Pierre 1 - reclameboys 0

Ik heb altijd wel een zwak gehad voor reclamefolders. 't is geen zware lectuur en er staan veel foto's in. Gisteren viel mijn oog op de folder van den HUBO. Op de voorpagina stond een bon te blinken voor GRATIS 20 kg potgrond, ZONDER aankoopverplichting. Het toeval wil dat de planten op het terras gewoon smeken om verse potgrond.
Nu die van den HUBO zijn niet van gisteren natuurlijk. Die denken dat de gemiddelde Vlaming zo gegeneerd is dat die eerst zijn kar vol stopt met dingen die hij eigenlijk niet wou kopen en dan als laatste zijn bon met enige schroom afgeeft.
Maar die vlieger gaat bij mij niet (meer) op. Ik ben direct naar de verste uithoek van de winkel gegaan (je moet de gratis producten altijd zoeken, en ze liggen nooit aan de ingang), heb mijn bon aan de kassa afgegeven en ben met mijn zak potgrond over de schouder naar buiten gegaan.
jaja, how low can you fall?

huis te koop

Te koop: woonhuis met 3 slaapkamers, ruime living, mooi ingerichte keuken, tuin + terras en garage (voor chauffeur met ervaring).
Kijk dat kan dus alleen maar in België hé! Nieuw huis, nieuw aangelegde straat. Straks weer straat openbreken om verlichtingspaal te verzetten die pal voor garage staat. Kunnen ze dat niet meteen doen nu de straat aangelegd wordt?

verdubbel uw spaargeld

Hoe is het met uw aandelen? De mijne boeren goed. Ik heb een portefeuille van 100.000 euro. De beurs is wat wisselvallig de laatste weken maar ik heb toch zo’n 0,44% winst gemaakt de laatste 2 weken. Niet slecht toch. Wie wat beleggingsadvies wil of mij zijn/haar spaarcenten wil toevertrouwen: geen probleem.
Voor alle duidelijkheid: mijn 100.000 euro betreffen weldegelijk een virtuele portefeuille van het spel http://beleggerscompetitie.cash.be. Met virtueel geld is het al veel makkelijker om de grote jan uit te hangen.
Veel tactiek moet je niet zoeken achter mijn aandelenkeuze.
* Als trouw Duvel drinker kunnen een stapeltje aandelen van DuvelMoortgat niet ontbreken maar blijkbaar drink ik toch wat te weinig.
* Het openen van een factuur van Electrabel gaat bij ons thuis steeds gepaard met de nodige krachttermen. De big chiefs bij Electrabel of Suez worden misschien stinkend rijk maar dan toch niet de kleine aandeelhouder.
* De lotto-wielerploeg bakt er dit jaar niets van en krijgt volgens mij massaal anti-depressiva voorgeschreven van sponsor Omega Pharma want dat aandeel doet het dan weer heel goed.
U ziet dat ik niet over 1 nacht ijs ben gegaan om mijn aandelen te kiezen…
Ik sta rond plaats 8000 op 21.000 deelnemers. Als u dit een puike prestatie vindt kan u nog steeds uw spaarcenten aan mij toevertrouwen. Met echt geld is volgens mij nog leuker…

jubilé, jubilé

Eerste week bloggen zit erop. Dankzij een stevig duwtje in de rug van Kergyma de kaap van de 100 bezoekers vlotjes gerond, al een stokje gekregen, een paar reacties, een verdwaalde Noor, Brit en Amerikaan zijn hier ook al binnengewaaid. 't zal wel mijn kinderlijke blijheid zijn maar 's avonds altijd heel benieuwd of er reacties zijn en of er veel volk geweest is. Hopelijk blijft dat gevoel, dat goede gevoel dat mij zo blij maakt, zo blij (ze zouden daar eens een liedje moeten over maken).

mijn haarken

Laten we het hier eens hebben over mijn kapsel. Nu ja kapsel, ’t is te zeggen, vroeger beperkte mijn communicatie met mijn kapper zich tot het hoognodige: “En wat mag het zijn? Och gewoon los naar achter, niet te kort”. Met alle resultaten vandien. Mijn haar laten groeien is ook geen optie want dan komen er natuurlijke golvingen zonder einde, en dat is al helemaal geen zicht. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat mijn haardos nu niet meteen mijn grote trots is.

Tot vanmorgen ik met mijn dochtertje op de arm de trap afloop. Ze wrijft met haar handje door mijn haar en zegt dan “aaike papa, haarken mooi.”
En da was dus gemeend hé!

feest van de arbeid

Het epicentrum van de rioleringswerken in onze straat ligt nu ongeveer vlak voor onze voordeur. Nog enkele dagen geduld en wij krijgen een fonkelnieuw wegdek in gele en rode klinkers. En de werkmensen? Zij werken naarstig door. Geen kwaad woord daarover! ’t Zijn geen luiaards. Ik denk dat ze om 7uur 's morgens mogen beginnen werken. En dan hoor ik u al denken, aja, die komen om 7 uur toe, parkeren de caminonette, bezoeken het toilletkotje, eten een boterhammeke, zoeken hun kruiwagen en om 8 uur starten ze pas. Niets daarvan. Om 6u34 worden de kraan, de betonmolen en de pletwalsmachine al netjes klaargezet. 't is dat we nu met onze ruit open slapen, anders zouden we daar niets van gehoord hebben...

het fenoneem "een stokje"

Yes! Ik heb een stoksken gekregen. Voor de leken onder ons: dat is een soort van doorgeefestafettestokje met een paar vragen aangekleefd. Je krijgt dat stokje van een andere blogger en dan moet je dat weer doorgeven aan drie anderen. (Tot daar de vergelijking met een echt estafettestokje).
Ik heb mijn stokje van Idril ( http://idril.skynetblogs.be) gekregen. Als beginnend blogger ga ik hier nog niet wild met stokken beginnen gooien. Alle bloggers die ik ken (jaja, allevier ;-)) hebben al een stokje.
De vragen:
Waar was ik:
1 jaar geleden?
Waarschijnlijk naarstig op zoek naar een paar propere kousen of mijn tandenborstel Wij zijn vorig jaar op 24 april van Gentbrugge naar Aalst verhuisd. Dus overal geopende dozen, kuisproducten, dekens, krantepapier, verkeerd geparkeerde stoelen en zetels...

5 jaar geleden?
Ik denk pendelend tussen Sint-Amandsberg, Aalst en Oudenaarde. Toen nog iedere week muurklimmen. Er schiet hier niets meer te binnen. Zwart gat?


10 jaar geleden
In 2de lic pol en soc, geen gsm, nauwelijks op internet gesurfd en in blijde verwachting van een thesis. Djezus, ik heb gewoon mijn thesis nog in Wordperfect gemaakt! Met zo'n papierken op mijn klavier met de uitleg voor de functietoetsen.
Dat jaar bleef ik ook vaak in het weekend op kot in de Van Hulthemstraat om door te werken (en te volleyballen of joggen in de Blaarmeersen). Tof dat de harde kern van toen op kot nog altijd samenkomt! We deden toen ook wel eens een nachtje door (studeren of risken, schrappen wat niet past).

bain de soleil

Gedaan met bruinen onder de bureaulamp of om me iedere morgen met carottensap in te smeren om mijn wit vel toch iets van kleur te geven (mijn benen zullen mooi assorti zijn met mijn sneeuwwit t-shirt als ik dinsdag in korte broek ga lopen).
Neen, niets boven een echte bain de soleil. Zaternamiddag samen met G. op het terras de krant gelezen met ons derrière op onze nieuwe tuinkussens. Ah, meer moet dat niet zijn. Gelukkig scheen de zon dan ook weer niet te fel, iets waar vooral mijn niet roodgeworden neus dankbaar voor was.
Zondag in de tuin gewerkt: het gras geknipt, planten gedeeld en verpot, hout gekliefd (al vlogen er bij momenten meer stukken van het hakblok dan van het stuk hout dat erop lag).
Hasse was ook in form. Probeer maar droog te blijven als een laaiend enthousiaste peutertje vervaarlijk met de gieter staat te zwaaien. Nu bij ons lukte dat nog wel, bij Hasse daarentegen...

TW is dood, lang leve Wercher?

Ik ging altijd naar Torhout. Het is common knowledge dat de optredens in Torhout veel beter waren dan in Werchter! En dan zwijg ik nog over het malsere gras en de louterende invloed van het zeeklimaat.
Gedurende al die jaren toch enkele fantastische optredens gezien op TW:
· Crowded House die tussen twee stortvlagen door zelfs nog een waterzonnetje konden tevoorschijn toveren. Een uur ervoor in de gietende regen onder ons plastiekzeil meebrullen met Urban Dance Squad ‘funky demagogue’
· Zalig relaxen, pintje drinken en langzaam verbranden op het kabbelende ‘fuzzy’ van Grant Lee Buffalo.
· Of het nu door de felle wind was of door het fantastische ‘Hello Spaceboy’ van Bowie, feit is dat als ik nog meer kippevel had ik moest opgehokt worden.
· PJ Harvey die haar ding deed in haar roos skipakske met zwarte BH
· ’s Morgens de wei opstormen terwijl the Scabs rockten in het free world.

Dus eigenlijk nooit in Werchter geraakt. Maar dat gaat veranderen, de kaarten voor 1 juli zijn besteld! Alleen jammer dat ik moet werken als de Peppers komen. Djzu toch.

Afscheid van een vriend

Er is een tijd van komen en gaan.
En nu was de tijd gekomen voor de dikke puls en winterkousen om naar zolder te gaan om plaats te maken voor de korte broeken. Volgens mijn zus moeten alle kleren die je de afgelopen twee jaar niet hebt aangedaan zonder pardon in de zak voor kleren, of nog erger: gerecycleerd als vod. Ik kan dat dus niet hé.
Dit jaar echt wel mijn best gedaan: dag zwarte velouren broek (blijkbaar al enkele decennia uit de mode), dag vormeloze grijze fleece-pull (die mijn kippeborst zo goed cammoufleerde), dag grijs hemd (formerly know as black shirt)…
Ik zag het wel niet zitten om afscheid te nemen van mijn goede vriend Robert Smith. Mijn T-shirt van The Cure is zoveel meer dan een kledingstuk! Het was mijn ‘statement’ als jonge gast! Ik kan nu toch moeilijk met mijn statement de kattenbak uitkuisen?
Uiteindelijk heeft de T-shirt een plek gevonden in mijn ‘memorybox’. Dat is een grote gele doos met allemaal jeugdsouvenirs. Daar ligt hij goed tussen mijn schoolrapporten en brevet van 25meter zwemmen.

Trekken met Michiel

Op het werk hebben we een digitaal fototoestel: de canon powershot A620. Vooral voor close-ups kan je hier heel leuke dingen mee doen. Hiernaast een foto de lokken van Griet.
Wij hebben thuis (nog) geen digitaal toestel, maar ik vrees dat ik verkocht ben. De toestellen zijn de laatste maanden trouwens al ferm in prijs gezakt.
Meteen een eerste uitdaging als beginnend fotograaf. Op de website http://www.thuisindestad.be/ loopt een fotowedstrijd (voor de 13 centrumsteden). De winnaars krijgen een workshop ‘foto’s trekken met Michiel Hendryckx’. De wedstrijd loopt van 18 april tot 18 juni 2006.

Drummen in den Aldi

’t Was vanmiddag drummen in den Aldi in Aalst. Vanaf vandaag worden er loopshirts en –shorts verkocht. Na een paar strategisch geplaatste ellebogen en een paar luide winden toch nog enkele shirts en 1 loopbroek kunnen bemachtigen. Daarna snel snel naar mijn werk, alles gepast en goed bevonden. Dus vanaf de eerste zonnestralen zal ik nu ook in blits geel, oranje en rood te zien zijn langs Aalsterse wegen.

Vogelen in het liefdesnestje

Sinds enkele weken heb ik een nestkastje opgehangen. Speciaal voor mezen. Na enig puzzelwerk een goed plekje gevonden weg van de zuid-westenwind (zuid-west = regennest) en hoog genoeg dat de katten er niet bijkunnen. Nu mogen ze wel werk maken om hun liefdesnestje in te richten anders zal er in mei geen ei gelegd worden!

me voilà

En we zijn begonnnen. 't is hier nog vrij stillekes. Maar ik moet nog één en ander uitdokteren. 't is alvast de bedoeling om hier regelmatig iets te posten. Hopelijk heb ik meer zelfdicipline dan met mijn dagboeken edities 2005 en 2006 waar ik niet veel verder kwam dan een lijstje met goede voornemens en enkele pagina's beschouwingen. Veel verder dan 15 januari ben ik nooit gekomen.
Maar allé we zien wel!