Afscheid van een vriend

Er is een tijd van komen en gaan.
En nu was de tijd gekomen voor de dikke puls en winterkousen om naar zolder te gaan om plaats te maken voor de korte broeken. Volgens mijn zus moeten alle kleren die je de afgelopen twee jaar niet hebt aangedaan zonder pardon in de zak voor kleren, of nog erger: gerecycleerd als vod. Ik kan dat dus niet hé.
Dit jaar echt wel mijn best gedaan: dag zwarte velouren broek (blijkbaar al enkele decennia uit de mode), dag vormeloze grijze fleece-pull (die mijn kippeborst zo goed cammoufleerde), dag grijs hemd (formerly know as black shirt)…
Ik zag het wel niet zitten om afscheid te nemen van mijn goede vriend Robert Smith. Mijn T-shirt van The Cure is zoveel meer dan een kledingstuk! Het was mijn ‘statement’ als jonge gast! Ik kan nu toch moeilijk met mijn statement de kattenbak uitkuisen?
Uiteindelijk heeft de T-shirt een plek gevonden in mijn ‘memorybox’. Dat is een grote gele doos met allemaal jeugdsouvenirs. Daar ligt hij goed tussen mijn schoolrapporten en brevet van 25meter zwemmen.