donderdag, augustus 31, 2006

Dames met pit

In de rode loper zag ik onlangs een stukje over de memorial Van Damme. Een aantal “babes” hadden de spikes aangebonden en hebben in een onderling duel uitgevochten wie nu echt de “snelste” is. Evi Gruyaert, de Meulebeekse gazelle, haalde het met drie BH-lengtes voorsprong. Groot was mijn verbazing toen ik voor de start tussen het druk stretchende langbenig vrouwvolk plots een mij wel heel bekend monkellachje zag. Zag ik het goed? Jaja, geen twijfel mogelijk. Ze richtte zich op en bekeek als een moederkloek naar al die jonge kuikens rond haar. Een overwinning zat er niet in, maar het feit dat ze daar ook aan de start stond vond ze duidelijk hoogst amusant.
Jaja, ik heb het voor Martine Tanghe. Zij laat Goedele Liekens en Kathy Lindekes ver achter zich in mijn top drie van toffe madammen.

woensdag, augustus 30, 2006

VeeDeeBee uit congé

Frank Vandenbroucke heeft een nieuw profcontract bij Acqua & Sapone versierd. Het gevallen godenkind wordt nog maar eens in de armen gesloten. Ik heb indertijd nog luidop zitten supporteren en in Oudenaarde is zelfs een heuse fanclub maar ik denk niet dat de tv daar vaak heeft opgestaan de laatste jaren bij live-wielerverslaggeving. Zijn hond is naar het schijnt afgekickt en VDB zelf is weer in “bloed”-vorm na zijn doorgedreven training bij de juniores.
Zijn nieuwe ploeg ziet het al goed zitten en heeft al programma uitgestippeld:
hij begint op 16 september in de GP Misano-Adriatico, dan volgen de GP Prato, de Memorial Cimurri, de Coppa Sabatini, de ronde Van Emilia, de GP Beghelli, de ronde van Piemont en de Ronde van Lombardije.

Ik zal persoonlijk mijn haar blond verven als VDB in al deze wedstrijden aan de start komt!

dinsdag, augustus 29, 2006

madammeken tettergat

Kleine H. (bijna 2) kan tetteren, man haar kwebbel staat geen vijf minuten stil. Ik heb haar gisteren een nieuwe woordje geleerd en nu loopt ze hier constant "zóóó wijs maat" te zeggen. Naar het schijnt heeft ze dat tetteren van haar pa, allé gij....


(rapport derde studiejaar bij juffrouw Goddelieve)

Over zwoele telefoonstemmen en pinten pakken met smiling cobra en Alcyon

Op het werk heb ik regelmatig mensen aan de lijn die ik enkel via telefoon ken. Automatisch ga je op die zwoele, irritante, nasale of beverige stemmen gezichten plakken. Als je die mensen dan toch eens in levende lijve ontmoet zit je er meestal ferm naast. Hetzelfde met de zoetgevooisde radiostemmen. Maar dat mysterieuze en niet-tastbare is voor mij nu juist één van de charmes van de radio. Je focust op de stem en de rest doet er eigenlijk niet toe. Ik heb dan ook geen behoefte om op de site van radio 1 te gaan zoeken naar foto’s van pakweg Machteld Libert of Lode Roels.
Om van de bloggers nog maar te zwijgen. Vaak moet ik lachen om bepaalde stukken of leef je mee met (her-)examenstress, de aankoop van een nieuw fototoestel of ik-ben-in-de-vijver-gevallen-verhalen. Je krijgt het gevoel dat je iemand daardoor tot op zekere hoogte kent. Maar het kan goed zijn dat mocht ik een pint gaan drinken met Nick, Tomadde, Dramoghe of de Lou dat dat ontzettend zou kunnen tegenvallen en we na een half uur al vechtend over de grond rollen; ’t zou natuurlijk ook wel heel goed kunnen meevallen hé!

zondag, augustus 27, 2006

They like to party

Wat zou u niet allemaal overhebben voor een t-shirt van JIM-TV? Vast niet zoveel als de gemiddelde 16-jarige-on-bacardi-breezer. In het programma “We like to party” op JIM wordt een reporter met cameraploeg in enkele lokale discotheken gedropt. Wie nog enigszins nuchter was heeft zich uit de voeten gemaakt, de rest zijn vogels voor de kat.
Lokale would-be’s denken hun 15seconds of fame te beleven als ze in ruil voor een t-shirt moeten proberen binnen de 5 minuten drie meisjes een tong te draaien. Verbazingwekkend hoeveel meisjes “ja” zeggen als een jongen met een cameraploeg in zijn zog vraagt of hij ze eens mag kussen. Haar “ja” is nog maar amper weggestorven of er floept al een tong naar binnen in de ruimte die haar “a” naliet. Op zo’n momenten zo ik toch wel graag een vlieg zijn in sommige huiskamers als deze beelden uitgezonden worden.

noodweer

Ook in Zwalm gingen vrijdag de hemelsluizen wagenwijd open. Het scheelde op sommige plekken slechts een tiental centimeters of de -anders zo idylische- Zwalm overspoelde de rijweg. Op andere plaatsen was er geen doorkomen meer aan.

vrijdag, augustus 25, 2006

blitzbezoek

Opzij opzij opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats. We hebben ongelofelijke haast. Even stoppen, lachen, zwaaien en weer doorgaan.
Een andere keer misschien?

woensdag, augustus 23, 2006

Als het kriebelt,moet je zingen

Weet u nog mijn teerbeminde parochianen dat ik u in een vorige brief vertelde over de jubelliederen aan god de vader die maar in mijn hoofd blijven spelen? Het is inmiddels veel beter, ik hoor de stemmen enkel meer als ik lasagna eet. Wie er ook last van hebben zijn deze soeurs-sourires: lasagna-in-den-oven.
Heel uitzonderlijk spelen wij eens mee met de lotto. Vooral bij de speciale prijzenpotten durven wij wel eens een euro of twee inzetten. Met de door de jaren heen ingezette bedragen hadden we vast al een pot verf kunnen kopen maar ergens hoop je dat het lot een verrassing in petto heeft en dat meteen alle verbouwingskosten en verf à volonté betaald worden. Het heeft helaas nog niet mogen zijn. Wij hebben al onze favoriete cijfers (geboortedata, geluksgetallen, nummerplaat, aantal auto’s in de straat, getallen lost …) opgebruikt en zijn nu ten einde raad. Vandaar een oproep aan de eerste zes bezoekers: laat uw persoonlijk geluksgetal achter in de comments en make my (sater)day.
Ps. Ik wel mijn miljoenen wel met een paar mensen delen maar nu niet allemaal en masse de juiste cijfers pikken hé.
Faîtes vos jeux, allez roulez les boules …..

dinsdag, augustus 22, 2006

Trek eens een vrouw tegen uw gillet!

Gisterenmorgen kwam de geur van dennenaalden mij tegemoet toen ik op het werk aankwam. De gang was net gekuist en lag nog na te blinken. Aangezien dit de enige ingang is en ik moeilijk een uur met mijn vingers kon zitten draaien tot alles droog was, schuifelde ik toch maar de gang door. M; die de vloer net een goede beurt had gegeven, begint mij (voor te lachen hé mensen, voor te lachen) de huid vol te schelden over “geen respect”, “tsss tsss tssss mannen” en “weer helemaal opnieuw beginnen”. Dit alles werd ondersteund met de nodige armbewegingen en gevaarlijk rollende ogen.
Onverstoorbaar stap ik op haar toe, trek haar tegen mijn gillet en geef haar drie ferme smakkerds. Ik zeg “prettige verjaardag M.” en stap de lift in. Ha, daar had ze niet van terug! Ik sta nu op een heel goed blaadje en moet de eerste weken geen natte dweil meer in mijn nek verwachten.

maandag, augustus 21, 2006

het betere lippenwerk

Vorige week ging het tijdens de middagpauze plots over play back. Spontaan kwamen de hoogdagen van Henny Huisman en Bart-spring-in-het-veld-Kaël terug. Doodgewone stervelingen gingen door de met zilverpapier beplakte showdeur en kwamen 2 tellen later uit de rookslierten als Michael Jackson, Bonnie Tyler of Kate Bush terug.
Veel hilarischer waren de sessies bij ons thuis met mijn zus op "Nothing's gonna stop us now" van Starship. Twee fluostiften deden dienst als hippe microfoons en het bed was het podium. En het was eigenlijk geen playback maar een heuse soundmixshow: "oeee, aam so glet i foond joe, aam not gonna loes joe..."

vrijdag, augustus 18, 2006

En plots weerklinkt de schreeuw: Vlaanderen de leeuw

Yves Leterme heeft in een interview in de Parijse krant “Libération” uitleg gegeven over het Belgisch federaal model. Met zijn tong in zijn kaak merkte hij ook fijntjes op dat de Franstaligen in de rand rond Brussel blijkbaar niet in staat zijn om Nederlands te leren.
Bij het horen van die boude uitspraak ging de vlinderdas van Di Rupo spontaan ronddraaien en stond politiek Wallonië in rep en roer. In volle komkommertijd is zo’n uitspraak als manna uit de hemel natuurlijk.
Er zullen weer veel duimspijkers liggen op het parcours van de gordel vrees ik…

donderdag, augustus 17, 2006

zonet op het nieuws gehoord

Een vrouw van 38 stierf toen ze naar haar werk fietste. Haar lichaam werd naast haar fiets gevonden in de buurt van het Sportpaleis. Pas enkele dagen later bleek bij de autopsie dat ze doodgeschoten was. Had deze vrouw de ongelooflijke pech om door het vizier van een gek te rijden? Of was het toch een beraamde aanslag? Onderzoek zal het CSI-Miami-gewijs moeten uitwijzen.
Bij zo’n op het eerste zicht zinloze en laffe daad en een ad random victim sta je precies toch meer stil dan bij één of andere afrekening binnen het milieu. De waarde van een mensenleven is weer iets minder geworden. Het waarom bij vrienden en familie moet ondraaglijk zijn…

Ik loop, ik liep, ik loop weer

Na enig wentelwerk in een poel van drogredenen (vakantie, Kim loopt, te warm, geen goesting) ben ik toch al een week of twee weer aan het lopen. Mijn teller staat op twee keer per week een uurtje aan 60%. Gisteravond brak zowaar een waterzonnetje door. Van puur contentement heb ik er nog een kwartiertje bijgedaan.
Deze morgen in den Lidl nog om een lange loopbroek geweest, dat kan al tellen hé qua motivatie voor de komende wintermaanden.

woensdag, augustus 16, 2006

Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote grote schuld

Mijn 4daagse bezinning als solo-gospelkoor begint hier één en ander naar boven te brengen. Schrijven op een blog werkt precies heel therapeutisch. Jaja, niet dat ik een pilarenbijter was, maar jarenlange opvoeding in het degelijke katholieke onderwijs laat toch zijn sporen na. Ik begin mij “Saint Pierre du Coin” te voelen. Misschien moet ik er hier een openbare biechtstoel van maken waar u uw talrijke zonden kan komen belijden.
U prevelt gewoon “eerwaarde vader geef mij uw zegen, want ik wil mij tot god bekeren” en dan belijdt u in de comments uw zonde. Saint Pierre zal dan streng maar rechtvaardig oordelen en uw boetedoening meedelen.
*Saint Pierre sprenkelt royaal met gewijde vittel, doet zijn stola aan, zet zijn cd van “this mortail coil” op en verklaart de biechtstoel voor geopend*.

Ik zing dit lied speciaal voor jouuuuuuu

Zitten jullie ook soms met een deuntje in het hoofd dat er niet meer uitgaat? Het gaat helemaal fout als je het aandurft het liedje luidop te zingen. Dan open je de doos van pandora en ben je niet meer te stoppen. En in een lang weekend kan dat tellen hé.
Het begon in de auto. Alles normaal tot ik plots out of the blue luidop “wij zijn samen onderweg, halleloeiiiiiiiiiiiiiaa, wij zijn samen onderweg, halleloeioeiaaa” begon te zingen. Jaja, niet zomaar een liedje maar een ‘kerkliedje’. Het ergste is dat de Heilige Pandora dan meteen een hele rits andere kerkliedjes in mijn oor begint te blazen. Een inderhaast bijgeroepen priester liep kwaad weer weg en mompelde nog iets over “ moet naar een echte duiveluitdrijving” en “muziek is geen kwelduivel”.

Net toen ik mijn éénmansgospelkoor had opgedoekt en de doos weer had gesloten gebeurde het onvermijdelijke. Ik keek rustig naar het nieuws en zag Israëlische soldaten zich goedgemutst terugtrekken uit Libanon. Tot daar een pipo op een tank van “evenu shalooooooom alechem’ begint te zingen. Army of lovers-gewijs heb ik dat dan nog maar een uurtje mantra-gewijs verder gezongen.
Een kleine greep uit mijn repertoire:

  • Voor spijs en drank, voor dagelijks brood, wij danken u o heer …
  • Ik bied u dit brood, ’t is als gave niet groot, ….
  • De wereld is een toverbal, geen mens weet hoe het worden zal,
  • Uw hand in mijn hand, allen zult gij leiden (of lijden?)
  • Kom leg uw hand in mijn hand, kom leg uw hand in mijn hand
  • Vrede op aarde aan alleuheuheu mensen, die van goeoeoede wille zijn,…

Welke kerkliedjes herinnert u zich nog mijn waarde parochianen?

vrijdag, augustus 11, 2006

Grabbelen in de koekedoos

Ken je die grote koekendozen met wel 15 verschillende smaken? Vroeger nam ik altijd die ronde koekjes met een rode bol in het midden, die waren het lekkerst. Maar soms moet je ook gewoon met de ogen dicht grabbelen. Zo kom je soms de lekkerste koekjes tegen. Het is hetzelfde met muziek. Via tinternet is het tegenwoordig heel makkelijk om nieuwe liedjes te ontdekken. Hier en daar lees je op blogs iets over groepen (Erikah Badu) of ga je gewoon af op de naam (Poesie Noir). Hieronder 10 koekies die ik wel wist te smaken:

  1. Poesie Noir: pity for thy self
  2. The meteors: fuck off and die
  3. Zeromancer: plasmatic
  4. Carla Bruni: quelqu'un m'a dit
  5. Dixie Chicks: I can love you better
  6. Erikah Badu: Call Tyrone
  7. Sia: Sunday
  8. Inkubus Sukkubus: Belladonna
  9. Death cab for cutie: soul meets body
  10. gogol bordello: punk rock paranada

donderdag, augustus 10, 2006

De fabeltjeskrant

De krantenverkoop loopt terug. Dat moet ik dan in mijn krant lezen nota bene. Ik moet hier niet te hoog van de toren blazen want ik ben mee aansprakelijk voor de malaise in de krantensector wegens geen abonnement meer. Iedere zaterdagmorgen heb ik wel nog een afspraak bij de krantenboer die mij steevast begroet met “goede morgen de morgen”. Ja, er mag al eens geginnegapt worden bij het begin van een weekend.
Maar ik wou hier eigenlijk een lans breken voor het medium krant dat zoveel meer info bevat dan een nieuwsjournaal ooit kan geven. Ik herinner me mijn leraar Nederlands die ons liet timen hoeveel minuten het duurde om vier pagina’s uit een krant luidop voor te lezen, en anderzijds eens uit te schrijven hoeveel A4-vellekes Bavo-we-still-miss-you-every-night-Claes slechts aflas tijdens een journaal. Dat aantal A4-vellekes zag er op TV altijd indrukwekkend uit, maar Bavo had toen ook al nood aan tekengrootte 20 om alles nog goed te kunnen aflezen.

woensdag, augustus 09, 2006

Pierre du coin goes flickr

Sinds kort fotograferen wij hier eindelijk digitaal. De canon Powershot A700 legt alles wat zich niet op tijd uit de voeten kon maken onherroepelijk vast.
klik klik klik en u komt op mijn virtueel fotoboek bij flickr.

Ik doe het liever per minuut

Uitzuigers, profiteurs! Ja, ik heb het tegen u, uitbuiters van ondergrondse parkeergarages. Ik weet wel dat putten graven geld kost. Geld dat liefst zo snel mogelijk terugverdiend moet worden. Dat iedere vierkante meter telt en dat u de parkeerplaatsen daarom zo smal maakt dat ik 5 toerkes moet doen om een gat te vinden dat groot genoeg is om zonder schrammen in te duiken, daar kan ik nog enigszins mee leven. Maar dat u tarifeert per aangebroken uur, daar kan ik de muren van oplopen.
Stel, u parkeert uw wagen in de ondergrondse aan het Zuid in Gent. Als u om 9u57 binnengaat, betaalt u het volledige uur vanaf 9 uur. Een dure drie minuten parkeren is dat! Als u dan weggaat om bijvoorbeeld 13u04 betaalt u nog eens een vol uur. Mocht Don Quichotte passeren in zijn 2pktjen hij had al lang zijn lans in de betaalterminal geramd.

dinsdag, augustus 08, 2006

Bloeit er iets moois tussen Pierre en Sting?

Sting zong ooit "I am an Englishman in New York". Ik dacht toen altijd "Sting gij notoire zaag, ga nog wat Englishman in the forest wezen zijn en zoek een andere songwriter". Maar dit weekend zat ik plots op één lijn met de boomknuffelaar want "I am an Oudenaardist in Aalst". 't Is alsof je in het buitenland zit, maar dan ook weer niet. Ze zijn daar ook wel ontwikkeld maar toch niet helemaal. Je verstaat de taal maar ook weer niet helemaal.
Het Algemeen Nederlands spreekt over een "glijbaan". In Aalst heeft men het over een "afrijzer" en in Oudenaarde over een "slierbaan". Ten huize du coin loopt de spanning momenteel hoog op en werd ik zelfs rond de oren geslaan met den Oilsjtersen diksionair. Wie zal het halen? Wordt er geslierd of afgerijsd? Net als Sting can't I stand losing, dus u kan maar beter voor de slierbaan stemmen!

zondag, augustus 06, 2006

Fuck a duck and learn to fly

Weet u nog hoe u zich voelde toen u die ganse bak Jupiler leegzoop en daarna nog wat gedroogde paardebloemen had gerookt? Wees gerust, ik ga die foto’s niet on line zetten. Klik op http://www.devilducky.com/media/47884/ en herbeleef uw moment de gloire. Vrees niet, ze gaan u niet doen verschieten of zo. En als u daar bent, kijk of u murke niet tegenkomt.

is het nu macho of macha?

Kleine H. heeft een pop waar ze vol overgave voor zorgt. Regelmatig krijgt pop een nieuwe outfit aangemeten, de ene al rozer dan de andere. ’s Avonds wordt ze vakkundig ondergestopt en bedolven onder de kusjes. Pop heeft eigenlijk geen naam en wordt makkelijkheidshalve “pop” genoemd. Tot wij vanmiddag vroegen aan H. hoe pop eigenlijk heet. Haar ogen fonkelden en ze zei heel overtuigend: “Macho”.

vrijdag, augustus 04, 2006

Toen onze mops een mopsje was

Ik was 12 toen ik mijn eerste single kocht (take on me van A-Ha), 14 voor mijn eerste LP (Modern Talking (no further comments please)), 15 voor mijn eerste cassette (Trash van Alice Cooper) en 16 voor mijn eerste CD (Meisjes van Raymond).
Kleine H. is bijna twee en heeft nu al twee handen vol cd’s en DVD’s. De mooiste CD is ongetwijfeld die van kapitein Winokio. Daarin zetten tal van artiesten hun tanden in bekende kinderliedjes. De versies van Jan Decleir en wawadakwa (al die willen te kaap’ren varen), vive la fête (hop paardje hop) en Buscemi (Mieke houdt u vast) zijn echte pareltjes die blijven hangen. Zo lopen wij hier al dagen “toen onze mops een mopsje was” te zingen ten huize du coin en zet kleine H. steeds de polonaise in op “hop paardje hop”.
Als u ooit nog eens op kraambezoek moet en u zoekt nog een origineel cadeau: naar de platenboer!

donderdag, augustus 03, 2006

een stok tegen mijn bakkes

Nick gooide een stokje naar mij en mijn legendarische coördinatiecapaciteiten getrouw grijp ik er weer glad naast en vliegt hij recht tegen mijn bakkes. Wie een stok krijgt moet de drie vragen die erop staan beantwoorden en dan doorgooien naar drie anderen. En de vragen zijn: wat is uw werktitel, geheime titel en droomtitel?

Mijn titel is coördinator en ik coördineer er lustig op los. Eigenlijk is mijn naam "Pierre manus du tout du coin". Wij coördinatoren zijn met veel en bijna onzichtbaar. Zat u al op vergaderingen en genoot u van de lekkere koffie: door de coördinator gezet. Zag u ooit het licht na het lezen van een verslag: de coördinator heeft het aangestoken. Vroeg iemand op het einde van een meeting ooit "en wie wil dit allemaal verder mee-uitwerken"? en spurtte u samen met de rest naar buiten: de coördinator was diegene die verweesd achterbleef!
't Moest eigenlijk een geheim blijven maar ik ben "ridder in de orde van de rechtvaardige rechters". De da vinci code is maar flauwe pis vergeleken met de taak die ik heb om het paneel van de rechtvaardige rechters te bewaken.
Mijn droomtitel: "professional micro-tester for big groups at big festivals". "Test-test-één, twee, ja ja, one, two, three". Dus King tomadde, Nick, Freacq en al die andere bloggende en rockende muzikanten: vergeet mij niet als u op Werchter staat. I have a dream you know!

En na al deze ontboezemingen gooi ik met een gecoördineerde zwaai mijn stokje door naar de mevrouwen DRAMOGHE, YAB en MAXENTIA. Alstemblieft.

Curieuzeneuzemosterdpot

We gaan hier niet rond de pot draaien: ik ben curieus. Ik kan daar niet aan doen, het is de aard van het beestje. Als ik ’s avonds voorbij een verlicht raam wandel, draait mijn hoofd automatisch en wil ik zien naar welk tv-programma men kijkt. Zie ik een cd-rek bij iemand thuis, dwalen mijn ogen snel even weg. Sta ik aan te schuiven in de Colruyt, probeer ik te raden wat er allemaal in het karretje van mijn voorganger ligt. Omdat ik ook nieuwsgierig ben hoe erg het met u is gesteld heb ik een kleine test:
Stel: iemand krijgt een verkeerd geadresseerd postkaartje en moet dit dus opnieuw in de post binnensteken. Die persoon slaakt een krachtterm en gooit het kaartje op leesafstand van uzelve.

  • u mompelt “tsss tsss, die postbodes toch” en doet gewoon verder waar u ook mee bezig was.
  • U kijkt naar de voorkant van het kaartje en wou dat u ook in Torremolinos zat.
  • U neemt het kaartje ter hand en bekijkt vlug ook eens de achterkant waarna u aansluit bij antwoord A.

woensdag, augustus 02, 2006

What's up with la Spears?

Ik zit in de wachtzaal het ene na het andere boeksken met interessante nieuwtjes van fout geklede hollywoodsterren tot de buitenechtelijke dochters van Willy Somers te bekijken. Ik wil net een artikel over Britney Spears lezen als een oudere dame binnenkomt. Welopgevoed als ik ben geef ik een glimlach ten beste en zeg vriendelijk goeiedag. 10 minuten later weet ik alles over mevrouw haar allergie tegen berkenpollen, hartadervernauwing, bijkomende revalidatieoefeningen, de andere mensen in de familie met hartproblemen en het feit dat mevrouw een verse t-shirt in haar saccoche heeft om straks aan te doen, want het is toch warm hé. Net toen ze me wou vertellen met welke bus ze straks naar huis ging was het mijn beurt om binnen te gaan. En nu weet ik dus niet of Britney en haren Kevin uit elkaar zijn en hoe het met haar babytje gaat dat een schedelbreuk had opgelopen.

dinsdag, augustus 01, 2006

de laatste rustplaats

De Duitse voelbalclub SV Hamburg wil een speciaal kerkhof openen vlakbij het stadium om die-hard fans een laatste rustplaats te gunnen in de buurt van hun favoriete club.
Ja hallo? Als je de commercialisering van je voetbalclub ten top wil drijven pak het dan grondig aan. Beste voorzitter van SV Hamburg hierbij enkele vrijblijvende edoch lucratieve suggesties:

  • tegen een prijsje kan je boven op je graf een graszode van het voetbalplein laten leggen.
  • Uw doodskist kan door 6 spelers gedragen worden. Dit zal gecombineerd worden met de looptraining van de spelers. U kan dan kiezen voor een duurloop van 30 minuten of een uurtje.
  • Tijdens de thuismatchen zullen de goals vervangen worden door een constructie van doodskisten. Zo kan u nog een laatste keer dicht bij uw helden vertoeven en misschien zit er nog wel een tête-à-tête in.
  • De drie Ivoriaanse spelers van de club kunnen als gospelkoor uw begrafenisplechtigheid opluisteren.
  • U kan een roedel spelersvrouwen inhuren die all dressed in black tijdens uw uitvaartplechtigheid bij de kist komen wenen.
  • Tijdens een thuisdoelpunt zal het stadium daveren onder het kanongeschal. U kan tijdens zo’n kanonsalvo uw restanten mee de lucht laten inschieten boven het stadium. Na klachten van de verzekering is deze optie enkel mogelijk voor de gecremeerden.

Mocht u nog morbide suggesties hebben die geld in laatje kunnen brengen, voel u geroepen om ze met de goegemeente te delen.

stachanov & co

Vandaag de eerste werkdag. Mijn enthousiaste ‘Goooooooooooood morning’ galmde door het nog lege gebouw. Blijkbaar was ik zo enthousiast dat ik de eerstaangekomene was. Na het zetten van een pot straffe koffie (ik drink dat toch niet, en straffe koffie bevordert de werklust) alle ramen wagenwijd opengesmeten. Een mens weet nooit wie in mijn afwezigheid aan mijn bureau heeft gezeten dus het territoriumdier in mij moest dan meteen eens gaan plassen, kwestie om mijn werkplek opnieuw af te bakenen. Na een grabbel in de doos met chocolatjes (voor bij de koffie) op mijn bureaustoel neergezegen en geprobeerd de schade te overzien. De stapel papier leek enigszins mee te vallen en de 150 nieuwe berichten waren ook niet onoverkomelijk. Om dit te vieren nog een chocolatjen (goe bezig) opgesmikkeld. Nadien bij een pot koffie (“amaai die is straf”) en een chocolatjen bijgebabbeld met de collega’s en de planning voor de komende weken opgesteld. Als goede stachanovisten zijn wij er vervolgens collectief ingevlogen en hebben papier gevreten en op ons klavier geramd dat het geen naam had.