Hé, er is geen bal op de tv....

’t Was me vandaag het dagje wel. Niets liet vermoeden dat er iets speciaals op til was op de werkplek. Tot rond een uur of 10 het telefoontje binnenkwam. Drie minuten later zat ik al op de fiets op weg naar huis. Nog voor ik de trap goed en wel boven was, had ik mij al ontdaan van broek en t-shirt. Ik riep zwaar hijgend “oh, snel, snel”. G. kon haar ogen niet geloven, rukte haar négligé van haar lijf en dook prompt de echtelijke bedstee in. Maar ik passeerde haar langs rechts en dook de kleerkast in. Ik wurmde me in mijn zwarte jeans en trok met één vloeiende beweging hemd en t’shirt aan. Ik hoorde G. nog met haar hand ritmisch op haar kin kloppen maar 2 tellen later zat ik al weer op de fiets.

Ja, u kijkt waarschijnlijk nooit naar uw regionale zender, maar als ze voor uw deur staan en u een camera onder uw neus duwen, kan u maar beter een proper hemd aanhebben. En ik mocht de pers te woord staan. We hadden nog strootje getrokken maar ik was verloren. Gelukkig is spannende maatregelen opsommen één van mijn specialiteiten. Na de goed bedoelde commentaren van de collega’s (je zal zweten als een rund, wedden dat je gaat slikken midden een zin, ze gaan alles verknippen zodat je er slecht uitziet,... ) gutste het angstzweet naar buiten. Ik heb me toen maar in het toilet verschanst en mijn blikje cola voor noodgevallen uit het waterreservoir gevist en naar binnen gekapt.

Nu ja, het uiteindelijke resultaat over de econmische vaart op de Dender kan je HIER zien.
Ps. Bakkebaarden rulen zwaar in Aalst dezer dagen!