maandag, december 18, 2006

Tja

Er zijn toch nog mensen die de gevelklimmende kerstmannen de max vinden. En dan spreek ik niet over de eigenaars van de gedrochten in kwestie. Toen ik vorige week samen met dochterlief naar de bakker stapte en er 2 exemplaren op verlichte laddertjes in ons oogveld kwamen, riep ze heel enthousiast: "kijk papa, kerstkaboutertjes". Tja.

Hugo heeft een slipperige tong

Voetbalclub Racing Genk is herfstkampioen. In sportweekend kwam de een na de andere speler braafjes het officiële clubstandpunt verkondigen dat Genk zeker geen titelkandidaat is en dat ze eind maart misschien hun ambities zouden bijstellen, bla bla bla.

Trainer Hugo Broos verwoordde het in al zijn euforie zo: "ik ben heel blij dat RC Genk kampioen, euh, herfstkampioen is geworden. " Toch mooi dat het emotionele hart het soms nog eens haalt van het berekende verstand...

vrijdag, december 15, 2006

ik predik in de woestijn

Help. Ik ben monddood gemaakt. Dag na dag lees ik grappige posts bij Freaq, Barre, Gypsyeyes en de gehele reutemeteut en begin ik dolenthousiast commentaren te schrijven met pointes en grappige woordspelingen tot ik op de publishknop wil drukken. Er is blijkbaar een probleem met mijn login en paswoord bij blogger. Verzeker zo een beta-upgrade-dinges. Ik zal toch eens van trein moeten overstappen zeker?

donderdag, december 14, 2006

Ceci est une fiction!

Toen ik vanmorgen het nieuws hoorde over de RTBF-uitzending van gisterenavond moest ik opnieuw denken aan het boek van Dirk Draulans "De charme van de chaos. Berichten uit de burgeroorlog in België". Voor u het call center van Blogspot of de vrt gaat bestoken: het betreft een fictief boek hé mensen.
Aanleiding waren uit de hand gelopen voetbalrellen tussen Antwerp (ja 't is een boek van 2000) en Charleroi. Maar in het boek waren het die deksele Walen die Vlaanderen en Brussel waren binnengevallen. Het is best wel grappig om Draulans in ware Joegoslavië-stijl als oorlogsreporter in eigen land bezig te zien.

Ik vind het wel heel erg professioneel van de RTBF om op zo'n korte tijd een wegmoffelstrategie voor het ganse gedoe rond Laurent te hebben uitgewerkt...

Had De Decker nog bij de NVA gezeten had hij meteen kunnen solliciteren voor post van president... Misschien dat zijn maat Hapart hem een interessant voorstel heeft gedaan tussen de opnames door? à suivre...

woensdag, december 13, 2006

Mochten muren kunnen spreken...


Het geluid van de tegen betonpalen schurende autoflanken moet door de ziel van menig bestuurder gegaan zijn...

dinsdag, december 12, 2006

knock out

Kreeg afgelopen drie dagen maar liefst drie stokken tegen mijn bakkes. Merci hé, alcyon, pallissander en happylittle boozer. Op de stok stond: "Archiveer uw leukste sms'en."
Wel ik kan hier heel kort zijn: mijn sms'en zijn een verpersoonlijking van mijn eigen saaie ik en dus helemaal niet de moeite om op u los te laten.

*pierre meet de stok een mooie kerststrik aan en zet hem in de etalage*

vrijdag, december 08, 2006

méthode lapin

Ten huize du coin houden wij er een andere opplooi-wijze op na voor onze kousen. Aan de ene kant de "klassieke" methode om een kous op te plooien en daarnaast is er ook nog de sterk ondergewaardeerde "konijntjes-methode".

donderdag, december 07, 2006

die van cloon zijn non-believers

Bent u net zoals ik groot geworden met de afrekening op stubru? Op hun site noemen ze het zelfs "de mooiste lijst van de hele wereld: al was het maar omdat het jouw keuze is".
Wat lees ik nu op de site van King Tomadde (grand-manager van de groep Cloon)?

"Daarnet de Cloon EP bij Studio Brussel gaan indienen. Enkele uurtjes nadien reeds antwoord dat Cloon niét in de playlists zal worden opgenomen, en dat de kans op een afrekening klein is. Optimisten als we zijn verstaan wij onder 'klein' niét 'onmogelijk', en willen daarom vollenbak oproepen om toch uw stem te laten gelden"

Wel that's the spirit! Power to the people. 't Moeten niet allemaal van die door de platenfirma's gepromote nummers zijn die in die top-30 belanden. Om het ons wat makkelijker te maken heeft hij een link gelegd waarmee u meteen uw reeds door hem ingevulde top drie kan doorgeven klikkerdeklik . Leve de democratie!

De Bekende Vlamingen

Hoe vaak liggen wij niet al schuddebuikend in de zetel te lachen met onze BV’s en would be BV’s die in een of ander programma hun lul of Stanley achterna lopen? Of met hun tiny white ass staan zwieren voor een BB-camera?
Nu is het natuurlijk makkelijk om op de kap van de BV’s te zitten. Maar eerlijk gezegd: ik zou ook niet zonder kunnen. Hoe vaak hebben ze al niet zonder vergoeding gefigureerd in mijn posts?

En toegegeven: mijn hartslag slaat prompt een paar tellen hoger als ik een specimen zie. “Oeh kijk, *elleboogstoot* is dat daar Peter Van Peteghem in den Delhaise? Of daar, precies Ann Van Elsen in het Kruidvat?”
Ik ben dan veel te cool om te doen of ik ze herkend heb. Neen, ik zal hen straal negeren maar ondertussen ga ik vanuit mijn ooghoeken op zoek naar een gesneden brood in hun winkelkarretje of de doos haarverf in hun winkelmand.

dinsdag, december 05, 2006

Verder neem ik mij nog voor...

Werk nummer 6: 500 liter water drinken op één jaar (1,3 liter per dag).
Had ik 500 liter cola moeten drinken op een jaar was het een fluitje van een cent. Maar het gaat weldegelijk om water. Via de water-omweg hoop ik trouwens ook mijn cola-verbruik wat te doen dalen. Mijn fles water en ik zouden onafscheidelijk moeten worden. Net als het urinoir waarschijnlijk.

Werk nummer zes: Minstens één prijs zal mijn deel worden.
In 2007 zal de geschiedenis ingaan als het jaar van de prijzen. Ik heb al een strategie uitgedokterd: zo zal ik iedere week trouw mijn top 3 voor de afrekening en carte blanche invullen in de hoop een cd of t-shirt weg te kapen. Maar ook concert-tickets, reizen of auto’s zijn welkom. Hmm, klinkt goed. Ik zal mij alvast een prijzenkast aanschaffen.

Werk nummer zeven: ik zal minstens 1 keer met mijn kop op tv komen.
Jaja, misschien ziet u me wel opduiken als streaker in de ronde Van Vlaanderen of achter een nog nahijgende Sven Nijs. Of herkent u me als de sympathieke applaudiserende man in de zevende dag die er met het strikje van Bracke vandoor gaat. Hell, misschien wordt mijn kandidatuur voor big brother wel weerhouden…

Werk nummer acht: 2007 wordt het jaar van de kat
Ik weet niet welk dier de chinezen vieren volgend jaar, maar bij ons zal de kat (ons Walterken) op het hoogste schavotje staan. We zullen het beest eindelijk eens laten ontvlooien en ontwormen en misschien kopen we hem wel eens een echt blikje eten. Genoeg gezeverd, voor je Gaia op ons afstuurt: ons Walterken wordt hier goed verzorgd maar je kan je vierpotige huisgenoten niet genoeg soigneren. Misschien moeten we hem die krabpaal in tropisch teak-hout dan toch maar geven voor zijn nieuwjaar…

Werk nummer negen: ik zal mij in de tonne onderdompelen.
Af en toe pik ik eens een sauna mee. Aqua azul is trouwens de beste zweethut in Gent en omstreken. Het warmte-gedeelte van het saunabezoek heb ik ondertussen al goed onder de knie. Wat het koude gedeelte betreft kom ik niet verder dan een lauwe douche en als ik in form ben neem ik ook al eens het zwembad tot mij. Maar die ton met koud water, neen, dat is er nog niet van gekomen… Niet dat je daar eerst het ijs moet breken voor je erin kan, maar toch…

Werk nummer tien: belastingen op tijd binnendoen.
Ha, zo gemakkelijk hoor ik u denken. Moet ge daar één van uw 25 beloftes aan verspillen? Jazeker. Jaar na jaar sta ik (en ik niet alleen hoor) op de dag dat alles binnen moet aan te schuiven om mijn bruine envelop hoogstpersoonlijk te bussen. Ondertussen is de helft van mijn vakantie verprutst doordat ik er aldoor moest aan denken.
Hé Reynders, zie maar dat je alles op tijd opstuurt want mijn rekenmachine ligt al gereed!

maandag, december 04, 2006

5 beloftes aan de virtuele schandpaal

Voilà: bij deze de eerste 5 voornemens.

nummer 1: Ik zal 1000 km fietsen in 2007.
Dat is een kleine 3 km per dag. U moet weten dat ik op 2 km van mijn werk woon en dus op werkdagen makkelijk aan 4 km per dag zou kunnen raken. Let u wel op de voorwaardelijke wijs. Want een enkele regendruppel of windstoot is meestal voldoende om mij naar mijn autosleutels te doen grijpen. Voor de gelegenheid heb ik een fietscomputerken gekocht dat op 1 januari geïnstalleerd wordt en dus alle kilometers onverbiddelijk zal vastleggen. En ja ik ben in staat volgend jaar in de kerstvakantie de nog resterende 400 km of zo bij elkaar te gaan fietsen!

nummer 2: we gaan onze talen eens oppoetsen se.
Het is pover gesteld met mijn kennis van de vreemde talen. Ik ga hier geen beloftes doen om nieuwe talen te gaan leren. Neen, we gaan het wat bescheidener aanpakken en onze bestaande kennis afstoffen en onderhouden. Ik denk dan aan eens een nieuwsberichtje meepikken op ZDF of een Franse gazet lezen. Of al die Australiërs of Amerikanen die hier soms binnenwaaien eens verrassen door een trouwe lezer van hun blog te worden.

nummer 3: een schoon gedicht voor op uw kerstkaart
Ik mag al eens graag in een dichtbundel bladeren. Vroeger had ik zelf een schriftje waar ik af en toe iets in kribbelde. Goed of slecht, maakt eigenlijk niet uit, ik vond dat wel plezant om doen. Ik ga daar eens wat meer tijd voor vrijmaken zie. Dus tegen eind 2007 komt (hopelijk) een gedicht on line waar u uw kerstkaarten wat meer cachet mee kan geven of zo.

nummer 4: Maître Pierre est là
Koken is nooit mijn ding geweest. Op kot heb ik 4 jaar overleefd op lasagna’s, loepia’s en pannekoeken (van die al klaargemaakte wel te verstaan). Even een opflakkering toen ik een jaar lang op kookcursus (voor beginners) en bier- en wijnproefcursus ben geweest. Sindsdien vindt u mij af en toe in de keuken maar speel ik vaak op safe: varianten op dezelfde klassiekers. In 2007 zal het kookboek prominenter aanwezig zijn en zullen de culinaire risico’s niet geschuwd worden.


nummer 5: music maestro
Mijn muzikale klok is precies blijven stilstaan bij afrekening cd 12 of zo. Ik merk meer en meer op dat ik teruggrijp naar de vaste klassiekers en te weinig voeling heb met nieuwe dingen. Op momenten dat er gedacht wordt dat “de nieuwe van Korn” een nieuw vegetarisch product is, is het tijd om in te grijpen me dunkt. So I’m going underground.

vrijdag, december 01, 2006

De 25 schandpalen van du coin

Ieder jaar zo rond nieuwjaar lig ik ’s nachts in bed aan de lopende band goede voornemens voor het nieuwe jaar te bedenken. Dat is plezant, je krijgt er een goed gevoel van en een week later ben je ze alweer vergeten.

Dit jaar gaat de lat onverbiddelijk hoger en worden de 25 schandpalen van du coin gelanceerd. Ik nagel 25 beloftes aan evenveel schandpalen en eind 2007 zullen we zien hoeveel onvervulde belofstes er blijven hangen. Om het voor u en mij wat interessanter te maken zal ik per niet nagekomen belofte een genante foto van mezelf on line plaatsen. En wees gerust, in de loop der jaren heb ik er wel al een aantal verzameld.

Ja maar du coin, hoe kunnen wij dit alles nu controleren zal u denken? Terecht. U bent natuurlijk geheel afhankelijk van mijn goodwill en belofte (lap ik ben al bezig te beloven) om alles eerlijk aan te pakken. U zal een goede bondgenoot hebben in vriendin G. Zij is mijn eindeloze lijstjes met niet-na-gekomen-goede-voornemens meer dan beu en zal streng maar rechtvaardig de 25 beloften beoordelen eind 2007.

Ik laat mijn werken binnenkort in groepjes van 5 op u los. Met mijn excuses voor wie kak heeft aan lijstjes maar ik heb mijn publieke schandpaal nodig.
Ps. Freaq, doet er nog een schepje bovenop en doet maar liefst 40 beloftes, alstemblieft.

groeten uit freetown

Niet te doen, de gebraden kiekies vliegen hier zomaar in mijn mond. Deze morgen 5 minuten vroeger opgestaan en naar de krantenboer gespurt om de Morgen met gratis DVD (good bye Lenin) af te halen. In the pocket.
Ook nog in de pocket een bon uit de streekkrant voor gratis geschenk bij den AVA. Zouden het net als vorig jaar weer een pakje ziekenhuisgroene servetten en een theelichtje zijn? Who cares anyway? Een gegeven paard kijkt men niet in de bek. Van waar komt dat spreekwoord eigenlijk? Een gebraden kieken heeft een bek, een paard toch niet?

Hanyway; de vragen van onze gratis prijskamp zijn:
1. Zal ik mijn bon durven afgeven zonder aankoop van een betalend artikel?
2. Zal ik met uitgestreken gezicht twee bonnen tegelijk durven gaan incasseren?
Wat heb ik toch een spannend leven hé peoples?

Kleine update: do i need to say more?

woensdag, november 29, 2006

proud to be a propper

Wine gums. Love them. Maar waarom maken ze die niet enkel in het zwart? Die andere zitten er toch maar bij om den hoop te vullen. Ik vis er de zwarte meteen uit en prop er een handvol van in mijn mond. En daarna nog een handvol (jaja, zwarte). Genieten in het kwadraat. Met de rest van de zak doe ik merkelijk langer. Jaja, ten huize du coin weten wij wat genieten is...

dinsdag, november 28, 2006

Tanja staat voor paal

Het zijn lange avonden voor al die stoere para’s in het buitenland. Om den moral wat op te krikken wordt af en toe eens een in parabroek en sportbh gehulde diva overgevlogen die dan haar ding kan doen. Iedereen content: onze jongens slaan de handen in elkaar om de diva een warm welkom te bezorgen en de diva in kwestie heeft een publiek dat haar wel op handen zou willen dragen, en dan liefst meteen de slaapzaal in.

Nu wil het toeval dat onze jongens zitten te verkommeren in Libanon, Afghanistan en Litouwen. Reden genoeg voor Minister Flahaut om samen met de hupse string-in-het-veld Tanja Dexters een aantal blitzbezoeken te gaan brengen. La Dexters laat haar nummer nu trouwens al paaldansend op haar publiek los. En dat is nu net de reden van Flahaut om ter elfder ure de arme Tanja toch maar thuis te laten, want het moet ook respectvol voor onze meisjes en de gastlanden zijn. Dhuh. En Cher mocht wel in haar zwarte schoenveter op een 45-millimeter kanon op een Amerikaans vliegdekschip gaan zitten.

Bart Kaël laat weten beschikbaar te zijn om het vrijgekomen gaatje te vullen. “Iedereen weet dat mijn shows bi-zonder gesmaakt worden door het publiek.”

donderdag, november 23, 2006

wee to goo reejmond

Hollanders kunnen nu eenmaal beter Engels dan wij. Het gaat hen gewoon beter af. Maar soms willen wij toch ook eens een mondvol Engels tot ons nemen want dat bekt toch verdomd stoer en zo.

Raymond was het beu dat alle Vlaamse vrouwen spontaan klaarkwamen telkens die deksele kezen “we got a wave in the air, radar love” liepen te zingen. Dat moet ik toch ook kunnen dacht hij terwijl hij een pale-alleken naar binnen werkte. En als bij wonder ontsproot toen de titelsong die vandaag nog steeds staat als een huis: “Brussels by night”. In dezelfde geniale pennentrek volgde het “how bright the city lights”.

’ t Was jammergenoeg meteen ook de enige Engelse zin die hij eruit kon persen. Of neen, wacht, hij voelde er nog één komen: “wie geld heeft is all right”. Mmm, close enough Raymond.
Out of English moest hij wel nog een rijmende slotzin zoeken. Maar toen zag hij de simpele edoch geniale oplossing:

’t Is een duur, dat is een faait.”

En net toen zijn pale-alleken bijna uitgewerkt was kwam hij nog snel op de proppen met “kamers met ontbaait en de strangers in de straait.”

woensdag, november 22, 2006

Lat mie maar lopen langs de straten

Na 2 maanden de couch-potato te hebben uitgehangen, heb ik gisteren mijn fleece-dekentje afgegooid en heb mij opnieuw in strakke loopbroek gehesen. Zo discreet als mijn fluo-vestje het toeliet, heb ik mij bij de groep beginnende lopers op training aangesloten. De 40 minuten duurloop ben ik zonder veel kleerscheuren doorgekomen maar het moest niet veel langer geduurd hebben. Een zucht van opluchting ontsnapte mijn nahijgende sluitspier.

Damn you, steamy running pants.

maandag, november 20, 2006

assume the position please

In tegenstelling tot de rest van de goegemeente vind ik dat er genoeg blauw op straat is. Mijn onveiligheidsgevoel ontstaat juist als ik agenten te paard zie patrouilleren in een drukke winkelstraat of als ik teveel naar prison break kijk.

Deze morgen steeg mijn onveiligheidsgevoel weer eens naar ongekende hoogtes. Ik was rustig aan het autorijden with nothing but the radio on. De regen kletste tegen mijn ruiten en ik van puur contentement tegen mijn dijen. Plots bemerkte ik in de achteruitkijkspiegel twee paar door kepies geflankeerde ogen. Shit, een combi in mijn gat.
Immediately I assumed the position: handen op kwart voor drie, ogen aan de spiegel geplakt en met mijn rechtervoet vlug nog enkele-net-niet-legaal-gedownloadde cd’s aan het kapot stampen. Ik kreeg al angstvisioenen van ontbrekende groene of rode kaarten maar de subtiel besnorde behoeders van de wet sloegen dra rechtsaf. Een zucht van opluchting ontsnapte mijn sluitspier.

Damn you steamy windows.

donderdag, november 16, 2006

The times have changed my friend

Gelezen op http://www.nieuwsblad.be/: De gevangene met enkelband die maandag bij een inbraak in Meise werd betrapt, is niemand minder dan Freddy Krueger, de beroepsinbreker die vorig jaar meewerkte aan het VTM-programma ''Houd de Dief!''
En dat is nog maar het begin hé mensen. Het zou mij niet verwonderen mochten de komende dagen volgende berichten ons ook nog bereiken:
  • Boer X, kandidaat uit boer zoekt vrouw bleek al 20 jaar getrouwd te zijn maar lustte wel een groen blaadje. Dina Tersago wou geen commentaar kwijt maar laat wel weten opnieuw vrijgezel te zijn.
  • Eén van de kandidaten uit big brother pikte twee camera’s mee uit het huis en installeerde die in het huis van zijn buren. Buurvrouw legt klacht neer.
  • Witte raaf Roos Van Acker bekent “ja, ik ben al 5 jaar para”. Het leger is een goede werkgever en ik heb een special “mediastatuut” waardoor ik per week nog een paar uur voor de radio en tv kan werken. De opnames van Peking Expres werden telkens gecombineerd met een buitenlandse missie van het Belgisch leger. “Ik was moeder dan de meeste deelnemers”. Op onze vraag naar haar relatie met André Flahaut vroeg Roos “defineer relatie AUB”.
  • Acteur uit Flikken legt bekentenis af “Ja; ik heb in uniform kalenderkes verkocht van de politie en heb met de opbrengst zanglessen genomen. Nood breekt wet“.

The times they are changing my friend...

Vorige zaterdag was het Sinte-Maarten in Aalst. Wat raar om op 11 november de sint te gaan verwelkomen aan het station want ik heb gans mijn leven op 6 december Sinterklaas gevierd in Oudenaarde. Maar allé, ’t is niet omdat 1 op 4 stadsgenoten Vlaams Belang stemt dat we ons hier niet gaan integreren: Sinte Maarten it is.
Toen we hem zagen viel mij iets op waar ik niet direct de vinger kon op leggen. Maar toen werd het mij duidelijk: de sint had een frivole krul in de snor gelegd. Of zij hij per ongeluk zijn Kerstmanpruik opgezet hebben?

woensdag, november 15, 2006

Merci hé Berten!

Ik had al een vaag vermoeden na mijn openlijke steunbetuigingen aan Kate Ryan een paar maand geleden maar nu weet ik het wel zeker: Bert Anciaux leest iedere morgen mijn blog.

Vorige week een post over de rechtvaardige rechters, en lap Berten laat 20.000 euro opzij leggen voor de vinder van het paneel. Het geld is voor iemand die het paneel weet liggen maar er niet bij kan omdat de graaf of breekkosten te hoog zijn. Wel Berten, zoals je al vermoedde ligt het paneel inderdaad onder de vloer van mijn living. Ik zal u de factuur voor het uitbreken en van het plaatsen van de nieuwe tegels zo snel mogelijk laten geworden. Ondertussen mag u mijn vindersloon op de gebruikelijke rekening laten storten. Merci hé maat.
En je vergeet die premie niet van 25.000 euro voor het eenmalige reünie-concert van The Smiths op de Vlaamse feestdag volgend jaar? Goe bezig Berten.

En toen waren ze met twee...

Aangezien het boek “blogging for dummies” hier nu al weken uitgeleend is in de bib in Aalst heb ik een heel zwaar vermoeden dat binnenkort een tweede Aalstenaar aan het bloggen zal slaan. Misschien een carnavalsblog?

The Japanese connection

Op ieder WK wielrennen rijdt ook altijd wel een eenzame Mexicaan, Iraniër of Jappannerken mee. Zo iemand om den hoop te vullen en die volgens het reglement niet kan geweigerd worden. Zo’n grijze muis die niet in beeld komt, tenzij hij toevallig tijdens de start met een smile tot achter zijn oren schuin achter een beroemdheid staat. Na de eerste ronde staat hij al fluitend in de douche en is ruim op tijd aan de aankomst om te supporteren voor de echte vedetten.
Wel zo voelde ik mij gisteren na de top-100 bedoening van clickx. Mijn bezoekersaantal heeft een eenmalige piek bereikt. Allemaal mensen die blijkbaar met 0 seconden aanwezigheid niet rap genoeg weer weg konden. But who cares? I had my 15 seconds of fame. Hell, ik heb voor het eerst en laatst in mijn leven eens op mijn eigen kunnen stemmen.
Aan iedereen die een stem overhad voor mij: hartelijk dank. U heeft het japannerken in mij een ongelooflijk plezier gedaan.

*pierre maakt ongelooflijk diepe Japanse buiging en slaat een glas saké achterover op de gezondheid van zijn vriendelijke medemensen*

dinsdag, november 14, 2006

Blog van het jaar

Clickx organiseert ieder een verkiezing van beste site maar ook van beste blog van het jaar. Tot mijn grote verbazing sta ik ook bij de 100 blogs die geselecteerd zijn. Als je weet dat er 1,5 miljoen blogs zijn kan dat al tellen hé mensen. Het doet mij ook veel plezier om een pak bekenden tegen te komen bij die 99 anderen.

Aan de habitués van deze blog, hang uw jas maar aan de kapstok en stemmen maar.
Aan googlenende medemens die hier op zoek was naar strakke billen of kerkliedjes, stemmen maar
To the surprised Indians, Kazachs, Aussies who by mistake landed here: vote here and get bush out of the white house.

Indien verkozen beloof ik een oplossing voor de mobiliteit, wereldvrede en overheidsschuld.

Hier stemmen

Merci hé peoples

maandag, november 13, 2006

ik wil, ik wil ik...

Zoals de helft van het reisplezier ligt in het vooraf plannen, zo kan ik mateloos genieten van het opstellen van cadeau-verlanglijstjes waar ik misschien nooit iets van zal krijgen. Zo’n lijstje bezorg ik dan aan familieleden en vrienden. Geheel vrijblijvend natuurlijk, want laat er geen twijfel over bestaan: een persoonlijk, origineel en niet getelefoneerd cadeau blijft de max.

Mijn lijstje ziet er (in willekeurige volgorde) als volgt uit:
· Boek met gedichten van Pablo Neruda of Jotie ‘t Hooft
· Boekenbon: u vult het bedrag en de boekhandel in, ik doe de rest.
· Barometer (ouderwets model waar ik af en toe eens met de vinger kan op tikken)
· Hangmat met metalen frame
· Badolie en/of badhoofdkussen
· Kolonisten van Catan (het kaartspel voor 2 personen)
· Een abonnement op Zoom.nl (digitale fotografie) of bloemen en planten.
· Ministatiefje voor fototoestel
Nuttige cadeaus blijven ook heel bruikbaar (nieuwe muts, 10 rollen schuurpapier, borenset, glazen, tafelplateaus, …).

Zo, dat weet u ook weer. Je weet nooit dat het eens van pas kan komen…

donderdag, november 09, 2006

open sollicitatie voor een plaats in "beauties and the nerds"

Bij deze een gooi naar de "nerd van de week nominatie".
Eén van de eerste dingen die ik ’s morgens doe als ik beneden kom is effe teletekst bekijken. Kom ik ’s avonds thuis wil ik voor ik ga slapen toch nog eens snel piepen. Tijdens de pauze van Prisonbreak zondagavond moet ik per se nog eens op de vrt-site naar de tussenstand van de zondagavondmatch kijken. Let’s face it: ik ben verslaafd.
Ok het is geen hoogdravende lectuur, maar sommige teksten zoals “ de laatste lachte in München” of “Jawel, Dallas leed weer verlies” doen mij toch glimlachen. Redactielid van teletekst is een zwaar ondergewaardeerd beroep vind ik. Ik zie die mensen daar zaterdagsavond in een piepklein bureautjen al zitten luisteren naar de live-radioverslaggeving van de voetbal en dan als een gek beginnen typen als er weer ergens een goal gevallen is.

Mijn favoriete teletekst pagina’s op vrt:
101: laatste nieuws
130: regionaal nieuws in Oost-Vlaanderen
400: algemeen sportoverzicht
420: wielrennen
500: voetbaloverzicht
504: voetbaltussenstanden
544: derde klasse A
547: vierde klasse B
En voor het tv-overzicht kan ik u van harte den 101 op vt4 aanbevelen.

Wie ziet wat wanneer en vooral waarom?

Effe reclame maken. Deze avond is er een reportage op Koppen (vrt, rond 21u40) over bloggen. Deze straffe madam zal daar ook te zien zijn. U kijkt toch ook?

1,5 miljoen blogs in België? Waar zitten al die mensen?

dinsdag, november 07, 2006

i want my koppenberg back

Zonet gelezen op Sporza dat de Koppenberg er in de ronde van Vlaanderen volgend jaar niet bij is. Watblieft er niet zal bij zijn? Deze bult met ambitie (hij noemt niet voor niets berg) liegt nooit! Wie niet bij de eerste dertig zit op de Koppenberg zal later ook geen rol van betekenis meer spelen. Het is niet omdat renners uit pro-tour-ploegen, die verplicht aan de start moeten verschijnen maar met geen ambitie vertrekken, voet aan grond moeten zetten dat je meteen de Koppenberg moet schrappen. Hij maakt juist deel uit van de unieke charme die rond de ronde hangt. De Stad Oudenaarde heeft trouwens serieuze inspanningen geleverd om de Koppenberg her aan te leggen en er staan overal nadarhekkens zodat taferelen uit een ver verleden met Jesper Skibby niet meer mogelijk zijn.

Sinds 2002 sta ik trouw ieder jaar aan het rond punt in Leupegem te supporteren waarna ik op de fiets spring en richting Koppenberg peddel. Tussen de tienduizenden andere supporters schreeuwen wij onze helden de berg op. Daarna is het in gestrekte draf richting ouderlijk huis waarna ik de rest van de koers via tv kan volgen. En hoe moet dat nu dit jaar heren organisatoren? Awoert, awoert, awoert!

een dode mus?

De rechtvaardige rechters. Alsof er ook andere rechters zijn? Waar hangen die mannen in godsnaam uit? En ik heb het hier niet over Jo Van Damme en Co. Ik mag al eens graag fantaseren over de bestemming van het paneel. Hangen ze ergens in een exclusieve kelder? Liggen ze in een vochtige nis te beschimmelen? Is het een ressort voor houtwormen? Joost mag het weten. Maar waar is Joost?

In het middelbaar was ik al geïntrigeerd door het verdwenen paneel. Een onderwerp voor spreekbeurten was dan ook gauw gevonden. Een paar jaar geleden hoorde ik op een vrijdagnamiddag op de autoradio dat in Wetteren een onderzoeksteam geland was die de plaatselijke kerk binnenste buiten zou keren. Omdat het toch al weekend was en ik in de buurt was en ging ik meteen postvatten op het marktplein tussen tientallen andere weirdo’s. De wildste theorieën werden met elkaar gedeeld, de pils vloeide rijkelijk tot groot jolijt van de lokale middenstand. Uiteindelijk werd enkel een dode mus gevonden en droop de ganse goegemeente terug naar af.

Ook nu nog volg ik het zijdelings op. Zo las ik vandaag in de krant dat iemand het licht heeft gezien in de Sint-Laurentiuskerk in Antwerpen. Deze kerk is in 1934 gebouwd en dat is meteen ook het jaar waarin de rechters verdwenen… Zou het teveel gevraagd zijn mocht u in de buurt zijn om daar eens binnen te springen voor een verslag uit eerste hand?
Mocht u in een huis wonen dat in 1934 gebouwd is, mag u mij ook altijd een seintje geven…

zaterdag, november 04, 2006

Made in Sweden

Nieuw servies gekocht bij IKEA en wat viel mij nu op bij het afwassen? Het koffiekopje komt uit Thailand, het ondertasje uit China en de soepkom/cornflakeskommen uit Turkije. En dat allemaal voor dingen uit hetzelfde servies. Soms kan ik daar met mijn verstand niet meer bij dat dit blijkbaar de goedkoopste manier is van werken…

Trek eens aan de baard van Roland

Een jaar of twee geleden met puntjes uitknippen uit één of andere krant de dvd’s van Dag Sinterklaas in huis gehaald. Ik was een jaar of 18 toen de serie uitkwam en ik heb alle afleveringen gezien. Jaja, heel stoer. Des weekends met een t-shirt van The Cure pinten pakken en stoere klap verkopen maar iedere dag om zes uur wel braaf naar Dag Sinterklaas zitten kijken.
Hanyway, nu kleine H. er is heb ik meteen een perfect excuus om te kijken want het blijft een fantastisch programma. Gisteren zagen we de aflevering over de nepsinten. Hierin figureren een stuk of vijf nepsinten. Ik herkende in 1992 enkel Bea Van Der Maat (die ik kende van won ton ton uiteraard, niet van 10 om te zien) maar nu zag ik er ook Roland en Warre Borgmans tussen staan. Volgens mij lagen ze daar bij de opnames regelmatig strike.

Afschaffen die handel: deel 2

*ding dong* Twee jeunes hommes met een eens wit laken omgord staan breedsmoelkikkerend voor de deur. De moeder met licht verontschuldigende glimlach en de ogen naar beneden gericht staat een meter verder in de grond te zakken.
* Mogen we wat snoep voor Halloween? * Ik terug met twee LEO’s om in hun plasticzak van Delhaise te steken. * Bedankt hé*.

Watblieft? Kan er geen spooky liedje meer af? Kunnen ze mij eens niet goed laten verschieten? Een imitatie van Freddy Krüger misschien? Afzetters. Ik had bekans mijn tanden uitgedaan, mijn toepet aan de kapstok gehangen om ze zelfs eens goed te laten verschieten.

Afschaffen die handel

Back on the track. Sorry folks, effe wat stil geweest hier. Maar geen nood, u krijgt bij deze meteen een overdosis over u uitgekieperd.

Twinteruur. Iedereen had de mond vol over dat uur extra slaap. U mag het altijd eens proberen om te komen uitleggen aan een kleine meid van 2 die normaal rond een uur of zeven opstaat. Want plots wordt het normale zeven eigenlijk zes hé mannekens. Een vriendelijke "blijf maar liggen bieken, 't is twinteruur" helpt niet bij een peuter die dolenthousiast "ik ben wakker staat te roepen".
Gelukkig hadden we op zaterdag een heel druk en vermoeiend programma afgehaspeld zodat ons madam een uur later dan gewoonlijk sliep maar dus eigenlijk weer niet.

dinsdag, oktober 24, 2006

Mijn zesde zinnig tuig

Een zesde zintuig is iets wat men spontaan met vrouwen associeert, maar af en toe voel ik ook iets aan mijn water (wat een rare uitdrukking is dat toch).
Zaterdagmiddag ging ik met kleine H. in de buggy om brood. Toen we buitenkwamen lag er een grote zwart hond, leiband naast zich, met de kop op de poten braaf op zijn baasje te wachten. Ik kon nog net door met de buggy maar moest dan vlak naast de hond wandelen.

Plots voelde ik iets aan mijn water (?) en schoot mijn zesde zintuig in werking. Ik besloot meteen de straat over te steken en aan de overkant verder te gaan zonder de hond te passeren. 2 minuten later een oorverdovend geblaf en zie ik nog net de hond rechtspringen en naar de arm van een oude man vliegen. De eigenares was direct uit de winkel en sleurde man en hond binnen. Een pantoffel bleef achter op het trottoir…

Niets liet een minuut eerder vermoeden dat de hond dit zou doen, en ik was al te ver om te zien wat er nu precies gebeurd was. Misschien had de man wel op een poot gestaan of zo. Maar ik was in ieder geval blij dat ik de straat was overgestoken.

Nu dame fortuna mij toch in het oog aan het houden was, stapte ik prompt een dagblandhandel binnen en vulde een lottoformulier in. Blijkbaar moet ik haar delen met een pak anderen want het was zaterdagavond geen jackpot. Maar kleine H. lag veilig en wel in haar bedje en dat is wat telt hé mensen.

Man, man du Coin. Zo’n melige post en de kerstdagen moeten nog komen…

maandag, oktober 23, 2006

ga eens af als een pieter, euh gieter...

Onlangs op een feestje een wat oudere man gezien die mij bekend voorkwam. Toen die persoon wegging kwam hij naar met toe en zei: “Ha die Pierre, ik ben ermee weg”. Mijn hersenen beginnen koortsachtig te werken. Ik probeer me wanhopig een naam of een locatie te herinneren, maar tevergeefs. De man kijkt verwachtingsvol naar mij dus ik moet snel iets zeggen of het begint gênant te worden… Je kan dan kiezen voor de korte pijn en zeggen dat je persoon X herkent maar vergeten bent van waar. Of je kiest voor de andere optie waarbij je je in het gesprek gooit en hoopt in de loop van de conversatie te achterhalen wie persoon X is.

“Ha, oe est, dat is lang geleden hé”. Ik kies voor optie twee en probeer mij te redden met een nietszeggend dooddoenertje. “Maar allé, Pierre, vorige week nog, op die vergadering in de abdij Maagdendale”. Mijn frank valt gelukkig vrij snel zodat ik gevat en vrij casual “ah ja sjuust, en dat ik u hier nu moet tegenkomen, blablabla, blablabla.”. Mijn snel roder wordende kop en parelende zweetdruppeltjes zijn getuige van mijn benarde situatie.
We schudden handen en de conversatie is gedaan. Ik kan de man nu plaatsen, weet waar hij woont maar een naam, neen, die weet ik nog altijd niet…

Hof van assisen

Vrijdag was er opnieuw een uitspraak in een assisenproces. Zoiets haalt altijd de voorpagina’s en de gepleegde feiten zijn dan ook meestal ook spraakmakend. Zo’n proces is dan the talk of the town en je wordt om de oren geslagen met uitgesproken meningen.
Ik ga mij hier niet uitlaten over de kern van de zaak want ik ken de details niet. Maar sinds ik vorig jaar op een lijst sta met potentiële juryleden voor assisen in Oost-Vlaanderen, volg ik dat nu toch meer op de voet.

Ik hoop dat ik nooit zal moeten gaan zetelen. Het lijkt me bijna onmenselijk om te moeten oordelen of iemand schuldig is of niet en hoeveel jaar iemand moet achter de tralies gaan. Om nog maar te zwijgen over het aanhoren van alle in detail uitgesmeerde feiten en oogcontact met veroordeelden en slachtoffers * gruwel *.

't was genen vetten bij de willy's en marjetten

Daar waar ik vorige week nog dubbel lag, was er nu weinig of geen lach. Niet dat het slecht was, maar er had nog wat maïzena bij de bindingssaus gemogen. Het was meer een opeenvolging van reportages (de een beter dan de ander) en losse flodders. De glimlach was er wel, zelfs een monkelachje bij de reportage over het trouwfeest maar ik vrees een beetje voor de volgende afleveringen.
Maar allé, de mannen hebben bij mij nog genoeg krediet.

Duuuuuuuuuuuuuuuuuuuuus, volgende zondaaaaaaaaagavond zal ik mij opnieuw voor de beelbuis kluisteren. Tot dan en om af te sluiten nog een schijfje van Udo Jurgens.

vrijdag, oktober 20, 2006

Prison break editie België

Ik zal moeten opletten of ik krijg nog een toef op mijn bakkes binnenkort. Gisteren zag ik op een terras een man in t-shirt zitten en mijn ogen werden onweerstaanbaar naar zijn gespierde en volledig getatoeëerde armen getrokken.
Prison-break-gewijs probeerde ik de contouren van Vorst Nationaal, een geheim telefoonnummer of een plattegrond van het rioolstelsel te ontwaren. Toen hij mijn indringende blik op zijn armen voelde priemen ging zijn wenkbrauw lichtjes omhoog waarna ik meteen het hazenpad koos.

maandag, oktober 16, 2006

geen blond coupken voor den Pierre

Ik stootte spontaan een vreugdekreet uit toen ik vanmorgen op sporza volgend bericht las:

“Frank Vandenbroucke (Aqua e Sapone) stond op de deelnemerslijst, maar is niet vertrokken. Hij werd vervangen door Giuseppe Palumbo. De reden voor Vandenbrouckes verstek is niet bekend.”

U herinnert zich misschien nog dat ik spontaan uitriep mijn haar te verven indien Frank Vandenbroucke aan de start verscheen van de 5 of 6 wedstrijden die zijn nieuwe ploegleiding had vastgelegd. Wedstrijd na wedstrijd verscheen VDB aan de start. Meer nog hij zette zelf redelijke prestaties neer… Het ei in mijn broek begon al serieus te groeien. In die mate dat ik hier in Aalst al eens een carnavaltoebehoren winkel was binnengestapt om eens naar de bussen haarverf te kijken.

Bij deze wens ik VDB veel succes in het volgende seizoen maar onthou ik mij voorlopig van enige boude uitspraken, als u zich geroepen voelt, be my guest…

Hé Willy, 't was goe hé? Jot, Marjet, Jot...

Gisteren de eerste aflevering van Willy’s en Marjetten. Bart de Pauw en de mannen van de neveneffecten kropen in de huid van radioreporters bij een lokale zender.
Ik moest meteen denken aan radio Moniek, een lokaal radiostation waar ik als kind af en toe naar luisterde. Fantastische djingels, dat typische radiotaaltje. Ik heb zo ooit nog bij een lokale kwis een gebraden kip gewonnen in een lokaal frietkot en drie singels naar keuze uit de top 40.

Gisteren waren sommige scènes ronduit hilarisch (de haar pitta uitkotsende bijzitster, de betoging aan de schoolpoort, de door aliens ontvoerde ontrouwe man, fata morgana in Wippelgem …). Ik ben echt benieuwd naar volgende week. Al vraag ik mij af of de rode draad van het lokaal radiostation sterk genoeg is om de verschillende reportages week na week te dragen.

* pierre grijpt zijn als stabilostift vermomde micro, rolt met de ogen en haalt zijn gladde radiostem boven*
Jawel beste lezers van deze blog, het is 5 minuten voor het tijdsein van 8 uur. Voor we nog een schijfje draaien van de George Baker selection, nog even de groeten doen Ramirez en zijn lieftallige vrouwtje….

vrijdag, oktober 13, 2006

George dobbeljoe bush



Gisteren nog een stukje gezien van Fahrenheit 9/11. Vooral de scène waarin Bush in een kleuterklasje zit en men hem in het oor fluistert dat een tweede vliegtuig in de WTC-torens is gecrashed, is tragi-komisch en bijna niet te geloven. De so called machtigste man ter wereld remains seated met zijn kinderboekje (omgekeerd) in de hand en vooral schaapachtig blijven lachen.

woensdag, oktober 11, 2006

bompa pierre

Zaterdagavond stond ik op een feestje toen ik me plots realiseerde dat ik de nestor van het gezelschap was. De rest varieerde van 3 maand tot 32 jaar en 7 maand. Slik.
En toen moesten we naar huis, want we hadden aan de babysit gezegd dat we om 1 uur gingen thuis zijn, want dan ging zij nog uit...

dinsdag, oktober 10, 2006

De groeten uit onverdragistan

Shit, shit, shit.

Zondag heeft bijna 1 op 4 van mijn stadsgenoten op Vlaams Belang gestemd. Voor de provincieraadsverkiezingen zelfs 27,5%. Ik ben er nog niet goed van. Ik ben tegelijk boos, beschaamd, verontwaardigd en ontgoocheld.

Gisteravond stond op teletekst dat er een coalitie komt tussen CD&V, SP.a en VLD. Ik was blij dat er toch al snel een akkoord was om samen te besturen. Al vrees ik dat de invulling van het bestuursprogramma en de postjes andere koek zal zijn.
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat een hechte bestuursploeg het heft in handen neemt.

Shit, shit, shit…

vrijdag, oktober 06, 2006

" Pierre zwaait naar vrtwatch "

Ik deed afgelopen maandag een post over een bericht dat ik op de vrt had gezien. Een positieve post, gelukkig maar. Want ik vernam dat mijn schrijfsel door de vrt-watch was gesignaleerd. De vrt-wadde? De vrt-watch. En ik citeer nu letterlijk:

De medewerkers van VRTwatch.be houden hun openbare omroep in het oog, meer specifiek voor wat betreft: de neutraliteit en de objectiviteit van de berichtgeving; de transparantie van het bestuur van de openbare omroep; de efficiënte besteding van het geld van de belastingbetaler; ... "
Concreet wordt iedere dag de term "vrt" naar hartelust gegoogled, geyahood en gewebcrawled en wordt dan ieder bericht met een vlooienkam geanalyseerd.

Als ik denk aan al mijn posts met lofbetuigingen over Martine Tanghe staat het als een paal boven water: ik heb Martines ijdelheid gestreeld en heb er een fan bij. Eén en ander wordt mij nu ook duidelijk. Martine kijkt iedere keer net voor het nieuws begint nog eens rap naar mijn blog op haar pc-schermpje (links onderaan aan haar voorleestafel, niet te zien voor de kijker thuis). En let maar eens op haar monkellachje vanavond...
Wuift naar Martine”.

Benieuwd of freaq ook gespot zal worden, deze guitige-spring-in-het-veld presteerde het om vandaag ook over de vrt te posten.

woensdag, oktober 04, 2006

Slogan, sloganner, sloganst,sloganesk...

Ik moet zeggen dat de originaliteit van de verkiezingsslogans ver te zoeken is dit jaar. ’t Is natuurlijk niet makkelijk om steeds nieuwe originele slogans uit de mouw te schudden, maar toch. De enige slogan die toch enige emotie bij me losmaakte, maar dan in negatieve zin, was de “Recht voor de vuist!” slogan van een VB-kandidaat.

Moest ik kandidaat zijn ik zou mij zo verkopen:
  • “Drinkt maar allemaal een bierken van Pierken”
  • “Wilt u meer plezier, stem voor de Pier”
  • “Stem voor Pier, de ijverige mier”
  • “It’s clear, stem Pier”
  • “Pier in ’t bestier” (klinkt wel in het plaatselijk dialect)
  • “Pier, gij lekker dier” (affiche met kunstzinnig naakt) (huivering)

    Nog suggesties? En zou mijn slogan u over de streep kunnen trekken?

maandag, oktober 02, 2006

l'hôtel de ville

Deze middag aan 't Zuid in Gent, vraagt een vriendelijk koppel mij in het Frans de korste weg naar "l'hôtel de ville". Ik was al aan het denken waar de dichtsbijzijnde hotels allemaal waren, toen ik me realiseerde dat ze eigenlijk het stadhuis zochten. Rare jongens toch die Fransen.

De verdraagzaamheid, ach, dat is goed...

Soms zijn ze bij den vrt echt in form. Sommige reportages kunnen spontaan een glimlach oproepen bij mij. Gisteren was het weer zover en zat ik daar schaapachtig te grijzen. 't Was tijdens een verslag over de concerten.
De reporter tegen een Antwerps madammeken van een jaar of zeventig. "En mevrouw, wat vindt u van de concerten". "Oe, veel te veel lawaai, zoveel lawaai. De kinderen kunnen niet slapen". "En wat vindt u van het idee achter de concerten?". "Euh, idee???". "De concerten zijn voor de verdraagzaamheid.". "Ach ja, dat is goed, voor de verdraagzaamheid, ja ja".
Zalig.

donderdag, september 28, 2006

Gouden tips van nonkel Pierre

Tip 1:
Dag lange wachtrijen, overdosis kerstmuziek, geplunderde bankrekeningen en besluitloosheid. Begin nu alvast maar aan uw kerstaankopen.
Tip2:
't Is de moment om een BBQ of zomerstoelen te kopen.

woensdag, september 27, 2006

Ik zat erbij en ik keek ernaar

Ik ben een bijzit. Neen, geen minnaar, seksslaaf of toyboy want in onze spreektaal staat bijzit voor “aanhouder, bijslaap” of ander fraais. Voor alle duidelijkheid: als ik zeg dat ik een bijzit ben bedoel ik dus dat ik er zondag en acht dagen bij zal zitten in de voormiddag. Alle goedbewaarde geheimen uit de buurt zullen nu door mij ontsluierd worden. Het madammeken dat zich gedraagt alsof ze dertig is, zal nu als 40-jarige ontmaskerd worden, Geerts die eigenlijk Geraard heten zullen huilend weglopen als ik luid hun naam scandeer, travestieten die nog in een overgangsfase zitten zullen het mogen uitleggen. Jaja, dat wordt lachen geblazen.
Oh, en had ik u al verteld dat ik sinds kort ook een bijzit heb? Niet in de betekenis van minnares maar van iemand die naast mij zal zitten op 8 oktober. Want ten huize du coin hebben wij twee oproepingsbrieven gekregen om er bij te gaan zitten. Beste voorzitter van het stembureau, kleine H. laat bij deze weten dat zij heel goed overweg kan met stempels en officiële papieren en zich ook kandidaat stelt. Dus als u een algemene ramp wil voorkomen zal u toch één van ons beide moeten excuseren om kleine H. in toom te houden…

dinsdag, september 26, 2006

maandag, september 25, 2006

Deel zes: living on the edge of the night

Jeroen Brouwers schreef een boek. Benieuwd hoe hij dat doet. De naakte keizer schrijft ook een boek. En ik weet hij hij dat doet. Hij schrijft het eerste deel en geeft dan de pen door. Maxentia, Alcyon, Buddha en Katjesnest hebben er al een vervolg aan geschreven. Aan mij de eer voor deel zes.
Hier kan je lezen hoe het verhaal begint.
En hier volgt mijn bijdrage:

Sstt”. Ruw sleurt hij haar mee het donkere fietsportiek in. Zijn hemd is verschroeid en zijn wenkbrauw ligt open. Bloed loopt langs zijn jukbeen naar beneden maar hij schijnt het niet te merken. De creepy manier waarop hij haar aankijkt doet haar rillingen krijgen. Wat is er in hemelsnaam gebeurd? Waar is die zachtaardige man van een halfuur geleden? Ze durft niets te zeggen.

Ha, dat klootzakske dacht mij klein te krijgen. Mij wat intimideren. De omhooggewaaide fils-à-papa. Mij met zijn grijnslach op zijn zeepsmoel te kakken zetten. En dat op het bureau waar ik verdomme achttien jaar geleden mijn contract heb getekend bij zijn vader. 18 jaar. Ik heb hem meteen gezegd waar hij zijn C4 kon steken, de verwaande snotneus. Ik wou het papier in zijn strot rammen maar iets hield me tegen.” Philip lachte hysterisch. Els kromp ineen. Philip had haar beide armen vast en schudde haar wild dooreen. “Je doet me pijn” snikte Els zacht maar hij leek haar niet te horen. Druppels speeksel vlogen uit zijn mond. Els durfde zich niet meer te bewegen.

Ik ben meteen naar de fabriekshal gelopen, recht naar de P13. De P13 die ik nog samen met zijn vader ben gaan kopen in Duitsland op de beurs in Köln. De P13 die Plastibel groot heeft gemaakt. Ik opende de veiligheidsklep van de centrale aanvoer, spuwde op mijn ontslagbrief en duwde hem in de machine. “Kaboem”. Zijn ogen waren nu bloeddoorlopen en zijn handen trilden. Oh, wat wou ze dat ze die ochtend gewoon was blijven liggen. Hij sloot zijn ogen en zong zachtjes het liedje van Iggy Pop: “maybe I know some people, maybe I break some rules. But this is the street, I’ve got to compete. Baby I ain’t no fool. So I take a little bad with the good. It ain’t just black and white”.

Elske meiske, de politie probeert iedereen te verzamelen”. Oh God, Julien. Els hield het bijna niet meer uit. Zijn stem klonk dichterbij. Dat leek Philip wakker te schudden uit zijn lethargie. Hij gooide Els van zich af, duwde de verbouwereerde Julien opzij en spurtte naar zijn Audi. Onderweg ramde hij zijn hak nog in de carrosserie van de BMW van Maxim en scheurde de parking af. Julien vond Els ineengezakt en krampachtig huilend op de grond. What a mess.

Maxim zat ondertussen in de combi bij inspecteur Vermassen te wachten tot zijn verklaring werd opgetekend. Alles ging zo vlug. Hij probeerde zich die waanzinnige vijf minuten weer voor de ogen te halen. Het gezicht van die azijnpisser van een Philip was goddelijk. Hij had zich nog nooit zo machtig gevoeld. Hij had heel cool de C4 over de bureau geschoven alsof het een memo was die nog moest uitgetikt worden. Zijn reactie was om je te besterven. Toen hij afgedropen was, had hij zich net een dubbele whisky ingeschonken toen een klap de fabriek op haar grondvesten deed daveren. Shit, ik moet binnen een paar maand die grote bestelling binnenhalen of ik ben er geweest…

Bij deze geef ik de pen door aan de wandelaar

Mister mind strikes again

Vorige post deed me denken aan wat een onderhoudstechnicus van een lift ooit tegen me zei: de meest versleten knop in een lift is niet de nul maar de twee pijltjestoetsen om de deuren te laten open en dichtgaan. Let er maar eens op volgende keer dat u in een lift staat.

mister mind did it again

Thuis hebben wij het gezelschapspel mister mind liggen waarbij je een kleurencode moet kraken. Sinds G. mij keer op keer afdroogt met dit spel, is de goesting om het spel nog eens uit te halen enigzins getemperd.
Maar ik ga me hier toch eens wagen om uw code te kraken. Uw bankcode. Althans een gedeelte ervan. Begin alvast maar te zweten. Want er zit een nul in uw code hé.
Met dank aan de Colruyt. Toen ik er dit weekend met bankcontact wou betalen viel het me op dat op het toestelletje de nul al helemaal uitgeveegd was door overmatig gefrot van typende vingers. Volgende keer zal ik het toestelletje nog wat beter bekijken en ik ben ervan overtuigd dat ik binnen de korste keren uw tweede cijfer ook heb gevonden.

vrijdag, september 22, 2006

't zal niet pakken vrees ik

Onze lokale politici hebben hun eindsprint ingezet. Onze brievenbus staat hier constact te klepperen onder de aanhoudende stroom pamfletten die noeste partijsoldaten naar binnen wurmen.
Wat bij mij NIET pakt zijn de foto's waarbij de lokale pappenheimers staan te blinken naast een nationale bobo. Samen frieten eten met Verhofstadt, op de fiets met Vandelanotte of een liedje zingen met Dehaene.
"Oe, kijk eens naar mij, ik sta op de foto met Freya, stem voor mij!".

Niet dus.

Flahaut is coming soon to a town near you

Gisterenmorgen stond ik voor een rood licht aan de provinciebaan in Herzele. Ik was rustig van mijn cola aan het nippen toen ik plots twee para's met machinegeweer in de aanslag op de hoek van de straat zag staan. Toen ik wat beter rondkeer zag ik op elke hoek van de straat para's staan. Het Belgisch leger had met succes een kruispunt in Herzele off all places bezet. Ik moest meteen denken aan een boek van Dirk Draulans: "De charme van de chaos, berichten uit de burgeroorlog in België".

Hadden Leterme en Somers Onckelinckx één keer teveel getergd en had zij Flahaut naar de Vlaanders gestuurd? Was de meerderheid in Herzele het beu dat de oppositie altijd de verkiezingsaffiches kwam aftrekken? Werd via dit kruispunt doping voor wielrenners getraffikeerd? Enig navraagwerk leerde dat in heel België blijkbaar legeroefeningen bezig waren.
Toen ik die avond terugreed stonden onze jongens er nog. Ons leger is ook technologisch ook bij de koplopers in Europa. Enkele soldaten kregen zelfs instructies via SMS en MP3-speler.

krijg nou tieten

Enkele weken geleden sprong plots een kikker rond in onze tuin. Wij wonen midden in de stad en in de wijde omtrek is geen kikkerpoel of kitchering vijvertje te zien. Het beestje werd meteen in de armen gesloten en "Kaplan" gedoopt. Af en toe plonst hij lustig rond in één van zijn bloempotten die ik in de tuin heb ingegraven.

Vorig weekend zag ik plots een klein kikkertje rondspringen in het gras. De mond-aan-mond reclame doet zijn werk blijkbaar. Als ze aan dit tempo blijven komen eten wij kikkerbilletjes à volonté met oudejaar...

woensdag, september 20, 2006

ieniemieniemutte

Uit een vorige post kon u al raden dat ik mijn stemkeuze niet laat bepalen door een affiche met een knappe blondine, een ernstig kijkende veertiger of een hupse oma. Ik probeer de partijprogramma’s naast elkaar te leggen en te kijken wat men ons allemaal belooft. Eigenlijk zou je dan zes jaar later dat lijstje nog eens moeten bovenhalen en kijken wat er allemaal gerealiseerd is en wat van die lijst men opnieuw gaat beloven voor 2012. Dat zou pas interessant zijn!
Stel u voor een verkiezingsdebat in Aalst ergens in 2012. De moderator vraagt aan het murw geslagen publiek of er nog vragen zijn. Niemand reageert. De politici lachen in hun vuistje en zijn blij dat hun slogans er weer als zoete koek ingingen. Plots staat Pierre de Coin recht, haalt uit zijn vestzak de verkiezingslijstjes van 2006 tevoorschijn en begint meedogenloos te delibereren… “Ha, kandidaat 1, had u niet reeds in 2006 beloofd om meer sociale woningen te realiseren? Didn’t You? En wat zit u daar te grijzen kandidaat nummer 2, mijn belastingen zijn gestegen ipv gedaald en u daar kandidaat drie, uw das, is die met uw eigen VISA-kaart betaald? En kandidaat nummer 4, durft u te ontkennen dat u dezelfde verkiezingsfoto van 2006 opnieuw hebt gebruikt in 2012, en uw slogan is ook al gerecycleerd zie ik hier?

Nu back to 2006. Zeker voor gemeenteraadsverkiezingen laat ik mij grotendeels leiden door personen en niet zozeer door partijpolitieke voorkeuren. Ik stel mijn vertrouwen in een persoon, en eigenlijk heb ik er geen probleem mee om dat deze persoon ook op de lijst van een partij kan staan waar ik op het eerste zicht niet voor zou stemmen.

Aangezien wij nog maar een jaar in Aalst wonen, ken ik hier nog niet zoveel van de lokale politiek en dus ben ik gisteren naar een verkiezingsdebat getrokken. Vijf politieke kopstukken die in een bloedhete zaal vooraan moesten plaatsnemen. Hun glimlach verdween al gauw toen beul van dienst, Walter-draai-niet-rond-de-pot-en-geef-een-antwoord-op-mijn-vraag-Zinzen prompt via een voetpedaal nog een extra set spots in de ogen van het opgejaagde wild liet schijnen. Er waren geen vaste microfoons dus de kandidaten moesten telkens de draagmicro aan elkaar doorgeven wat soms hilarische momenten opleverde toen kandidaten de micro onderschepten ipv door te geven. Ja, Walter-I-eat-politicians-for-breakfast-Zinzen mocht bij momenten ook zijn tenen uitkuisen om te zorgen dat de micro bij de juiste politieker kwam.

En nu weet ik na 2 uur gepalaver verdomme nog niet voor wie ik ga stemmen binnen een week of drie. Voor wie ik niet ga stemmen weet ik al, dat is toch al een begin.

maandag, september 18, 2006

google earth is watching you

Ha mevrouw dacht nog even topless te gaan zonnebaden in haar miniscuul zwembroekje… . Als je pech hebt lig je inderdaad juist met de borsten bloot in je tuin als er een foto genomen wordt. In het nieuwsblad staan zo nog een paar voorbeeldjes vandaag.

Op zoek naar meer van dit fraais moest ik constateren dat Ann Van Elsen jammergenoeg niet thuis was maar en passant deed ik toch wel enkele merkwaardige ontdekkingen:



  • Beelden Leterme en Verhofstadt op de fiets langs de Leie. Je ziet duidelijk hoe Verhofstadt in Letermes oor fluistert en de high five toont aan dat een voorakkoord in de maak is. In de hoek van de foto zie je nog net Vandelanotte uit ontgoocheling op zijn stuur kloppen.
  • Tony Mary die op de parking van de VRT een deuk schopt in de dienstwagen van Bourgeois, terwijl deze laatste aan de voorkant van de Reyerslaan de pers toespreekt.
  • Patrick Dewael die een mot op zijn gezicht kreeg van Greet Op De Beeck toen de blonde dienster de rekening kwam brengen op het terras van het ski-oord. Je ziet nog net de hand van Dewael een briefje van 20 euro in de décolté van Schöne Heide steken.
  • Tobback die stiekem de cola van Dehaene opslurpt op rimpelrock terwijl hij de vrouw van Tindemans aan het binnendoen is.
  • Michel Vandenbosch die in zijn veranda vervaarlijk met een vliegenvanger staat te zwaaien boven zijn met vlees overladen BBQ.

Welke ontdekkingen heeft u al gedaan?

est-ce qu'elle a déjà mangé un biscuit?

Kleine H. is 2 jaar geworden. Ongelooflijk wat zo'n klein mensje al niet kan tetteren. Gisteren was er een feestje voor H. en telkens wij de deur gingen opendoen riep ze al luid "cadeautjes". En zingen van "appy birdday toe joe".
Zo'n klein prutsken verstaat ook al verdomd veel. 't Zal niet lang meer duren of we moeten de truuk van mijn ouders toepassen et parlez en français.

pissing break

Zondagavond naar de tweede aflevering van prison break gekeken. Mijn zak chips was nog niet goed en wel open of het was al tijd voor een commercial. En die duurde meer dan 7 minuten! Ha! Getimed en alles meneer. 7 minuten. Ik weet niet hoe met uw blaas gesteld is maar 7 keer 7 minuten pissen kan ik niet; zelfs niet als ik sloten cola binnenkap...

vrijdag, september 15, 2006

blond coupken

Morgen wordt de wielerwedstrijd GP Misano-Adriatico gereden. Nog nooit van gehoord zegt u? Tot voor enkele weken ik ook niet. Tot ik de naam zag opduiken in het persbericht waarin de ploeg Aqua & Sapone meedeelde dat Frank Vandenbroucke bij hen onder stal werd gebracht. De GP Misano-Adriatico is meteen ook de eerste van acht wedstrijden van het najaarsprogramma van VDB.
In een onbewaakt moment kreeg ik de kolder in mijn kop en schreeuwde uit dat als hij aan alle acht aan de start zou komen ik mijn haar blond zou spuiten. U begrijpt dat ik morgen met iets meer dan gewone belangstelling het wielernieuws zal volgen.

donderdag, september 14, 2006

Stop de bordendiarree

Moest ik chief in command zijn zou ik in mijn democratische dictatuur terstond volgende verordeningen doordrukken:

  • In een weide horen enkel koebeesten thuis. Dus geen foto’s van breedsmoelkikkers die ons aanstaren met hun-stem-toch-op-mij-kijkende ogen. Het begint vaak met één enkel bordje maar voor je het weet staat er opeens een ganse bevriende kudde.
  • Alle partijen zetten hun programma duidelijk op papier en steken dat in een overzichtsfolder zodat we uitgebreid kunnen vergelijken. Om de drukkers niet regelrecht in het faillissement te storten kan dat op een gedrukte folder gebeuren.
  • Op vlak van het afschaffen van promotie-materiaal wordt enkel een uitzondering gemaakt voor een met een slogan bedrukte stylo, want stylo’s kan men nooit genoeg hebben me dunkt.
  • Alle overbodig geworden stocks van verkiezingsposters gaan naar de lagere scholen alwaar de jeugd zich kan toeleggen op de nobele tekenkunst en het verfraaien der aangeboden posters.
  • Ieder politicus die op de markt gesignaleerd wordt dient in het bezit te zijn van een boodschappenlijst en draagtas, waar dus geen folderkes mogen inzitten.
  • Politiek dienstbetoon wordt afgeschaft, als een politicus mij per se toch ter dienste wil zijn kan hij/zij mijn auto komen wassen.

    En last but not least: alle politici zullen met respect behandeld worden want ik ben wel blij dat veel mensen zich nog willen engageren in den politiek, voor welke partij ze dan ook opkomen, allé bijna elke partij.

woensdag, september 13, 2006

prison break, mannen weten waarom

Zondagavond naar prison break gekeken en ik zag dat het goed was. Maar ik heb mij blauw geërgerd aan al die reclameblokken.
Kunnen ze daar in Amerika de reclame niet direct verwerken in de serie. In plaats van met een bot zelfgemaakt mesje kunnen ze dan elkaars keel met een Mach3-gillettemesje oversnijden. De knappe dokteres kan er dan een mooi lakkertje van Hansaplast op kleven en een dafalganneken voorschrijven. Of ze kunnen hun bajesplunje met dixan-mega-pearls wassen in hun prisonlavabo's die ze dan met Mister-Proper-anti-kalk uitkuisen.
En die reclame voor durex zullen ze ook wel in een paar scènes kunnen inpassen zeker?

de nullen doen mij duizelen

Gisteren maande de reclame voor euromilions ons aan om vrijdag mee te spelen en schandalig rijk te worden. Er is een magische spelpot van 33 miljoen euro.
Gisteren op het nieuws dat door een foute bereking bij de belastingen we met een extra tekort zitten van 800 miljoen euro in de begroting.
Misschien moet vadertje staat maar een abonnement nemen op euromilions. Wie weet heeft hij ongelooflijke hoerenchange en wint hij 25 weken na elkaar de volledige pot en zijn alle zorgen weer van de baan...

Ik heb vanmorgenvroeg nog eens de brievenbus geleegd maar er was nog geen brief bij van de belastingen dat ik door een foute berekening bij de belastingen 33 miljoen euro terugkrijg dit jaar.

vrijdag, september 08, 2006

stokje van K.

Het seizoen van de vallende bladeren is nog niet aangebroken of ik struikel hier al over een stok die K. liet vallen. Ik weet niet welke onverlaat als eerste die stok heeft gelanceerd maar ik als ik die tegenkom zal ik eens een zendmast (zie vraag 4) steken waar de zon nooit schijnt! Wat een vragen?!?

1. Wanneer heb je laatst aan je vinger geroken?
Aangezien ik vaak creatief ben met neuskeutels zit er meestal wel altijd één of meerdere vingers in mijn neus.

2. Wanneer heb je laatst een SMS gekregen van een mooie vrouw/man die niet je lief is?
Vorige week smste Martine Tanghe nog “Tof dat je ook eens over mij schreef Pierre, moeten gauw nog eens afspreken. In the meanwhile zal ik nog eens mijn speciaal lachje voor je bovenhalen als ik mijn volgende journaal afsluit. Ps. Als je het ooit waagt over Annelies Van Herck te schrijven krab ik je ogen uit”. Ja, Martine is een felle madam.

3. Wie heb je laatst in zijn/haar nakie gezien?
Gisteren nog een stukje naakt van Sharon Stone gezien in basic instinct.

4.Wanneer heb je het laatst naar www.zendmast.be gesurft.
Nog nooit, ben het ook niet van plan en hoop voor u hetzelfde.

5. Wat is het laatste liedje dat je meegehumd hebt?
Vanmorgen nog een imitatie van Lee Towers “ I can see clearly now, * armbeweging* the rain has gone, it’s gonna be a bright, * elloboogbeweging* bright sunshiny day *big smile*”. ‘t was ook geen hummen maar luid brullen in de auto. Aan het rode licht moest de dame in de auto naast mij lachen maar who cares, it’s gonna be a bright sunshiny day.

6. Wie heb je het liefst op je boterham: Bert of Ernie, en waarom?
Euh, doe mij maar koekiemonster (dat was pas een fretzaksken) of grover

Omdat K. een toffe madam is heb ik deze vragen met graagte beantwoord. De stok hou ik even hier vast. Wie onlangs nog iemand naakt heeft gezien en daar graag eens mee wil uitpakken mag de stok altijd komen halen hoor!

donderdag, september 07, 2006

Help, ik heb soms een boebel in mijn broek

Bent u ook soms gegeneerd als u in een winkel met pasgeld wil betalen. Ik zie soms mensen raar kijken naar de vreemde boebel in mijn broek. Tja mensen, ik steek nu eenmaal alle kleingeld in mijn broekzak en als ik een winkel niet meer kan betalen met mijn stukken van vijf, twee of één cent, wat moet ik er dan mee? Als ik dan betaal verontschuldig ik mij soms voor het kleingeld, maar geld is toch geld? Right? Alles in mijn spaarvarken steken vind ik ook geen goed idee want als je dan je vol varken vol stukken van 2 cent leegt, is de oogst vrij mager…

dinsdag, september 05, 2006

uw nachtrust zal nooit meer dezelfde zijn...

Gelezen bij Els babbel (zie links) dat een hoofdkussen na een paar jaar voor 10 percent gevuld is met dode en levende mijten, hun uitwerpselen en half verteerde huidschilfers. Eééékes.

Het doet er mij aan denken dat wij tijdens de blokperiode op kot ooit ook eens een dergelijk bericht hebben gelezen. Het ging toen niet over een hoofdkussen maar een matras. Dus het aantal huismijten x 30 of zo. Wij hebben toen onze matrassen uit de kamer gesleept naar de gang en zijn er daar als een gek op beginnen springen. Gelukkig hadden wij geen microscopisch gezichtsvermogen want het was een ware explosie van huismijtledematen en weggecatapulteerde uitwerpselen. Jaja, die dag is tot op heden een rouwdag voor de huismijtpopulatie uit de Van Hulthemstraat.
't Was in ieder geval een ideale manier om effe te ontstressen tijdens den blok.

Lost

Niet Lost-kijkers kunnen best nu wegzappen wegens hoogst on-interessant. Alle anderen kunnen verder lezen op eigen risico.
Maandenlang naar uitgekeken: het vervolg van Lost op VT4. Met een blik cola en zak chips in zetel en enkel tijdens pauzes effe naar het toillet gespurt. Voor de rest ging mijn onverdeelde aandacht naar den Locke, Kate, Sawyer en heel den bataklan op het eiland. Zoals gewoonlijk heb ik er na afloop een pak vragen bij. Zeker na het bekijken van de samenvatting van een uur die vooraf werd getoond en die volgens mij een aantal hints moet bevatten:

  • Hullen the others zich speciaal in lompen (zie verhaal Kate) om ‘aangespoelden’ te misleiden?
  • Waarom en op welke basis kiezen the others personen uit die voor hen interessant zijn? Ik dacht dat zij speciale voorkeur hadden voor kinderen (dochter Française, Walt, en binnenkort voor de baby’s van Claire en Sun ?
  • Zitten the others in de centrale bunker en is het beeld dat Locke zag oplichten en probeert te reconstrueren een grondplan van alle bunkers?
  • Wat is in godsnaam gebeurd met die gast die oorspronkelijk in den bunker zat en nadien wegliep in het woud?
  • Wat met het beest/zwarte rook?
  • Ik had zo’n gevoel dat “magnetisme” een rol speelt, iets wat nu heel erg versterkt wordt nu we meer over Rose weten.
  • Heeft Michael er nu echt een paar neergeknald en wordt hij gechanteerd of is hij nu een van the others geworden?
  • Was de gevangene misschien de leider van the others?
  • Heeft iedereen nu een band met iedereen? Waren ze misschien allemaal op een of andere manier in dat psychiatrisch ziekenhuis? Namen ze allemaal dezelfde soort hallucinerende medicatie?
  • Waarom zagen we in deze aflevering geen “waanvoorstellingen” genre van dingen/mensen die er eigenlijk niet zijn (vader Jack, mede-patiënt Hurley….).
    Afspraak volgende week?

vrijdag, september 01, 2006

den blogosfeer

Mijn links eindelijk eens aangevuld. Al moet ik zeggen dat op den duur de lijsten met links her en der in de blogosfeer wat op elkaar gaan lijken. Iedereen doet het met iedereen op den duur. Toch kom je zo wel eens ergens binnengevallen waar je nog niet geweest was. Comments zijn trouwens ook heel dankbare opstapjes om mijn neus ergens binnen te steken.

Nu we toch 1 september zijn kan een kleine test er wel af hé: zegt u het eens, hoeveel sites op mijn linklijst kende u NIET? Benieuwd wie de bolleboos van de klas wordt en ze allemaal kende. En welke wereldvreemde eend in de bijt tweede zit krijgt en pas terug mag komen als hij/zij ze allemaal eens heeft bezocht?

Stains be gone i tell you, and stay gone!


Daarnet tijdens het reclameblok een fantastisch waspoeder aan het werk gezien. Ik sta meestal vrij sceptisch tegenover wassend poeder maar de bewijslast was nu wel overweldigend. Bewijsstuk 1: een grijze bloes met kraag waar onze zenuwachtige dame in kwestie zelfs nog kort voor de opnames een ferme dot ketchup had op gemorst.
Bewijsstuk 2: een glazen kom gevuld met water en een handvol Vanish. De dame in kwestie sopte haar bloes 2 seconden in de glazen kom. Dit alles werd vastgelegd door 2 camera’s en ik meende zelfs bij de omstaanders gerechtsdeurwaarder Jo Van Backlé te herkennen, dus dat zat wel snor.

Nu, niet alleen waren de vlekken weg maar bleek de bloes niet grijs maar sneeuwwit te zijn! Een welgemeende “fuck maat” ontsnapte aan mijn lippen. Ondertussen snikte de vrouw van ontroering en begon ze haar grijze rok ook al uit te trekken. Met één hand moest ze de nu wel erg dichtbij gekomen Van Backlé afschudden en met de andere spoot ze lustig nog wat ketchup in het rond. Dat laatste had ze beter niet gedaan want daardoor viel ze pal voorover met haar bakkes in de bokaal met water. Toen ze opkeek droop een laatste restje nicotinegele tandplak uit haar mondhoeken en lachte ze de mensheid toe met een stralend witte glimlach.

Dus beste mensen: kieper uw wasmachine buiten, investeer in een roze doos vanish en een glazen bokaal met water en treedt binnen in de witte wereld van Vanish. Want u verdient het.
Dit alles wordt u gegarandeerd door de laboratoires De Coin.

donderdag, augustus 31, 2006

Dames met pit

In de rode loper zag ik onlangs een stukje over de memorial Van Damme. Een aantal “babes” hadden de spikes aangebonden en hebben in een onderling duel uitgevochten wie nu echt de “snelste” is. Evi Gruyaert, de Meulebeekse gazelle, haalde het met drie BH-lengtes voorsprong. Groot was mijn verbazing toen ik voor de start tussen het druk stretchende langbenig vrouwvolk plots een mij wel heel bekend monkellachje zag. Zag ik het goed? Jaja, geen twijfel mogelijk. Ze richtte zich op en bekeek als een moederkloek naar al die jonge kuikens rond haar. Een overwinning zat er niet in, maar het feit dat ze daar ook aan de start stond vond ze duidelijk hoogst amusant.
Jaja, ik heb het voor Martine Tanghe. Zij laat Goedele Liekens en Kathy Lindekes ver achter zich in mijn top drie van toffe madammen.

woensdag, augustus 30, 2006

VeeDeeBee uit congé

Frank Vandenbroucke heeft een nieuw profcontract bij Acqua & Sapone versierd. Het gevallen godenkind wordt nog maar eens in de armen gesloten. Ik heb indertijd nog luidop zitten supporteren en in Oudenaarde is zelfs een heuse fanclub maar ik denk niet dat de tv daar vaak heeft opgestaan de laatste jaren bij live-wielerverslaggeving. Zijn hond is naar het schijnt afgekickt en VDB zelf is weer in “bloed”-vorm na zijn doorgedreven training bij de juniores.
Zijn nieuwe ploeg ziet het al goed zitten en heeft al programma uitgestippeld:
hij begint op 16 september in de GP Misano-Adriatico, dan volgen de GP Prato, de Memorial Cimurri, de Coppa Sabatini, de ronde Van Emilia, de GP Beghelli, de ronde van Piemont en de Ronde van Lombardije.

Ik zal persoonlijk mijn haar blond verven als VDB in al deze wedstrijden aan de start komt!

dinsdag, augustus 29, 2006

madammeken tettergat

Kleine H. (bijna 2) kan tetteren, man haar kwebbel staat geen vijf minuten stil. Ik heb haar gisteren een nieuwe woordje geleerd en nu loopt ze hier constant "zóóó wijs maat" te zeggen. Naar het schijnt heeft ze dat tetteren van haar pa, allé gij....


(rapport derde studiejaar bij juffrouw Goddelieve)

Over zwoele telefoonstemmen en pinten pakken met smiling cobra en Alcyon

Op het werk heb ik regelmatig mensen aan de lijn die ik enkel via telefoon ken. Automatisch ga je op die zwoele, irritante, nasale of beverige stemmen gezichten plakken. Als je die mensen dan toch eens in levende lijve ontmoet zit je er meestal ferm naast. Hetzelfde met de zoetgevooisde radiostemmen. Maar dat mysterieuze en niet-tastbare is voor mij nu juist één van de charmes van de radio. Je focust op de stem en de rest doet er eigenlijk niet toe. Ik heb dan ook geen behoefte om op de site van radio 1 te gaan zoeken naar foto’s van pakweg Machteld Libert of Lode Roels.
Om van de bloggers nog maar te zwijgen. Vaak moet ik lachen om bepaalde stukken of leef je mee met (her-)examenstress, de aankoop van een nieuw fototoestel of ik-ben-in-de-vijver-gevallen-verhalen. Je krijgt het gevoel dat je iemand daardoor tot op zekere hoogte kent. Maar het kan goed zijn dat mocht ik een pint gaan drinken met Nick, Tomadde, Dramoghe of de Lou dat dat ontzettend zou kunnen tegenvallen en we na een half uur al vechtend over de grond rollen; ’t zou natuurlijk ook wel heel goed kunnen meevallen hé!

zondag, augustus 27, 2006

They like to party

Wat zou u niet allemaal overhebben voor een t-shirt van JIM-TV? Vast niet zoveel als de gemiddelde 16-jarige-on-bacardi-breezer. In het programma “We like to party” op JIM wordt een reporter met cameraploeg in enkele lokale discotheken gedropt. Wie nog enigszins nuchter was heeft zich uit de voeten gemaakt, de rest zijn vogels voor de kat.
Lokale would-be’s denken hun 15seconds of fame te beleven als ze in ruil voor een t-shirt moeten proberen binnen de 5 minuten drie meisjes een tong te draaien. Verbazingwekkend hoeveel meisjes “ja” zeggen als een jongen met een cameraploeg in zijn zog vraagt of hij ze eens mag kussen. Haar “ja” is nog maar amper weggestorven of er floept al een tong naar binnen in de ruimte die haar “a” naliet. Op zo’n momenten zo ik toch wel graag een vlieg zijn in sommige huiskamers als deze beelden uitgezonden worden.

noodweer

Ook in Zwalm gingen vrijdag de hemelsluizen wagenwijd open. Het scheelde op sommige plekken slechts een tiental centimeters of de -anders zo idylische- Zwalm overspoelde de rijweg. Op andere plaatsen was er geen doorkomen meer aan.

vrijdag, augustus 25, 2006

blitzbezoek

Opzij opzij opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats. We hebben ongelofelijke haast. Even stoppen, lachen, zwaaien en weer doorgaan.
Een andere keer misschien?

woensdag, augustus 23, 2006

Als het kriebelt,moet je zingen

Weet u nog mijn teerbeminde parochianen dat ik u in een vorige brief vertelde over de jubelliederen aan god de vader die maar in mijn hoofd blijven spelen? Het is inmiddels veel beter, ik hoor de stemmen enkel meer als ik lasagna eet. Wie er ook last van hebben zijn deze soeurs-sourires: lasagna-in-den-oven.
Heel uitzonderlijk spelen wij eens mee met de lotto. Vooral bij de speciale prijzenpotten durven wij wel eens een euro of twee inzetten. Met de door de jaren heen ingezette bedragen hadden we vast al een pot verf kunnen kopen maar ergens hoop je dat het lot een verrassing in petto heeft en dat meteen alle verbouwingskosten en verf à volonté betaald worden. Het heeft helaas nog niet mogen zijn. Wij hebben al onze favoriete cijfers (geboortedata, geluksgetallen, nummerplaat, aantal auto’s in de straat, getallen lost …) opgebruikt en zijn nu ten einde raad. Vandaar een oproep aan de eerste zes bezoekers: laat uw persoonlijk geluksgetal achter in de comments en make my (sater)day.
Ps. Ik wel mijn miljoenen wel met een paar mensen delen maar nu niet allemaal en masse de juiste cijfers pikken hé.
Faîtes vos jeux, allez roulez les boules …..

dinsdag, augustus 22, 2006

Trek eens een vrouw tegen uw gillet!

Gisterenmorgen kwam de geur van dennenaalden mij tegemoet toen ik op het werk aankwam. De gang was net gekuist en lag nog na te blinken. Aangezien dit de enige ingang is en ik moeilijk een uur met mijn vingers kon zitten draaien tot alles droog was, schuifelde ik toch maar de gang door. M; die de vloer net een goede beurt had gegeven, begint mij (voor te lachen hé mensen, voor te lachen) de huid vol te schelden over “geen respect”, “tsss tsss tssss mannen” en “weer helemaal opnieuw beginnen”. Dit alles werd ondersteund met de nodige armbewegingen en gevaarlijk rollende ogen.
Onverstoorbaar stap ik op haar toe, trek haar tegen mijn gillet en geef haar drie ferme smakkerds. Ik zeg “prettige verjaardag M.” en stap de lift in. Ha, daar had ze niet van terug! Ik sta nu op een heel goed blaadje en moet de eerste weken geen natte dweil meer in mijn nek verwachten.

maandag, augustus 21, 2006

het betere lippenwerk

Vorige week ging het tijdens de middagpauze plots over play back. Spontaan kwamen de hoogdagen van Henny Huisman en Bart-spring-in-het-veld-Kaël terug. Doodgewone stervelingen gingen door de met zilverpapier beplakte showdeur en kwamen 2 tellen later uit de rookslierten als Michael Jackson, Bonnie Tyler of Kate Bush terug.
Veel hilarischer waren de sessies bij ons thuis met mijn zus op "Nothing's gonna stop us now" van Starship. Twee fluostiften deden dienst als hippe microfoons en het bed was het podium. En het was eigenlijk geen playback maar een heuse soundmixshow: "oeee, aam so glet i foond joe, aam not gonna loes joe..."

vrijdag, augustus 18, 2006

En plots weerklinkt de schreeuw: Vlaanderen de leeuw

Yves Leterme heeft in een interview in de Parijse krant “Libération” uitleg gegeven over het Belgisch federaal model. Met zijn tong in zijn kaak merkte hij ook fijntjes op dat de Franstaligen in de rand rond Brussel blijkbaar niet in staat zijn om Nederlands te leren.
Bij het horen van die boude uitspraak ging de vlinderdas van Di Rupo spontaan ronddraaien en stond politiek Wallonië in rep en roer. In volle komkommertijd is zo’n uitspraak als manna uit de hemel natuurlijk.
Er zullen weer veel duimspijkers liggen op het parcours van de gordel vrees ik…

donderdag, augustus 17, 2006

zonet op het nieuws gehoord

Een vrouw van 38 stierf toen ze naar haar werk fietste. Haar lichaam werd naast haar fiets gevonden in de buurt van het Sportpaleis. Pas enkele dagen later bleek bij de autopsie dat ze doodgeschoten was. Had deze vrouw de ongelooflijke pech om door het vizier van een gek te rijden? Of was het toch een beraamde aanslag? Onderzoek zal het CSI-Miami-gewijs moeten uitwijzen.
Bij zo’n op het eerste zicht zinloze en laffe daad en een ad random victim sta je precies toch meer stil dan bij één of andere afrekening binnen het milieu. De waarde van een mensenleven is weer iets minder geworden. Het waarom bij vrienden en familie moet ondraaglijk zijn…

Ik loop, ik liep, ik loop weer

Na enig wentelwerk in een poel van drogredenen (vakantie, Kim loopt, te warm, geen goesting) ben ik toch al een week of twee weer aan het lopen. Mijn teller staat op twee keer per week een uurtje aan 60%. Gisteravond brak zowaar een waterzonnetje door. Van puur contentement heb ik er nog een kwartiertje bijgedaan.
Deze morgen in den Lidl nog om een lange loopbroek geweest, dat kan al tellen hé qua motivatie voor de komende wintermaanden.

woensdag, augustus 16, 2006

Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote grote schuld

Mijn 4daagse bezinning als solo-gospelkoor begint hier één en ander naar boven te brengen. Schrijven op een blog werkt precies heel therapeutisch. Jaja, niet dat ik een pilarenbijter was, maar jarenlange opvoeding in het degelijke katholieke onderwijs laat toch zijn sporen na. Ik begin mij “Saint Pierre du Coin” te voelen. Misschien moet ik er hier een openbare biechtstoel van maken waar u uw talrijke zonden kan komen belijden.
U prevelt gewoon “eerwaarde vader geef mij uw zegen, want ik wil mij tot god bekeren” en dan belijdt u in de comments uw zonde. Saint Pierre zal dan streng maar rechtvaardig oordelen en uw boetedoening meedelen.
*Saint Pierre sprenkelt royaal met gewijde vittel, doet zijn stola aan, zet zijn cd van “this mortail coil” op en verklaart de biechtstoel voor geopend*.

Ik zing dit lied speciaal voor jouuuuuuu

Zitten jullie ook soms met een deuntje in het hoofd dat er niet meer uitgaat? Het gaat helemaal fout als je het aandurft het liedje luidop te zingen. Dan open je de doos van pandora en ben je niet meer te stoppen. En in een lang weekend kan dat tellen hé.
Het begon in de auto. Alles normaal tot ik plots out of the blue luidop “wij zijn samen onderweg, halleloeiiiiiiiiiiiiiaa, wij zijn samen onderweg, halleloeioeiaaa” begon te zingen. Jaja, niet zomaar een liedje maar een ‘kerkliedje’. Het ergste is dat de Heilige Pandora dan meteen een hele rits andere kerkliedjes in mijn oor begint te blazen. Een inderhaast bijgeroepen priester liep kwaad weer weg en mompelde nog iets over “ moet naar een echte duiveluitdrijving” en “muziek is geen kwelduivel”.

Net toen ik mijn éénmansgospelkoor had opgedoekt en de doos weer had gesloten gebeurde het onvermijdelijke. Ik keek rustig naar het nieuws en zag Israëlische soldaten zich goedgemutst terugtrekken uit Libanon. Tot daar een pipo op een tank van “evenu shalooooooom alechem’ begint te zingen. Army of lovers-gewijs heb ik dat dan nog maar een uurtje mantra-gewijs verder gezongen.
Een kleine greep uit mijn repertoire:

  • Voor spijs en drank, voor dagelijks brood, wij danken u o heer …
  • Ik bied u dit brood, ’t is als gave niet groot, ….
  • De wereld is een toverbal, geen mens weet hoe het worden zal,
  • Uw hand in mijn hand, allen zult gij leiden (of lijden?)
  • Kom leg uw hand in mijn hand, kom leg uw hand in mijn hand
  • Vrede op aarde aan alleuheuheu mensen, die van goeoeoede wille zijn,…

Welke kerkliedjes herinnert u zich nog mijn waarde parochianen?

vrijdag, augustus 11, 2006

Grabbelen in de koekedoos

Ken je die grote koekendozen met wel 15 verschillende smaken? Vroeger nam ik altijd die ronde koekjes met een rode bol in het midden, die waren het lekkerst. Maar soms moet je ook gewoon met de ogen dicht grabbelen. Zo kom je soms de lekkerste koekjes tegen. Het is hetzelfde met muziek. Via tinternet is het tegenwoordig heel makkelijk om nieuwe liedjes te ontdekken. Hier en daar lees je op blogs iets over groepen (Erikah Badu) of ga je gewoon af op de naam (Poesie Noir). Hieronder 10 koekies die ik wel wist te smaken:

  1. Poesie Noir: pity for thy self
  2. The meteors: fuck off and die
  3. Zeromancer: plasmatic
  4. Carla Bruni: quelqu'un m'a dit
  5. Dixie Chicks: I can love you better
  6. Erikah Badu: Call Tyrone
  7. Sia: Sunday
  8. Inkubus Sukkubus: Belladonna
  9. Death cab for cutie: soul meets body
  10. gogol bordello: punk rock paranada

donderdag, augustus 10, 2006

De fabeltjeskrant

De krantenverkoop loopt terug. Dat moet ik dan in mijn krant lezen nota bene. Ik moet hier niet te hoog van de toren blazen want ik ben mee aansprakelijk voor de malaise in de krantensector wegens geen abonnement meer. Iedere zaterdagmorgen heb ik wel nog een afspraak bij de krantenboer die mij steevast begroet met “goede morgen de morgen”. Ja, er mag al eens geginnegapt worden bij het begin van een weekend.
Maar ik wou hier eigenlijk een lans breken voor het medium krant dat zoveel meer info bevat dan een nieuwsjournaal ooit kan geven. Ik herinner me mijn leraar Nederlands die ons liet timen hoeveel minuten het duurde om vier pagina’s uit een krant luidop voor te lezen, en anderzijds eens uit te schrijven hoeveel A4-vellekes Bavo-we-still-miss-you-every-night-Claes slechts aflas tijdens een journaal. Dat aantal A4-vellekes zag er op TV altijd indrukwekkend uit, maar Bavo had toen ook al nood aan tekengrootte 20 om alles nog goed te kunnen aflezen.

woensdag, augustus 09, 2006

Pierre du coin goes flickr

Sinds kort fotograferen wij hier eindelijk digitaal. De canon Powershot A700 legt alles wat zich niet op tijd uit de voeten kon maken onherroepelijk vast.
klik klik klik en u komt op mijn virtueel fotoboek bij flickr.

Ik doe het liever per minuut

Uitzuigers, profiteurs! Ja, ik heb het tegen u, uitbuiters van ondergrondse parkeergarages. Ik weet wel dat putten graven geld kost. Geld dat liefst zo snel mogelijk terugverdiend moet worden. Dat iedere vierkante meter telt en dat u de parkeerplaatsen daarom zo smal maakt dat ik 5 toerkes moet doen om een gat te vinden dat groot genoeg is om zonder schrammen in te duiken, daar kan ik nog enigszins mee leven. Maar dat u tarifeert per aangebroken uur, daar kan ik de muren van oplopen.
Stel, u parkeert uw wagen in de ondergrondse aan het Zuid in Gent. Als u om 9u57 binnengaat, betaalt u het volledige uur vanaf 9 uur. Een dure drie minuten parkeren is dat! Als u dan weggaat om bijvoorbeeld 13u04 betaalt u nog eens een vol uur. Mocht Don Quichotte passeren in zijn 2pktjen hij had al lang zijn lans in de betaalterminal geramd.

dinsdag, augustus 08, 2006

Bloeit er iets moois tussen Pierre en Sting?

Sting zong ooit "I am an Englishman in New York". Ik dacht toen altijd "Sting gij notoire zaag, ga nog wat Englishman in the forest wezen zijn en zoek een andere songwriter". Maar dit weekend zat ik plots op één lijn met de boomknuffelaar want "I am an Oudenaardist in Aalst". 't Is alsof je in het buitenland zit, maar dan ook weer niet. Ze zijn daar ook wel ontwikkeld maar toch niet helemaal. Je verstaat de taal maar ook weer niet helemaal.
Het Algemeen Nederlands spreekt over een "glijbaan". In Aalst heeft men het over een "afrijzer" en in Oudenaarde over een "slierbaan". Ten huize du coin loopt de spanning momenteel hoog op en werd ik zelfs rond de oren geslaan met den Oilsjtersen diksionair. Wie zal het halen? Wordt er geslierd of afgerijsd? Net als Sting can't I stand losing, dus u kan maar beter voor de slierbaan stemmen!

zondag, augustus 06, 2006

Fuck a duck and learn to fly

Weet u nog hoe u zich voelde toen u die ganse bak Jupiler leegzoop en daarna nog wat gedroogde paardebloemen had gerookt? Wees gerust, ik ga die foto’s niet on line zetten. Klik op http://www.devilducky.com/media/47884/ en herbeleef uw moment de gloire. Vrees niet, ze gaan u niet doen verschieten of zo. En als u daar bent, kijk of u murke niet tegenkomt.

is het nu macho of macha?

Kleine H. heeft een pop waar ze vol overgave voor zorgt. Regelmatig krijgt pop een nieuwe outfit aangemeten, de ene al rozer dan de andere. ’s Avonds wordt ze vakkundig ondergestopt en bedolven onder de kusjes. Pop heeft eigenlijk geen naam en wordt makkelijkheidshalve “pop” genoemd. Tot wij vanmiddag vroegen aan H. hoe pop eigenlijk heet. Haar ogen fonkelden en ze zei heel overtuigend: “Macho”.

vrijdag, augustus 04, 2006

Toen onze mops een mopsje was

Ik was 12 toen ik mijn eerste single kocht (take on me van A-Ha), 14 voor mijn eerste LP (Modern Talking (no further comments please)), 15 voor mijn eerste cassette (Trash van Alice Cooper) en 16 voor mijn eerste CD (Meisjes van Raymond).
Kleine H. is bijna twee en heeft nu al twee handen vol cd’s en DVD’s. De mooiste CD is ongetwijfeld die van kapitein Winokio. Daarin zetten tal van artiesten hun tanden in bekende kinderliedjes. De versies van Jan Decleir en wawadakwa (al die willen te kaap’ren varen), vive la fête (hop paardje hop) en Buscemi (Mieke houdt u vast) zijn echte pareltjes die blijven hangen. Zo lopen wij hier al dagen “toen onze mops een mopsje was” te zingen ten huize du coin en zet kleine H. steeds de polonaise in op “hop paardje hop”.
Als u ooit nog eens op kraambezoek moet en u zoekt nog een origineel cadeau: naar de platenboer!

donderdag, augustus 03, 2006

een stok tegen mijn bakkes

Nick gooide een stokje naar mij en mijn legendarische coördinatiecapaciteiten getrouw grijp ik er weer glad naast en vliegt hij recht tegen mijn bakkes. Wie een stok krijgt moet de drie vragen die erop staan beantwoorden en dan doorgooien naar drie anderen. En de vragen zijn: wat is uw werktitel, geheime titel en droomtitel?

Mijn titel is coördinator en ik coördineer er lustig op los. Eigenlijk is mijn naam "Pierre manus du tout du coin". Wij coördinatoren zijn met veel en bijna onzichtbaar. Zat u al op vergaderingen en genoot u van de lekkere koffie: door de coördinator gezet. Zag u ooit het licht na het lezen van een verslag: de coördinator heeft het aangestoken. Vroeg iemand op het einde van een meeting ooit "en wie wil dit allemaal verder mee-uitwerken"? en spurtte u samen met de rest naar buiten: de coördinator was diegene die verweesd achterbleef!
't Moest eigenlijk een geheim blijven maar ik ben "ridder in de orde van de rechtvaardige rechters". De da vinci code is maar flauwe pis vergeleken met de taak die ik heb om het paneel van de rechtvaardige rechters te bewaken.
Mijn droomtitel: "professional micro-tester for big groups at big festivals". "Test-test-één, twee, ja ja, one, two, three". Dus King tomadde, Nick, Freacq en al die andere bloggende en rockende muzikanten: vergeet mij niet als u op Werchter staat. I have a dream you know!

En na al deze ontboezemingen gooi ik met een gecoördineerde zwaai mijn stokje door naar de mevrouwen DRAMOGHE, YAB en MAXENTIA. Alstemblieft.

Curieuzeneuzemosterdpot

We gaan hier niet rond de pot draaien: ik ben curieus. Ik kan daar niet aan doen, het is de aard van het beestje. Als ik ’s avonds voorbij een verlicht raam wandel, draait mijn hoofd automatisch en wil ik zien naar welk tv-programma men kijkt. Zie ik een cd-rek bij iemand thuis, dwalen mijn ogen snel even weg. Sta ik aan te schuiven in de Colruyt, probeer ik te raden wat er allemaal in het karretje van mijn voorganger ligt. Omdat ik ook nieuwsgierig ben hoe erg het met u is gesteld heb ik een kleine test:
Stel: iemand krijgt een verkeerd geadresseerd postkaartje en moet dit dus opnieuw in de post binnensteken. Die persoon slaakt een krachtterm en gooit het kaartje op leesafstand van uzelve.

  • u mompelt “tsss tsss, die postbodes toch” en doet gewoon verder waar u ook mee bezig was.
  • U kijkt naar de voorkant van het kaartje en wou dat u ook in Torremolinos zat.
  • U neemt het kaartje ter hand en bekijkt vlug ook eens de achterkant waarna u aansluit bij antwoord A.

woensdag, augustus 02, 2006

What's up with la Spears?

Ik zit in de wachtzaal het ene na het andere boeksken met interessante nieuwtjes van fout geklede hollywoodsterren tot de buitenechtelijke dochters van Willy Somers te bekijken. Ik wil net een artikel over Britney Spears lezen als een oudere dame binnenkomt. Welopgevoed als ik ben geef ik een glimlach ten beste en zeg vriendelijk goeiedag. 10 minuten later weet ik alles over mevrouw haar allergie tegen berkenpollen, hartadervernauwing, bijkomende revalidatieoefeningen, de andere mensen in de familie met hartproblemen en het feit dat mevrouw een verse t-shirt in haar saccoche heeft om straks aan te doen, want het is toch warm hé. Net toen ze me wou vertellen met welke bus ze straks naar huis ging was het mijn beurt om binnen te gaan. En nu weet ik dus niet of Britney en haren Kevin uit elkaar zijn en hoe het met haar babytje gaat dat een schedelbreuk had opgelopen.

dinsdag, augustus 01, 2006

de laatste rustplaats

De Duitse voelbalclub SV Hamburg wil een speciaal kerkhof openen vlakbij het stadium om die-hard fans een laatste rustplaats te gunnen in de buurt van hun favoriete club.
Ja hallo? Als je de commercialisering van je voetbalclub ten top wil drijven pak het dan grondig aan. Beste voorzitter van SV Hamburg hierbij enkele vrijblijvende edoch lucratieve suggesties:

  • tegen een prijsje kan je boven op je graf een graszode van het voetbalplein laten leggen.
  • Uw doodskist kan door 6 spelers gedragen worden. Dit zal gecombineerd worden met de looptraining van de spelers. U kan dan kiezen voor een duurloop van 30 minuten of een uurtje.
  • Tijdens de thuismatchen zullen de goals vervangen worden door een constructie van doodskisten. Zo kan u nog een laatste keer dicht bij uw helden vertoeven en misschien zit er nog wel een tête-à-tête in.
  • De drie Ivoriaanse spelers van de club kunnen als gospelkoor uw begrafenisplechtigheid opluisteren.
  • U kan een roedel spelersvrouwen inhuren die all dressed in black tijdens uw uitvaartplechtigheid bij de kist komen wenen.
  • Tijdens een thuisdoelpunt zal het stadium daveren onder het kanongeschal. U kan tijdens zo’n kanonsalvo uw restanten mee de lucht laten inschieten boven het stadium. Na klachten van de verzekering is deze optie enkel mogelijk voor de gecremeerden.

Mocht u nog morbide suggesties hebben die geld in laatje kunnen brengen, voel u geroepen om ze met de goegemeente te delen.

stachanov & co

Vandaag de eerste werkdag. Mijn enthousiaste ‘Goooooooooooood morning’ galmde door het nog lege gebouw. Blijkbaar was ik zo enthousiast dat ik de eerstaangekomene was. Na het zetten van een pot straffe koffie (ik drink dat toch niet, en straffe koffie bevordert de werklust) alle ramen wagenwijd opengesmeten. Een mens weet nooit wie in mijn afwezigheid aan mijn bureau heeft gezeten dus het territoriumdier in mij moest dan meteen eens gaan plassen, kwestie om mijn werkplek opnieuw af te bakenen. Na een grabbel in de doos met chocolatjes (voor bij de koffie) op mijn bureaustoel neergezegen en geprobeerd de schade te overzien. De stapel papier leek enigszins mee te vallen en de 150 nieuwe berichten waren ook niet onoverkomelijk. Om dit te vieren nog een chocolatjen (goe bezig) opgesmikkeld. Nadien bij een pot koffie (“amaai die is straf”) en een chocolatjen bijgebabbeld met de collega’s en de planning voor de komende weken opgesteld. Als goede stachanovisten zijn wij er vervolgens collectief ingevlogen en hebben papier gevreten en op ons klavier geramd dat het geen naam had.

maandag, juli 31, 2006

frommel frommel

Vorige week de lokale bibliotheek opnieuw in de armen gesloten. Als een zesjarige in een kinderwinkel dwaal ik dan tussen de rekken: “amaai zoveel boeken, oh hier de cd van project pitchfork, moa goaw dvd’s van coupling”. In al mijn enthousiasme neem ik dan altijd zoveel mee als ik kan dragen, waarbij de kaart van G. soms handig van pas komt om de maximum-meeneem-capaciteit te omzeilen. Het briefje met de terugbrengdatum frommel ik in een broekzak waarna dit gegarandeerd op mysterieuze wijze verdwijnt en ik in de waan ben dat de hele zwik zeker nog een week langer mag worden bijhouden. Resultaat is steevast een briefje in de bus met het verzoek om de boeken en snel oplopende boete binnen te brengen. Vervolgens raas ik luid vloekend door het huis en begin aan een haast onmogelijke queeste naar bibboeken. Na het betalen van de boete laat ik de bib enige tijd links liggen. Tot een volgende verzoening.

zaterdag, juli 29, 2006

Reetveters

Bij het ontbijt een artikel in De Morgen gelezen ivm de foute kledingwijze die vooral in hoogzomer de kop lijkt op te steken. Toen ik het lijstje met alle ‘not-done’s’ afliep was er een instemmend gemurmel aan onze ontbijttafel: witte kousen in sandalen (bwèkes), te korte jeans-broekjes voor mannen (voor jeanetten), het tonen van teveel bloot vlees (argh, mijn ogen, mijn ogen), zwarte strings onder een witte broek (tssssss).
Toen stond daar plots dat sommige vrouwen nog niet doorhebben dat je een zwarte string kan zien onder een witte broek. Excuseer??? Volgens mij doen die dat juist wel daarom hé!

help een amfibie

Gisteravond begon er plots iets te ruisen in het struikgewas in de tuin. Murat Kaplan kon het niet zijn want die was net ingerekend in het struikgewas in Dilbeek. Op gevaar van eigen leven heb ik me dan maar in het gebladerte gegooid en stond plots oog in oog met een kikker.
Nu moet u weten dat er ten huize du coin geen vijver is en ook niet in de omringende tuinen. Bovendien staan er betonnen platen van 1,80 meter rond de tuin. Dus hoe dat beest daar geraakt is en hoe lang hij er al zit, Joost mag het weten.
Misschien is het wel een bruine zandkikker die de Golanhoogte is ontvlucht en die geen water nodig heeft? In ieder geval heb ik meteen twee potten ingegraven en gevuld met regenwater. Kwestie dat de nieuwe bewoner zich kan opfrissen en al. Ik heb een vlieg of vijf gevangen en die op een bordje naast de twee geïmproviseerde vijvers gelegd; kwestie om toch blijk te geven van enige gastvrijheid.
Het geslacht van de kikker is ook niet duidelijk. Crazy frog is een mannetje, die zijn flikker hangt daar onderaan te bengelen. Onze bezoeker heeft dat niet dus ga ik er gemakkelijkheidshalve van uit dat het hier om een vrouwlijk specimen gaat. Mocht u enige suggesties hebben i.v.m. een naam mag u die hieronder nalaten.