dinsdag, oktober 24, 2006

Mijn zesde zinnig tuig

Een zesde zintuig is iets wat men spontaan met vrouwen associeert, maar af en toe voel ik ook iets aan mijn water (wat een rare uitdrukking is dat toch).
Zaterdagmiddag ging ik met kleine H. in de buggy om brood. Toen we buitenkwamen lag er een grote zwart hond, leiband naast zich, met de kop op de poten braaf op zijn baasje te wachten. Ik kon nog net door met de buggy maar moest dan vlak naast de hond wandelen.

Plots voelde ik iets aan mijn water (?) en schoot mijn zesde zintuig in werking. Ik besloot meteen de straat over te steken en aan de overkant verder te gaan zonder de hond te passeren. 2 minuten later een oorverdovend geblaf en zie ik nog net de hond rechtspringen en naar de arm van een oude man vliegen. De eigenares was direct uit de winkel en sleurde man en hond binnen. Een pantoffel bleef achter op het trottoir…

Niets liet een minuut eerder vermoeden dat de hond dit zou doen, en ik was al te ver om te zien wat er nu precies gebeurd was. Misschien had de man wel op een poot gestaan of zo. Maar ik was in ieder geval blij dat ik de straat was overgestoken.

Nu dame fortuna mij toch in het oog aan het houden was, stapte ik prompt een dagblandhandel binnen en vulde een lottoformulier in. Blijkbaar moet ik haar delen met een pak anderen want het was zaterdagavond geen jackpot. Maar kleine H. lag veilig en wel in haar bedje en dat is wat telt hé mensen.

Man, man du Coin. Zo’n melige post en de kerstdagen moeten nog komen…

maandag, oktober 23, 2006

ga eens af als een pieter, euh gieter...

Onlangs op een feestje een wat oudere man gezien die mij bekend voorkwam. Toen die persoon wegging kwam hij naar met toe en zei: “Ha die Pierre, ik ben ermee weg”. Mijn hersenen beginnen koortsachtig te werken. Ik probeer me wanhopig een naam of een locatie te herinneren, maar tevergeefs. De man kijkt verwachtingsvol naar mij dus ik moet snel iets zeggen of het begint gênant te worden… Je kan dan kiezen voor de korte pijn en zeggen dat je persoon X herkent maar vergeten bent van waar. Of je kiest voor de andere optie waarbij je je in het gesprek gooit en hoopt in de loop van de conversatie te achterhalen wie persoon X is.

“Ha, oe est, dat is lang geleden hé”. Ik kies voor optie twee en probeer mij te redden met een nietszeggend dooddoenertje. “Maar allé, Pierre, vorige week nog, op die vergadering in de abdij Maagdendale”. Mijn frank valt gelukkig vrij snel zodat ik gevat en vrij casual “ah ja sjuust, en dat ik u hier nu moet tegenkomen, blablabla, blablabla.”. Mijn snel roder wordende kop en parelende zweetdruppeltjes zijn getuige van mijn benarde situatie.
We schudden handen en de conversatie is gedaan. Ik kan de man nu plaatsen, weet waar hij woont maar een naam, neen, die weet ik nog altijd niet…

Hof van assisen

Vrijdag was er opnieuw een uitspraak in een assisenproces. Zoiets haalt altijd de voorpagina’s en de gepleegde feiten zijn dan ook meestal ook spraakmakend. Zo’n proces is dan the talk of the town en je wordt om de oren geslagen met uitgesproken meningen.
Ik ga mij hier niet uitlaten over de kern van de zaak want ik ken de details niet. Maar sinds ik vorig jaar op een lijst sta met potentiële juryleden voor assisen in Oost-Vlaanderen, volg ik dat nu toch meer op de voet.

Ik hoop dat ik nooit zal moeten gaan zetelen. Het lijkt me bijna onmenselijk om te moeten oordelen of iemand schuldig is of niet en hoeveel jaar iemand moet achter de tralies gaan. Om nog maar te zwijgen over het aanhoren van alle in detail uitgesmeerde feiten en oogcontact met veroordeelden en slachtoffers * gruwel *.

't was genen vetten bij de willy's en marjetten

Daar waar ik vorige week nog dubbel lag, was er nu weinig of geen lach. Niet dat het slecht was, maar er had nog wat maïzena bij de bindingssaus gemogen. Het was meer een opeenvolging van reportages (de een beter dan de ander) en losse flodders. De glimlach was er wel, zelfs een monkelachje bij de reportage over het trouwfeest maar ik vrees een beetje voor de volgende afleveringen.
Maar allé, de mannen hebben bij mij nog genoeg krediet.

Duuuuuuuuuuuuuuuuuuuuus, volgende zondaaaaaaaaagavond zal ik mij opnieuw voor de beelbuis kluisteren. Tot dan en om af te sluiten nog een schijfje van Udo Jurgens.

vrijdag, oktober 20, 2006

Prison break editie België

Ik zal moeten opletten of ik krijg nog een toef op mijn bakkes binnenkort. Gisteren zag ik op een terras een man in t-shirt zitten en mijn ogen werden onweerstaanbaar naar zijn gespierde en volledig getatoeëerde armen getrokken.
Prison-break-gewijs probeerde ik de contouren van Vorst Nationaal, een geheim telefoonnummer of een plattegrond van het rioolstelsel te ontwaren. Toen hij mijn indringende blik op zijn armen voelde priemen ging zijn wenkbrauw lichtjes omhoog waarna ik meteen het hazenpad koos.

maandag, oktober 16, 2006

geen blond coupken voor den Pierre

Ik stootte spontaan een vreugdekreet uit toen ik vanmorgen op sporza volgend bericht las:

“Frank Vandenbroucke (Aqua e Sapone) stond op de deelnemerslijst, maar is niet vertrokken. Hij werd vervangen door Giuseppe Palumbo. De reden voor Vandenbrouckes verstek is niet bekend.”

U herinnert zich misschien nog dat ik spontaan uitriep mijn haar te verven indien Frank Vandenbroucke aan de start verscheen van de 5 of 6 wedstrijden die zijn nieuwe ploegleiding had vastgelegd. Wedstrijd na wedstrijd verscheen VDB aan de start. Meer nog hij zette zelf redelijke prestaties neer… Het ei in mijn broek begon al serieus te groeien. In die mate dat ik hier in Aalst al eens een carnavaltoebehoren winkel was binnengestapt om eens naar de bussen haarverf te kijken.

Bij deze wens ik VDB veel succes in het volgende seizoen maar onthou ik mij voorlopig van enige boude uitspraken, als u zich geroepen voelt, be my guest…

Hé Willy, 't was goe hé? Jot, Marjet, Jot...

Gisteren de eerste aflevering van Willy’s en Marjetten. Bart de Pauw en de mannen van de neveneffecten kropen in de huid van radioreporters bij een lokale zender.
Ik moest meteen denken aan radio Moniek, een lokaal radiostation waar ik als kind af en toe naar luisterde. Fantastische djingels, dat typische radiotaaltje. Ik heb zo ooit nog bij een lokale kwis een gebraden kip gewonnen in een lokaal frietkot en drie singels naar keuze uit de top 40.

Gisteren waren sommige scènes ronduit hilarisch (de haar pitta uitkotsende bijzitster, de betoging aan de schoolpoort, de door aliens ontvoerde ontrouwe man, fata morgana in Wippelgem …). Ik ben echt benieuwd naar volgende week. Al vraag ik mij af of de rode draad van het lokaal radiostation sterk genoeg is om de verschillende reportages week na week te dragen.

* pierre grijpt zijn als stabilostift vermomde micro, rolt met de ogen en haalt zijn gladde radiostem boven*
Jawel beste lezers van deze blog, het is 5 minuten voor het tijdsein van 8 uur. Voor we nog een schijfje draaien van de George Baker selection, nog even de groeten doen Ramirez en zijn lieftallige vrouwtje….

vrijdag, oktober 13, 2006

George dobbeljoe bush



Gisteren nog een stukje gezien van Fahrenheit 9/11. Vooral de scène waarin Bush in een kleuterklasje zit en men hem in het oor fluistert dat een tweede vliegtuig in de WTC-torens is gecrashed, is tragi-komisch en bijna niet te geloven. De so called machtigste man ter wereld remains seated met zijn kinderboekje (omgekeerd) in de hand en vooral schaapachtig blijven lachen.

woensdag, oktober 11, 2006

bompa pierre

Zaterdagavond stond ik op een feestje toen ik me plots realiseerde dat ik de nestor van het gezelschap was. De rest varieerde van 3 maand tot 32 jaar en 7 maand. Slik.
En toen moesten we naar huis, want we hadden aan de babysit gezegd dat we om 1 uur gingen thuis zijn, want dan ging zij nog uit...

dinsdag, oktober 10, 2006

De groeten uit onverdragistan

Shit, shit, shit.

Zondag heeft bijna 1 op 4 van mijn stadsgenoten op Vlaams Belang gestemd. Voor de provincieraadsverkiezingen zelfs 27,5%. Ik ben er nog niet goed van. Ik ben tegelijk boos, beschaamd, verontwaardigd en ontgoocheld.

Gisteravond stond op teletekst dat er een coalitie komt tussen CD&V, SP.a en VLD. Ik was blij dat er toch al snel een akkoord was om samen te besturen. Al vrees ik dat de invulling van het bestuursprogramma en de postjes andere koek zal zijn.
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat een hechte bestuursploeg het heft in handen neemt.

Shit, shit, shit…

vrijdag, oktober 06, 2006

" Pierre zwaait naar vrtwatch "

Ik deed afgelopen maandag een post over een bericht dat ik op de vrt had gezien. Een positieve post, gelukkig maar. Want ik vernam dat mijn schrijfsel door de vrt-watch was gesignaleerd. De vrt-wadde? De vrt-watch. En ik citeer nu letterlijk:

De medewerkers van VRTwatch.be houden hun openbare omroep in het oog, meer specifiek voor wat betreft: de neutraliteit en de objectiviteit van de berichtgeving; de transparantie van het bestuur van de openbare omroep; de efficiënte besteding van het geld van de belastingbetaler; ... "
Concreet wordt iedere dag de term "vrt" naar hartelust gegoogled, geyahood en gewebcrawled en wordt dan ieder bericht met een vlooienkam geanalyseerd.

Als ik denk aan al mijn posts met lofbetuigingen over Martine Tanghe staat het als een paal boven water: ik heb Martines ijdelheid gestreeld en heb er een fan bij. Eén en ander wordt mij nu ook duidelijk. Martine kijkt iedere keer net voor het nieuws begint nog eens rap naar mijn blog op haar pc-schermpje (links onderaan aan haar voorleestafel, niet te zien voor de kijker thuis). En let maar eens op haar monkellachje vanavond...
Wuift naar Martine”.

Benieuwd of freaq ook gespot zal worden, deze guitige-spring-in-het-veld presteerde het om vandaag ook over de vrt te posten.

woensdag, oktober 04, 2006

Slogan, sloganner, sloganst,sloganesk...

Ik moet zeggen dat de originaliteit van de verkiezingsslogans ver te zoeken is dit jaar. ’t Is natuurlijk niet makkelijk om steeds nieuwe originele slogans uit de mouw te schudden, maar toch. De enige slogan die toch enige emotie bij me losmaakte, maar dan in negatieve zin, was de “Recht voor de vuist!” slogan van een VB-kandidaat.

Moest ik kandidaat zijn ik zou mij zo verkopen:
  • “Drinkt maar allemaal een bierken van Pierken”
  • “Wilt u meer plezier, stem voor de Pier”
  • “Stem voor Pier, de ijverige mier”
  • “It’s clear, stem Pier”
  • “Pier in ’t bestier” (klinkt wel in het plaatselijk dialect)
  • “Pier, gij lekker dier” (affiche met kunstzinnig naakt) (huivering)

    Nog suggesties? En zou mijn slogan u over de streep kunnen trekken?

maandag, oktober 02, 2006

l'hôtel de ville

Deze middag aan 't Zuid in Gent, vraagt een vriendelijk koppel mij in het Frans de korste weg naar "l'hôtel de ville". Ik was al aan het denken waar de dichtsbijzijnde hotels allemaal waren, toen ik me realiseerde dat ze eigenlijk het stadhuis zochten. Rare jongens toch die Fransen.

De verdraagzaamheid, ach, dat is goed...

Soms zijn ze bij den vrt echt in form. Sommige reportages kunnen spontaan een glimlach oproepen bij mij. Gisteren was het weer zover en zat ik daar schaapachtig te grijzen. 't Was tijdens een verslag over de concerten.
De reporter tegen een Antwerps madammeken van een jaar of zeventig. "En mevrouw, wat vindt u van de concerten". "Oe, veel te veel lawaai, zoveel lawaai. De kinderen kunnen niet slapen". "En wat vindt u van het idee achter de concerten?". "Euh, idee???". "De concerten zijn voor de verdraagzaamheid.". "Ach ja, dat is goed, voor de verdraagzaamheid, ja ja".
Zalig.