Zelfhulpgroep voor verzamelaars zonder verzameling

Ik ben een verzamelaar.
Het begon met stenen. Groot, klein, blinkend of funny-shaped, maakte niets uit. Later werd ik een graag geziene gast in winkeltjes waar ze gekleurde stenen verkopen. Het schaaltje met stenen staat nog steeds buiten op het terras. Toen kwamen de postzegels. Mijn kinderhand was snel gevuld met een postkaart uit Frankrijk of Engeland. Die werd dan meteen in een soepbord met lauw water gedropt. Nadien nog zo’n klassieker: bierkaartjes. Allemaal met een punaise op de muur van mijn kamer. Jaja, dat wordt lachen als er nog eens moet geplamuurd worden… En op zolder ligt nog altijd mijn verzameling telefoonkaarten en kotszakjes.

Maar nu zit ik dus zonder… Als je mijn ‘verzameling’ plastiekzakken niet meerekent ten minste. Plastiekzakken is niet iets wat ik verzamel, het is meer iets wat ik niet kan weggooien. Dus als u ooit om een plastiekzak verlegen zit…