Een vluggertjen

"Ach, Pierre" stamelde ze; "Ik had u niet verwacht". Ik stond dan ook verdoken in het portiek waar ik haar al een kwartier aan het opwachten was. Een rode blos verscheen op haar wangen. Ze grabbelde in haar handtasje op zoek naar haar sleutel. "Als ik kan helpen...". De gedachte alleen maakte haar van slag en even later zaten we op onze knieën de inhoud van haar handtas bijeen te zoeken. Terwijl ze de deur opendeed zag ik haar snel een muntje in haar mond proppen. "Ik heb niet veel tijd, 't zal een snelle beurt moeten worden". In zo'n materies grijp ik de spreekwoordelijke koe liever direct bij de horens. "Maar Pierre, stamelde ze, 't is bijna een jaar geleden dat je hier was... en dan snel snel...". Ze moest een paar keer slikken. "Sorry schat, 't is niet persoonlijk, maar ik moet er binnen drie kwartier echt vandoor. We hebben ondertussen al 5 minuten verspild". Ik installeerde me in fauteuil terwijl zij alles in gereedheid bracht. "Had je speciale wensen" vroeg ze terwijl ze kokket haar haar achterover gooide. "Wil je iets drinken? Een coupken?" "Djezus Daisy, 't is acht uur 's morgens." "Sorry, van de zenuwen." Ze sloeg zelf haar glas achterover. En daarna het mijne. Ze staarde mij met vragende ogen aan. "Jaaaa" vroeg ik. Ze wees naar de boebel in mijn broek. Ik liet mijn hand zakken en gooide haar mijn sleutels toe. Drie kwartier later zat het klein onderhoud erop. 117 euro. BTW inclusief. Meer moet dat niet zijn.