We gaan hier niet rond de pot draaien: ik ben curieus. Ik kan daar niet aan doen, het is de aard van het beestje. Als ik ’s avonds voorbij een verlicht raam wandel, draait mijn hoofd automatisch en wil ik zien naar welk tv-programma men kijkt. Zie ik een cd-rek bij iemand thuis, dwalen mijn ogen snel even weg. Sta ik aan te schuiven in de Colruyt, probeer ik te raden wat er allemaal in het karretje van mijn voorganger ligt. Omdat ik ook nieuwsgierig ben hoe erg het met u is gesteld heb ik een kleine test:
Stel: iemand krijgt een verkeerd geadresseerd postkaartje en moet dit dus opnieuw in de post binnensteken. Die persoon slaakt een krachtterm en gooit het kaartje op leesafstand van uzelve.
- u mompelt “tsss tsss, die postbodes toch” en doet gewoon verder waar u ook mee bezig was.
- U kijkt naar de voorkant van het kaartje en wou dat u ook in Torremolinos zat.
- U neemt het kaartje ter hand en bekijkt vlug ook eens de achterkant waarna u aansluit bij antwoord A.
10 opmerkingen:
1)Het is geen curieuziteit maar interesse.
2)Ik lees alles wat los en vast zit, ik kan het niet helpen. Zelfs ondersteboven, als iemand voor me zit.
Antwoord C voor mij, alstublieft.
antwoord C: want nieuwsgierigheid is een schone deugd ;o)
Ook voor mij een C'tje alstublieft.
Ik ben een echte curieuzeneuze. Alles moet ik weten! Eigenlijk wel vreemd, want zelf los ik nooit iets..
curiositeit is erfelijk, vooral van moeders kant
Geef mij ook maar C
In de eerste plaats zou ik mezelf wel in Torremolinos wensen en vr de rest zou ik waarschijnlijnlijk wel s loeren nr de achterkant (C dus)
antwoord C. Gewoon, omdat ik wil checken of het niet iemand bij mij in de buurt is "ofzo", anders kon ik een helpende hand toesteken *engelachtige glimlach*
Ik gebruik altijd het studie-excuus: als psychologe in wording MOET je gewoon curieus zijn, zonder een gezonde dosis nieuwsgierigheid geraak je niet ver in dit vak :-D C dus...
ohhh, ik dacht dat jij me riep ..
:-))
Een reactie posten