maandag, november 26, 2007

De slimste mens 2008

Aan de kijkcijfers te zien is de formule van "de slimste mens" nog niet uitgemolken. Dus verwacht ik wel een editie 2008.

Hieronder alvast mijn lijstje met kandidaten die ik graag in de volgende editie zou zien. Ikzelf ben naast niet bepaald slim ook niet echt een hondstrouwe kijker van het programma. Dus ben een occasionele kijker dus mijn excuses mocht iemand van mijn lijstje al moeten opdraven zijn. U mag in de comments gerust uw ding doen.

1. Herman Van Molle (Wordt meteen ook door mij als topfavoriet gebombardeerd).
2. Bavo Claes (heeft volgens mij een fotografisch geheugen waardoor hij telkens zwaar zal kunnen uithalen in de fotorondes.)
3. Henk Rijckaert. Wordt de komiek van dienst. En via zijn blog kunnen wij naar hartelust lijstjes maken die hij kan instuderen.
4. Prins Laurent. Laten we voor een keer komaf maken met al die al dan niet roddels over 's mans intellectuele capaciteiten. Kan langer meegaan dan gedacht, mits strategisch gekozen fragmenten over snelle wagens en snelle wijven.
5. Frank Vandenbroucke. Mits goede voorbereiding zal hij er wel staan. Gedoodverfd favoriet volgens hemzelf.
6. Paul Codde. Vraag niet waarom, maar koddige Paul krijgt ook zijn plaats in mijn lijstje.
7. Mark Uytterhoeven. Omdat het alweer te lang geleden is dat hij op tv was. En mocht hij al eens geweest zijn mag em terugkomen van mij.
8. Kim Gevaert. Neemt met glans de fakkel over van Op de Beeck en Rutten.
9. Hugo Matthijsen. Een vat vol kennis, als u het mij vraagt.
10. Antje De Boeck. Slimme vrouwen met diepe stemmen hebben een streepje voor.
11. Professor Rudy Doom. Het is blijkbaar 'in' om proffen te laten meespelen. Wel dan graag mijn lievelingsprofessor.
12. "De drie meisjes van K3". Lijkt me wel leuk om het programma met hen te laten starten en dan voor eens en altijd uit te maken welke haarkleur nu de slimste is.

Voilà. Dat is mijn bijdrage. De andere 30 namen mogen jullie aanvullen.
En dan mailen we alles naar den Eric.

donderdag, november 22, 2007

i am not looking for a new England

Zo af en heb ik een liedje dat ik wel 20 keer na elkaar kan beluisteren in de auto. Momenteel is het dit "new England" door Billy Bragg.

Vooral dit stukje tekst in geniaal:

I saw two shooting stars last night
I wished on them, but they were only satellites
It's wrong to whish on space hardware
I wish i wish i wish you'd care


Het was een optreden in Berlijn. Met meezingende Duitsers. Hoog allo-allo-gehalte...

zaterdag, november 17, 2007

Waar gaan we naar toe? Waar gaan we naar toe?

"Adobe Reader update manager heeft aandacht nodig".

Mijn oog viel op deze tekst toen ik daarnet de pc aanzette. Weet er iemand of er on line hulpsites zijn voor verwaarloosde update managers?

donderdag, november 15, 2007

Nagorno-Karabach

Mijn geheugen is een raar ding. Soms sta ik met mijn hoofd tegen de muur te bonken omdat essentiële informatie lijkt gewist te zijn van mijn harde schijf: bankkaartnummer, iemands naam, gsmnrs... Aan de andere kant zit mijn hersenpan wel volgestouwd met volstrekt nutteloze informatie zoals de verzamelde songteksten van Dana Winner of de naam van een taxi-chauffeur in Barcelona. Al die brol neemt natuurlijk onnodig veel opslagcapaciteit in beslag...

Zo kwamen wij op het werk de term "enclave" tegen. Toen iemand vroeg wat dat eigenlijk wou zeggen floepte ik er meteen uit "enclave, ge weet wel, zoals in de enclave Nagorno-Karabach". Nagorno-Karabach. Dat komt dan spontaan over mijn lippen. Een gebied in Azerbeidzjaan dat eigenlijk tot Armenië wil behoren. Borat zal daar vast ook wel familie lopen hebben...

En neemt Nagorno-Karabach nog bij iemand geheugenruimte in?

zondag, november 11, 2007

optreden yevgueni in Asse

Vrijdag dus naar het optreden geweest. Bij de film "stardust" vorige week heb ik gevloekt, maar deze keer was ik wel blij met mijn plaats op de derde rij. Het optreden was goed. Zondermeer.

Maar helemaal enthousiast was ik ook niet. Dit in tegenstelling tot de horde vrouwlijke fans de rij achter ons die iedere songtekst van A tot Z meegezongen hebben. Ergens verwacht ik, dat als een groep op theater-tourné gaat er iets extra's toegevoegd wordt. En dat miste ik een beetje, ondanks het feit dat Geert Noppe achter een indrukwekkende piano zat. De meer ingetogen nummers vond ik juist de zwakkere. Het was pas als de gitaren weer ingeplugd werden dat de vonken eraf sprongen. De vrouwlijke fans achter ons waren toen al meerdere keren oraal krijsend klaargekomen. Op het laatste begonnen onze benen en andere ledematen zich ook ritmisch te bewegen, maar de behoefte om ons ondergoed of een trouwaanzoek richting podium te lanceren ontbrak wel bij ons.
Wie ze (= de band, niet de vrouwlijke fans) wil horen kan dit hier onder de rubriek discografie.

vrijdag, november 09, 2007

yevgueni

Dame fortuna en ik zijn twee handen op 1 buik dezer dagen. Want voor vanavond heb ik via radio 1 vrijkaarten gewonnen voor de avant-première van de Yevgueni tournee.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik zo uit de losse pols geen enkele songtitel kan opnoemen. Wat ik wel weet is dat ze in het Nederlands zingen (zelfs zonder West-Vlaamse tongval) en dat ze onlangs in de provincieshow een liedje kwamen zingen. En dat ze op dranouter stonden.

Ergens voel ik mij wat genegeerd voor al die fans die misschien ook deelnamen aan de wedstrijd en geen tickets hadden. Maar de mannen van Yevgueni zullen het zich in ieder geval niet beklagen, ik sta immers bekend als een heel erg enthousiast toeschouwer die zijn hand niet omdraaid voor staande ovaties of het luid roepen van "bieeeeeeeeeeeeeeeeeeesssss".

maandag, november 05, 2007

ants in my pants

Het was veel te lang geleden. Het verlangen was een warme, allesverterende gloed in zijn onderbuik geworden. Eénmaal zijn besluit genomen, kon hij bijna aan niets anders meer denken. Het was zeker al vijf jaar geleden. Maar hij kon het zich nog levendig herinneren. Hoe zijn lichaam tintelde achteraf. Zijn pogingen zijn ademhaling onder controle te houden… Hij hoopte dat hij het nog zou kunnen. Maar zoiets verleer je toch niet zeker? Dat is toch zoals met fietsen. Toch? Hij nam een douche en deed een propere onderbroek aan. Hij keek nog eens in zijn portefeuille of hij wel genoeg geld mee had. Geen idee wat zo’n uurtje plezier zou moeten kosten vandaag.

Op het internet had hij al snel gevonden waar hij moest zijn. Toch handig die sites. Met foto’s en webcam. Hij was er bijna. Hij parkeerde zijn auto twee straten verderop. Het zag er rustig uit. Aan de ingang stond een roze neonbord te flikkeren. Shit. Een andere man had blijkbaar hetzelfde verlangen en was hem voor. Hij draaide zich om en schoot weg in een portiek. Wat een affront. Voor geen geld ter wereld wou hij gezien worden. Niet dat wat hij wou gaan doen verkeerd was of zo, maar ja.

De kust was ondertussen weer veilig. Langzaam ging hij dichterbij. Hij zag haar al van ver achter het glas zitten. Het was een meisje van een jaar of twintig. Blond. Oost-Europees type. Ze had een wit bloesje aan waarvan de twee eerste knoopjes openstonden. Wauw, wat een stuk. Vaag kon hij haar zwoel parfum ruiken. Ze had haar ogen gesloten en leek mijlenver weg. Hij kuchte voorzichtig maar het meisje leek hem niet te horen. Met gesloten ogen boog ze haar hoofd zachtjes naar achter. De stof van haar bloesje trok strak. Als je goed keek zag je het kant van haar rode bh. In haar mond stak een lolly.

Met zijn ring tikte hij tegen het raam. Het meisje schrok en opende snel haar ogen. Toen lachte ze hem vriendelijk toe. Shit dacht hij. Stom van mij. Die ring. Ik moet die binnen vast uitdoen. Het meisje boog zich vragend naar hem toe. “Euh, ja, hoeveel voor één beurt” vroeg hij?”. Arrrh. Hij kon zichzelf wel zijn kop slaan met zijn gestuntel. Hoeveel voor een beurt? Hoe kreeg hij het in godsnaam over zijn lippen? Het meisje lachte luid. “Eén beurt of wil meneer liever een meerbeurtenkaart? Want dat kan hier ook hoor”. “Doe maar één beurt” stamelde hij. “Betaal ik vooraf?”. “U bent zo grappig”. Haar ogen fonkelden. Haar tong flitste langs de lolly terwijl ze hem bleef aankijken. Die ogen gaven zijn moral een boost. Nonchalant schoof hij een briefje van 200 euro naar haar toe. “Is dit, euh, genoeg?”. “oh, maar dat is te veel meneer.” Hij wuifde nonchalant met zijn hand. “Nou dank u wel, mochten alle klanten zijn als u… De kleedkamer is verder in de gang”. “Euh, kleedkamers, juist...einde gang zei u?”. “Ja, je wil het toch niet met je kleren aan gaan doen?” “Neen, tuurlijk niet”. Een rode gloed trok van zijn nek tot zijn voorhoofd. “Niet vergeten dat het zwembad sluit om 17uur. De cafetaria blijft tot 18 uur open.”

donderdag, november 01, 2007

Juan and me all dressed up!

Woensdag 31 oktober. 17u27. Walterken werd juist door de vétérinair gesodomiseerd met een gigantische blauwe thermometer toen ik het smsje kreeg. Wat een timing. In Walters halftoegeknepen ogen verscheen een verwijtende blik en hij liet een verontwaardigde zucht ontsnappen langs zijn dichtgeknepen lippen. Ik hoorde vaag de veearts nog iets roepen van "haal uw klauwen uit mijn kruis" en "niet blazen hé makker", maar ik was mijn sms al aan het lezen.

"proficiat u heeft bij de wedstrijd van VT4 twee tickets voor de exclusieve avant-première van de film Halloween gewonnen, gevolgd door een Burn in hell after-party georganiseerd door culture club".

Samen met compadre juan ariff (G. is niet zo voor scary movies) stapten wij met onze gratis beker popcorn en cola zaal zeven van de decascoop binnen. Na enige verwarring over het juiste uur, zagen we toch nog enkele 16-jarigen in de anders lege zaal zitten. Het woord exclusief mocht bijna letterlijk genomen worden. We werden namens VT4 door twee gigantische in wonderbra naar bovengestuwde pompoenen welkom geheten. In de zaal werd nog heel lang gediscusieerd of Véronique De Cock al dan niet in Halloween-stijl was geschminkt. Gelukkig was haar speech net zoals haar avondkleed vrij kort en kon de film eindelijk beginnen. Ons oordeel over de film was zelfs nog korter: gelukkig was het gratis.

Maar dan was er natuurlijk nog de after-party in de eskimo factory. Zelf ben ik totaal wereldvreemd maar anderen die het kunnen weten hadden mij verzekerd dat de fuiven van culture club de max zijn. Wij dus in onze gelegenheidsvermomming (ik als side-show-bob en juan ariff als Slash) naar binnen rond een uur of 11. De gemiddelde leeftijd van de aanwezigen lag met 19 alvast hoger dan in de filmzaal. We hadden al snel door dat er iets niet klopte toen wij de enigen waren die verkleed rondliepen, behalve dan de 4 dames achter de toog. Nadat wij als levende attractie uitgebreid begaapt waren, frunikten enkele jonge gasten in hun broekzak en diepten stiekem een latex-masker op. Sissies. Zij die het kunnen weten hadden ook wel gezegd dat de fuiven van de culture club pas rond een uur of twee op gang komen, als de 21+ers uit downtown Gent komen afgezakt, maar toen lag ik al lang in mijn eigen bed te maffen.