woensdag, februari 27, 2008

Voorwaar ik zeg u: gij zult niet vloeken!

In de krant las ik dat "god" en "jezus" bijna niet meer voorkomen in onze vloeken. Enkel het "godverdomme" blijft het nog goed doen. Voor de rest vloeken wij bijna uitsluitend in het Engels. De "fucks" en "shits" bekken blijkbaar goed.

Onze vloeken worden dus blijkbaar een grote Engelstalige éénheidsworst... Lokale gespierde termen dreigen te verdwijnen. Vandaar de oproep om eens in uw geheugen te graven en u dan in de comments eens goed te laten gaan.

Ik zal bij wijze van voorbeeld het goede voorbeeld geven door u voor al wat lelijk is uit te maken:

* Klote gérard
* Merde bitten
* Toeme
* Godverdoememiljardedjzu
* Rotten otter
* Stomme kalle
* Deb
* Stom kiekie
* Keutellekker
* Breezerslet
* Holbaard
* Legt u maar te bloeien, ik kom sebiet af...
* Get een muile voor stront op te sorteren

dinsdag, februari 19, 2008

Sango ya Mawa

Gisteren een liedje voor triestige momenten. Vandaag wil ik jullie graag een liedje van Tabu Ley en Patience Dabany leren kennen. Dit is echte feelgood-muziek voor mij. Het liedje is voor mij onlosmakelijk verbonden met het jaar dat ik Brussel studeerde. Waar anders dan in Matonge leerde ik dit liedje kennen!

maandag, februari 18, 2008

New dawn fades...

Eén van de mooiste liedjes die ik ken. Eén waar ik nog steeds een krop van in de keel krijg. De bas van Hook, Curtis stem. Eerst ingetogen. Dan uiteengereten...
Ik moest eens schamper lachen vorige week toen ik de jury van eurosong hoorde zeggen hoe doorleefd bepaalde liedjes waren. Hoe ze zagen dat men geloofde wat men zong... Dit is pas een liedje met weerhaken.

Het is een nummer voor 's avonds laat. Of in de auto. Een keer of 10. Of eentje voor zonsopgang...

New dawn fades van Joy Division.

vrijdag, februari 15, 2008

Ooit heb ik...

Linn vraagt zich op haar blog af welke grappige, stomme, speciale dingen iedereen meegemaakt heeft.
Omdat ons imago toch al lang om zeep is, kunnen die paar extra dingen er vast nog wel bij.

* In het vijfde leerjaar wou ik per sé de rol van tante Katie spelen in een musical. Ik stond toen gehuld in vrouwekleren op het podium terwijl een meisje daardoor de rol van "Bert" moest spelen. Tiens, en dan vraag ik mij meer dan 20 jaar later af waarom ik volgend jaar wil meelopen in de voil jeanettenstoet...
* Toen ik een jaar of 18 was hebben we ooit in een camping in Italië een caravan binnengekropen langs het dakraam. We hadden ons wel vermond door ons gezicht mummiegewijs met wc-papier te bekleden.
* Valt de onweerstaanbare drang om aan uw eigen scheten ruiken tegenwoordig eigenlijk nog onder de rubriek "raar" of is dat al een ingeburgerd gebruik geworden?* Op kot heb ik eens een kwartier de slappe lach gehad omwille van een friet die op de grond lach...
* Toen ik vroeger met mijn zus monopolie speelde had ik altijd een stapeltje "extra cash" bij de hand. Een soortje appeltje voor de dorst...
* Een toenmalige klastitularis trok grote ogen toen hij op een klasreunie eens vroeg wie de grootste spieker was en iedereen naar mij wees.
* Als kind had ik een ongelooflijk grote fascinatie met zakmessen.
* Ik heb de onhebbelijke gewoonte om tijdens tv-programma's en films zo in alles op te gaan dat ik "meespeel". G wordt horendol als ik Martine Tanghe steeds een antwoord geef als ze "tot morgen" zegt.
* Ik eet graag een gans zaksken van die groene eucalyptus muntjes (vingerhoedvorm) op en haal dan heel diep adem.
* Ik ben vrij slordig en slaag er in om naast een grote papierberg op mijn bureau zelfs gans mijn bureaublad van de pc ter herschapen in een chaos.
* Ik eet graag petit-prince-koeken die ik eerst laten weken in mijn soep. Niet te lang. Juist genoeg om te zorgen dat ze een beetje smashy worden en de witte crème gaat smelten. Voor de liefhebbers, preisoep werkt het best.

Zo, dat is zowat het eerste wat in een minuut of vijf naar boven komt. Feel free om uzelf ook eens goed te laten gaan in de comments. Mensen die mij kennen kunnen gerust zichzelf wat belachelijk maken, het is niet nodig mij nog meer de dieperik in te duwen.

dinsdag, februari 12, 2008

Eurosong, of hoe de mayonaise toch weer pakt....

Zondagavonden zijn per definitie televisieavonden. Altijd zo geweest en dat zal altijd zo blijven. Reeds vanaf klein ukje die zondagavond mocht opblijven voor 't pleintje tot de luie dertiger die met zak chips onder het tv-deken naar prison break kijkt. Nu er eigelijk niet veel soeps te zien is ben ik dan ook een makkelijk slachtoffer voor het ganse eurosong-gebeuren. Vanuit onze luie zetel kraken wij met plezier onze borrelnootjes, artisten, de jury en last but not least Bart Peeters. Week na week beklagen wij ons over het povere gehalte en de dunne spoeling. Maar toch blijven we kijken.

Want hoe slecht wij de nummers vinden. Tegen dat eurosong (het echte, niet de voorrondes) begint in mei vinden wij onze inzending meestal wel zo heel slecht nog niet en hopen wij tegen beter weten in op een klein mirakel. Achteraf zijn we ziedend op die Scandinaviërs en Oost-Blokkers die altijd voor elkaar stemmen en hebben wij de oncontroleerbare dwang om ons te excuseren bij onze Zuiderburen voor onze ermbarmelijke prestatie. En toch. Ik moet maar "Liefde is een kaartspel" of "Soldiers of love" horen of ik schiet spontaan recht om mee te zingen. Die verdomde liedjes blijven altijd in mijn hoofd spoken.

En zondag hoorde ik plots het nummer "o julissi na jalini" van ishtar terug. Hooguit een seconde of 10. En alhoewel ik helemaal niet onder de indruk was toen ik het de eerste keer hoorde, schoot ik zondag plots weer in "eurosongmodus" en sindsdien loop ik hier als een onnozole kwiet van "o julissi na jalini" te kwelen.

grrr, eurosong. Doet rare dingen met de mensen... En dan mag u nog van geluk spreken dat ik in mijnen goeien ben of ik had er een geluidsfragmentje bijgesmeten. Van Ishtar, niet van mezelf...

vrijdag, februari 08, 2008

J'aime j'aime Durbuy!

Durbuy. Een leuk stadje in de Ardennen. Heb er al eens rondgelopen. Maar nog nooit overnacht. En gelukkig maar. Want in de krant las ik dat het parket een hotelhouder uit Durbuy heeft aangehouden die stiekem het gestoei van zijn hotelklanten filmde. Voor wie al wat ongemakkelijker op zijn stoel begint te draaien: het was in hotel "Le Vieux Pont" in Barvaux. De man kon worden ontmaskerd na een anonieme tip. De politie vond een camera die verstopt zat achter een spiegel. De man verklaarde dat hij het gestoei van de koppeltjes had opgenomen voor zijn persoonlijk plezier. Dus voor wie nu ongelooflijk zit te zweten en lijkbleek ziet: hoogstwaarschijnlijk circuleert u niet op youtube of één of ander pornokanaal.

Wat hebben we nu geleerd?
1. Als u overnacht in een hotelkamer inspecteert u best eerst heel grondig de kamer. Vooral spiegels en schilderijen lijken mij een nader onderzoek waard!
2. Vrij nooit met het licht aan! Het lijkt me onwaarschijnlijk dat de man een infraroodcamera gebruikte.
3. Koester een gezonde achterdocht als de hoteluitbater zegt dat u zonder meerkost van de "speciale" bruidssuite kan gebruikmaken.
4. Vrij nooit met kousen aan, scheer uw rughaar, gedraag u als een tijger of krolse kat. Mocht u toch de camera niet gevonden hebben, dan beter goed in beeld komen me dunkt?

Tot slot vraag ik mij al de hele tijd af van waar die anonieme tip dan komt?

zondag, februari 03, 2008

Du coin op Aalst Carnaval

In één van de vorige posts heb ik al een boompje doorgezaagd over de enorme stijging van de prijzen. Wie daar ook mee te maken heeft is onze koninklijke familie. Gelukkig is hun dotatie eindelijk nog eens geïndexeerd. Ze kwamen dan ook speciaal deze middag naar Aalst Carnaval afgezakt om iedereen daarvoor te bedanken.

Opgelet! Speciaal voor carnaval heb ik van mijn hart een steen gemaakt en mijn bakkebaarden afgeschoren. U kan mij tegenwoordig best herkennen aan de gouden Dame Edna-bril en de slangleren handtas.
*klik*