurt ook de ene vraag na de andere af die hij dan voor het gemak meteen ook zelf van een gevat antwoord voorziet. De Cauwer beperkt zijn commentaar meestal tot een “inderdaad Michel”.

Zijn 11-woordig antwoord laat vermoeden dat hij toch wel danig van zijn melk was.

Ladies with an attitude

Op radio 1 loopt de wedstrijd "fab 52" waarbij op zoek gegaan wordt naar vrouwen met muziekale ballen. Vrouwen die met hun zoetgevooisde stemmekes uw kijk op de muziek hebben veranderd. Hippe grannies die meer muziekaal gevoel in hun verrimpelde oude teen hebben dan al die r&b-poppemiekes met hun overslaande stemmen.
De overzichtslijst en het stemformulier kan u hier vinden.


Mijn top 5:
1. Marianne Faithful. Deze dame muilde al met Jagger toen u nog niet geboren was. En 40 jaar later muilde ze met Hetfield van Metallica. Als dat niet het toppunt van coolheid is weet ik het ook niet meer. Haar stem doet mij aan Tom Waits denken. Met alcohol en nicotine doorsmeerde stembanden waarschijnlijk. Ik hou persoonlijk het meest van haar album "secret life" met het prachtige "she" en "flaming september". Jammergenoeg nog nooit live aan het werk gezien.

2. Tanya Donnelly. Beter bekend van The Trowing Muses en Belly en later solo. Pop-indie-chic met een engelstem. Vooral het album "King" doet het hem bij mij.

3. PJ Harvey. Ooit de weide van TW zien platspelen in haar roos ski-pakje met zwarte bh. Muziek met een scherp randje. Ze mogen mij altijd wakker maken om naar het album "rid of me" te luisteren. Voor mij de leading lady van de rock.

4. Debbie Harry aka Blondie. By far nog altijd de meest sensuele mond van het westelijk halfrond. Als kind heeft deze madam met haar verschijning diepe indruk gemaakt. Haar recente comeback poging is haar bij deze vergeven. Mooiste nummer: atomic.

5. Alison Krauss. bluegrass-muziek (ik noem dat gewoon country, maar allé). Impulsaankoop in de Fnac en nog geen moment spijt van gehad. Het album "new favorite" wordt hier vaak opgezet. Vooral het eerste nummer "let me touch you for awhile" kan mij in de moed brengen.

We mochten er maar 5 nomineren dus madonna, de blonde en bruine van Abba, Nathalie Merchant, Alison Moyet en Edith Piaf vielen af.

En durft u mischa marah nog te vermelden in de comments?

woensdag, april 04, 2007

Ik speel liever bij de reserven.

Deze morgen kreeg G. een deurwaarder over de vloer. Voor mij. Met een officiële oproepingsbrief om me binnen een maand of zes te gaan aanbieden als (reserve-)getuige voor een assisenproces. Slik.

Een deel van mij is wel curieus, ziet het als een ervaring. Ik ken dat allemaal maar van flarden op tv of film. Maar een ander (groot) deel ziet er toch enorm tegenop. Wie ben ik om samen met 11 anderen te oordelen over wat goed of fout is? Hoe moeten we in godsnaam bepalen indien iemand schuldig is, hoeveel jaar die achter slot en grendel moet? En dan al die gruwelijke details die je ongetwijfeld zal te horen krijgen... Het begrip volksjury wordt meteen een pak realistischer. Samenzitten in een rechtzaal met beschuldigde en familie van het slachtoffer. Zal er oogcontact zijn? Beïnvloeding? Zal de bewijslast overtuigend zijn of blijft er ruimte voor twijfel?

Iemand moet het doen natuurlijk, maar ergens hoop ik toch reserve te blijven.

maandag, april 02, 2007

in de ban van het Vlaamse levenslied

Zaterdagavond naar het trouwfeest van vriend Hans geweest. Op Vlaamse trouwfeesten durft het al eens gebeuren dat de DJ onder zachte dwang van enkele nonkels en tantes zich durft te vergrijpen aan een beklijvend levenslied. Voor alle duidelijkheid: ik heb daar ook geen probleem mee, voor ieder wat wils en zo. Gisterenavond was het dan ook niet anders. De bruidegom was een makkelijk slachtoffer en op de tonen van “arriverderci Hans” mocht hij aan het stuur van de polonaise plaatsnemen.

Ik zat geamuseerd toe te kijken tot de kop van de polonaise gevaarlijk dicht in mijn buurt kwam. G. had de bui al voelen hangen en was al richting toilet gespurt. Ik had het echter vlaggen: hoempapa-gewijs werd ik meegesleurd naar de dansvloer. De DJ kon met zijn geluk geen blijf en gooide er meteen nog een “wat doet een cowboy in Parijs, jippie jippie jé” bovenop. Tijdens Frans Bauer was mijn discrete ontsnapping richting stoel al vrij ver gevorderd, toen er plots in mijn billen geknepen werd. Niet zo’n speelse kneep, maar meer een grabbelende, omtrekkende beweging met een ferme kneep als afsluiter. Met enkel licht aangeschoten oudere dames op de dansvloer heb ik zekere voor het onzekere gekozen en ben ik ijlings en zonder omkijken de zaal ingevlucht.

Probleem is dat ik nu de “arriverderci Hans” niet meer uit mijn hoofd krijg. Ik loop dat hier constant te zingen. Niet de strofes of het refein. Nee, enkel “arriverderci Hans” komt er uit. Zo met een klemtoon op “Hàns” en met bijpassende droeve-reeënogen-doch-lichtverwijtende-Laura-Lynn-blik.