Ik ging te biechten bij de duivel. Of althans zo voelde het toch aan. Ik ben hier namelijk met de bruine envelop bezig. Niet dat ik hier mijn hoofd moet breken over Luxemburgse rekeningen of over massa's restaurantbonnetjes. Maar een simpele duif als ik raak er toch niet altijd zelf uit. Vandaar dat ik nu al een paar jaar gewoon naar het ministerie van de belastingen bel hier in Aalst. En ik moet zeggen dat die mannen me daar altijd goed helpen. Ja mannen, want ik word al jarenlang geholpen door een man. Vrouwen gaan daar enkel met de koffie rond denk ik.
Ik ben ook altijd goed voorbereid voor ik bel. Mijn vragen staan netjes genoteerd met mijn stylo van Rabobank, gekregen tijdens de ronde van Vlaanderen, zodat ik meteen ter zake kan komen. Belangrijk is ook om in codetaal te praten. Zo een beetje als bargoens. Het schept meteen een band als je kan praten over den 1250 of den 1385.
De eerste keren naar de belastingen bellen is wel wennen, want je verwacht halvelings dat ze het gesprek gaan opnemen of plots een dossier uit hun kast gaan opdiepen om een oude rekening te vereffenen. Ik geef toe dat, alhoewel ik enkel voor de nieuwe maatjes naar Zuid-Nederland rij, me soms toch het gevoel bekruipt om aan de telefoon dan een valse naam op te geven. Niet dat ik iets te verbergen heb. Maar Tom Boonen is er toch ook schoon ingeluisd. En ishtar ook.
Ik beeld met tijdens onze telefoongesprekken ook altijd in dat aan de andere kant van de lijn men nog in de tijd van "De Collega's" leeft. Een man met grijze stofjas zit dan aan een bureau met rond hem uitpuilende ijzeren archiefkasten met van de die donkergrijze klasseurs. Met een potje paperclip (attachkes voor de ingewijden) op de rechterhoek van het bureau. En tussen de fardes staat dan een telefoontoestel met draaischijf. Naast de typemachine. Althans dat beeld ik me toch in.
Misschien dat de belastingen ondertussen via de openstaande telefoonlijn mijn pc binnenglippen om met meer dan bijzondere interesse mijn vakantiekiekjes uit Andorra te bekijken. Ik kan me ook voorstellen dat zij het toenemende succes van tax-on-web met lede ogen tegemoet zien en af en toe een tas koffie over de enige pc in het gebouw gieten waar al de aangiftes toekomen. Overbelasting van de site heet dat dan... Ha, overbelasting. Hebt u hem? Ik ben hier grappiger dan ik dacht... Hopelijk lach ik even hard als ik mijn afrekening krijg.
9 opmerkingen:
Reken het online maar eens uit... dan kan je nu al (hopelijk)eens lachen!
Ik weet niet hoe het in Aalst zit, maar in Torhout leven ze in elk geval nog in het tijdperk dat je daarnet omschrijft: een immens saai bureaumeubel, een paar van die loodzware ijzeren fardekasten en euhm, ja, dat is het eigenlijk. Ik kan me onmogelijk voorstellen dat ik daarin oud zou willen worden. Dat was dan ook de enige troost die ik voor mezelf kon bedenken toen ik een jaar of twee, drie geleden te horen kreeg dat ik een ferme smeet geld mocht 'achterdragen'.
Mooi artikeltje. Luidop mijmeren heet zoiets. I love it :)
Fijne post, Pierre! :-)
Ja, ik heb van dit stukje ook genoten. Ook omdat ik mijn belastingsbrief zelf invul en die nummers ken. Je bent echt grappig Pierre! En die grijze kasten; die staan blijkbaar nog op elk belastingskantoor.
Het leuktste is om je brief vijf minuten voor het uur dat hij binnen moet zijn, nog snel in hun brievenbus te gooien. Het is daar dan gezellig druk en iedereen spreekt elkaar vriendelijk aan. Men zou er zowaar zijn nieuw lief tegen het lijf kunnen lopen!
Bij deze kan ik je bevestigen dat de belastingsdienst van Aalst echt is zoals je beschrijft. Of toch zo goed als. Voor mijn vorig werk moest ik daar elk jaar eens binnenspringen, vandaar dat ik het weet. Echt niet te schatten hoe die mannen daar moeten werken! Ocharme. Het "meubilair" is niks meer dan zwaar ijzeren bureaux en een aantal zware ijzeren kasten waar de dossier een oorlog lijken uit te vechten.
Echt niet normaal, dat dat nog een werkvloer moet zijn voor mensen in deze eeuw!
Leve mijn boekhoudster! (Al slaat dat niet op haar gage)
Nu je je belastingaangifte gedaan hebt, kun je vast en zeker wel tijd vinden om het stokje op te rapen dat ik voor je achterliet op:
http://elsjesemoties.blogspot.com/2008/06/strik-erom.html
:-)
Ik hoop dat ge content zijt als ge uw afrekening krijgt en niet moet vaststellen dat die pipo's een jaarlang veel te veel geld van u gekregen hebben en het u terugstorten zonder de intresten en winst door belegging.
Een reactie posten