Tradities. Voor een gewoontebeest als ik iets onontbeerlijks. Melige kerstliedjes op kerstdag, croissantje op zondag, vaste weg naar huis, prison break op zondag. Mijn leven is een aaneenrijging van vaste ijkpunten. En omdat er nooit genoeg tradities kunnen zijn durf ik er bij tijd en stond ook wel eens eentje in het leven roepen. Zo reed ik begin juli 1999 naar huis. Mijn eerste congé payé. Wel non payé eigenlijk want als je begint te werken heb je nog geen verlof opgebouwd. Het was mooi weer en ik reed met open raampje rustig naar huis. En toevallig lag er een cd op met dit nummer. En sindsdien speel ik dit liedje ieder jaar bij het begin van het verlof. Zo'n keer of 10. Bij deze bent u vriendelijk u vriendelijk uitgenodigd....
Noot van mezelf aan de lezer. Ik ben er me van bewust dat het zich vastklampen aan tradities en het zich wentelen in herkenbare handelingen soms ook beklemmend en beangstigend kan werken. Maar 1 keer per jaar Boney M kan volgens mijn huisarts geen kwaad... En hij heeft de seventies bewust meegemaakt. En is toch nog dokter geworden. Zit wel snor denk ik...
2 opmerkingen:
oh djeezes, laat ik dat niet aan mijn liefje horen of hij zingt het de hele avond, nacht tot het ochtend wordt...
Geniet van je verlof!
Een reactie posten